مدتهاست كه زنگ خطر افزايش اعتياد در ميان دانشآموزان و نوجوانان به صدا درآمده است، اما متأسفانه بيتوجهي خانوادهها و مسئولان مربوطه سبب شده تا سير صعودي اعتياد در ميان نوجوانان ادامه داشته باشد. تا جايي كه بر اساس آمار منتشر شده 10 هزار دانشآموز درگير موادمخدر شدهاند! اين در حالي است كه براساس آخرين آماري كه از سوي مديركل دفتر آسيبهاي اجتماعي آموزشوپرورش اعلام شده، 100 هزار دانشآموز در معرض خطر اعتياد هستند و اگر فكري براي آنها نشود اين دانشآموزان نيز معتاد خواهند شد.
دكتر پرويز رزاقي، مشاور تربيتي مدرسه است و راجع به شيوع اعتياد در ميان دانشآموزان به خبرنگار «جوان» ميگويد: اعتياد در جامعه و متأسفانه در ميان دانشآموزان در حال افزايش است كه چندين علت دارد. مهمترين دليل آن در دسترس بودن سيگار، قليان و موادمخدر است كه زمينه روي آوردن بسياري از نوجوانان را به خود ايجاد كرده است. همچنين بايد گفت كه قبح قليان و سيگار در جامعه ريخته است و همين مسئله سبب ميشود كه نوجوان راحتتر به سمت آن برود و اين شروع اعتياد به موادمخدر است. اين مشاور تربيتي با اشاره به اين مسئله كه «گل» بيشترين آمار مصرف را در ميان نوجوانان دارد، ميگويد: متأسفانه وقتي ماده مخدر «گل» مصرف ميشود، همچون تارهاي چسبان عنكبوت، تار و پود نوجوان را به خود جذب ميكند كه رهايي از آن كار بسيار سختي است.
دكتر رزاقي يكي ديگر از علل اعتياد برخي از دانشآموزان را كنجكاوي ميداند و ميگويد: يك نوجوان پر از هيجانات و حس كنجكاوي است كه اگر راهي براي تخليه خود پيدا نكند، ممكن است به سمت موادمخدر برود و خودش را از اين راه ارضا كند. او با ذكر اين موضوع كه خانواده مهمترين ركن اصلي براي بازدارندگي يك نوجوان براي رفتن به سمت موادمخدر است، ميگويد: متأسفانه اين روزها شاهد اين هستيم كه در بسياري از خانوادهها، پدر و مادر با نوجوان خود فاصله گرفتهاند و همين بياطلاعي والدين از فرزندشان و عدم نظارت صحيح بر رفتار او موجب اعتياد نوجوان خواهد شد. پرويز رزاقي با اشاره به نقش مؤثر مدارس در جلوگيري از اعتياد دانشآموزان ميگويد: مدرسه ميتواند با فراهم كردن محيط جذاب و قرار دادن وسايل تفريحي براي تخليه هيجان دانشآموزان نقش مؤثري را در كاهش اعتياد ميان نوجوانان ايفا كند. همچنين ميتواند به دانشآموزان كمك كند تا به خودآگاهي برسند و الگوهاي رفتاري سالم را به آنها آموزش دهد تا نسبت به اعتياد آگاهتر باشند. اين در حالي است كه بايد ساير نهادهاي ذيربط نيز براي حل اين مشكل تلاش كنند، زيرا تنها تلاش يك نهاد مؤثر نخواهد بود.
بنابراين بايد گفت كه خانوادهها ارتباط بهتر و صميميتري با فرزند نوجوان خود داشته و مراقب رفت و آمد و روابط فرزندشان باشند. همچنين مدارس در كنار توجهي كه به آموزش دارند بايد به مسئله تربيت و پرورش دانشآموزان نيز توجه ويژهاي داشته باشند تا با كمك ساير نهادها و مسئولان مربوطه از افتادن دانشآموزان در دام اعتياد جلوگيري كنند.