نزدیک به ۱۵ سال پیش بود که سخنرانی مایکل مور در مراسم اسکار بر ضدسیاستهای جنگطلبانه جرج بوش ناتمام ماند و این بار این مستندساز عدالتخواه امریکایی هنگام دریافت جایزه انجمن منتقدان برای فیلم مستند از این سخن گفت که کشور ما همچنان درگیر جنگ در مناطق مختلف جهان است.
هالیوود ریپورتر گزارش داد در سال ۲۰۰۳ و درست مدت کوتاهی پس از حمله امریکا به عراق، مایکل مور که برنده جایزه اسکار بهترین مستند برای فیلم ضدخشونت خود به نام «بولینگ برای کلمباین» شده بود با استفاده از موقعیت سخنرانی خود، صحنه اسکار را در کمتر از دو دقیقه به آتش کشید و به تندی از سیاستهای جرج بوش و حمله به عراق انتقاد کرد. سخنرانی مور و شرم بر بوش گفتنهای او واکنشهای متضادی را در سالن ایجاد کرد و عدهای آن را تحسین و گروه زیادی او را در سالن هو کردند. در آن زمان صدای موزیک سالن زیاد شد تا عملاً بخش بعدی مراسم آغاز شود و مور مجبور به پایان دادن سخنرانی خود شود.
حال ۱۵سال بعد از آن ماجرا، مایکل مور در سالن BRIC بروکلین نیویورک و در جشن جایزه انجمن منتقدان فیلم برای بهترین فیلم مستند فرصت پیدا کرد تا آن متن ناتمام مراسم اسکار ۲۰۰۳ را به سرانجام برساند. او در سخنرانی اخیر خود گفت: اگر اشکالی ندارد باید بگویم که هیچ وقت فرصت نشد من ادامه سخنرانی خودم را بگویم، بنابراین میخواهم کمی از فیلم مستند بگویم که چگونه درمان دروغهایی است که به ما میگویند و چگونه همچون سلاحی غیرخشونتآمیز برای انقلاب و تغییر عمل میکند. در طول این سالها خواندهام که چطور مستند اولم، «راجر و من» (۱۹۸۹) درها را برای فیلمهای مستند باز کرده و این فیلم اولین مستندی بود که به طور گسترده در سالنهای سینمایی امریکا توزیع و پخش شد. با این وجود آکادمی اسکار برای ۱۳ سال طولانی درهای خودش را تا همین ماه پیش روی من باز نکرد. در طول این سالها حرفهای منتقدان را شنیدهام که به من میگفتند «راجر و من» مستند نیست زیرا مستند نباید سرگرم کننده باشد و من با آوردن طنز و شوخی، جدی بودن اثر را کم کردهام. ۱۵سال بعد از ماجرای آن شب اسکار، ما نه تنها هنوز در جنگ هستیم بلکه رئیسجمهوری هم داریم که علیه ما و دموکراسی ما اعلام جنگ کرده است.
او با اشاره به مستندسازان حاضر در جلسه ادامه داد: دوربینهایتان را بردارید چراکه شما آخرین خط مقاومت و اولین آن در بازسازی این کشور هستید؛ کشوری که رئیسجمهورش فعلاً در حال نابودی آن است.