مرضيه كريمي
پدر و مادر در زندگي ما جايگاهي بسيار والا و ارزشمند دارند و هيچ گاه نبايد از احترام به آنها غافل شويم. آنها فرزندي را به دنيا ميآورند و به او يك زندگي و يك خانواده ميدهند، پدر و مادري ميشوند كه تمام وقت و انرژي خود را براي فرزندشان ميگذارند و شايد گاهي علائق و خواستههاي خود را نيز فراموش كنند و هر تصميمي كه ميگيرند مطمئناً براي آينده بهتر و سرشار از موفقيت براي فرزندشان است. پدر و مادر زماني كه فرزندشان كوچك است تمام توجه و محبت خود را به او نثار ميكنند و به او آرامش، امنيت و حمايت ميدهند و مسلماً از فرزند خود ميخواهند تا در زمان پيري آنها را فراموش نكند. آنان عمرشان را فداي زندگي ما كردهاند، هر كاري برايشان بكنيم يك هزارم محبتشان را جبران نكردهايم.
فرزندان بايد در زمان پيري پدر و مادر كنارشان باشند و همان حمايت، آرامش و امنيتي را كه از آنها گرفتهاند به آنها هديه بدهند. فرزندان بايد توجه و محبت به پدر و مادر خود يعني كساني كه به آنها زندگي دادهاند را فراموش نكنند و در دوران پيري به خوبي از آنها مراقبت كنند زيرا اين توجه و احترام، حق پدر و مادر محسوب ميشود. آنها دوران پيري به احساس امنيت در كنار فرزندان نياز دارند چون آنها در اين دوران از فراموش شدن توسط فرزندانشان ميترسند و اگر احساس كنند فراموش شده و كنار گذاشته شدهاند اميد به زندگي را از دست خواهند داد و احساس تنهايي كرده و گاهي افسرده ميشوند و اين تنهايي باعث ميشود گذران زندگي براي آنها سخت شود، اما توجه و محبت و احترام به آنها باعث ميشود به زندگي اميدوار شوند و بدانند كه فرزندانشان به آنها احترام ميگذارند و دوستشان دارند، پس بهتر است آنها را تنها نگذاريم و به حال خودشان رها نكنيم، زيرا پدر و مادر در زندگي هر فرزندي همچون ستارهاي درخشان و نعمتي بزرگ است كه نبودن آنها مطمئناً كمبودهايي را در زندگي ايجاد خواهد كرد.
احترام به پدر و مادر امري بسيار مهم و حائز اهميت است كه خداوند نيز در بسياري از آيات به احترام به والدين اشاره كرده است و همچنين در بسياري از احاديث نيز به وفور ذكرشده است. محبت، توجه و احترام به والدين امري است كه هم عقل و هم شرع آنها را مهم ميداند و به ضرورت آنها تأكيد ميكند. پدر و مادر نماد نيكي، محبت، گذشت و بخشش به فرزند هستند و آنها از جان و زندگي خود براي پرورش، نگهداري و تربيت فرزندشان مايه ميگذارند كه با توجه به اين الطافي كه پدر و مادر به فرزند خود دارند بايد آنها را لايق و سزاوار احترام و قدرداني و محبت و توجه دانست زيرا هرچه به آنها محبت كنيم و احترام بگذاريم باز هم نميتوانيم قدردان تمامي زحمات و تلاشهاي آنها باشيم.
يكي از بهترين و پسنديدهترين راهها براي احترام به والدين و نشان دادن محبت و احترام به آنها داشتن رفتار خوب و كلام خوب و محبتآميز به پدر و مادر است. فرزندان هيچ گاه نبايد با بدرفتاري و تندي كلامي و رفتاري پدر و مادر خود را رنجيدهخاطر كنند، حتي صداي آنها هيچ گاه نبايد از صداي پدر و مادرشان بلندتر بشود و هرگز نبايد سر آنها فرياد بزنند يا سخنان توهينآميز به زبان بياورند و هميشه بايد با آنها با آرامش سخن بگويند، حتي صدا زدن پدر و مادر با نام كوچكشان هم بياحترامي محسوب ميشود و بايد حرمت نام پدر و مادر را براي آنها حفظ كرد و در همه حال فرزندان بايد با پدر و مادر خود رفتاري شايسته داشته باشند.
نيكي كردن و احسان به پدر و مادر در هر شرايطي لازم است و بايد از جانب فرزندان رعايت شود، فرزندان بايد در زمان سختي و بيماري دست آنها را بگيرند و در كنارشان باشند و مسئوليت آنها را بر عهده بگيرند و آنها هرگز نبايد با رها كردن والدين خود يا گذاشتن آنها در خانه سالمندان از زير بار اين مسئوليت و وظيفه شانه خالي كنند و به مقام و شأن و شخصيت پدر و مادر بياحترامي كنند زيرا آنها علاوه بر نيازهاي مادي و خوراك و پوشاك، نيازهاي عاطفي نيز دارند كه در نظر آنها بسيار پررنگتر و بااهميتتر هستند.
انسانها وقتي كسي را دوست دارند برايش ارزش زيادي قائل ميشوند و به او احترام ميگذارند. پدر و مادر مطمئناً جزو اين افراد هستند و فرزندان برايشان ارزش و اعتبار زيادي قائل هستند و بايد به خواسته و افكارشان نيز احترام بگذارند. گاهي فرزندان والدين خود را شايسته اين احترام نميدانند، زيرا ميگويند كه پدر و مادرمان ما را درك نميكنند و افكارشان با افكار ما همخواني ندارد و اجازه انجام برخي كارها را به ما نميدهند ولي فرزندان بايد اين را نيز مورد توجه قرار دهند كه پدر و مادر هر خواسته، فكر، مخالفت و هر نيتي كه داشته باشند تنها براي صلاح فرزندانشان و داشتن آينده و زندگي بهتر و گرفتن تصميمات بهتر در زندگي آنهاست، زيرا آنها تنها امنيت و آرامش را براي زندگي فرزندان خود ميخواهند و فرزندان بايد با آنها كنار بيايند و در برابر آنها منطقي رفتار كنند و بهانهگيري و بيحرمتي نكنند.
پس سعي كنيد با والدين خود حرف بزنيد و هميشه در كنار آنها باشيد زيرا آنها براي حمايت و مراقبت از شما هميشه با شما و در كنارتان هستند. با آنها ارتباط خوبي برقرار كنيد و هميشه سعي كنيد براي گرفتن تصميمات بزرگ با آنها مشورت كنيد زيرا آنها هميشه بهترينها را براي شما ميخواهند و راهنماييهاي درستي به شما ميكنند و ميتوانند راهنماي فوقالعادهاي براي شما باشند.
هرگز به پدر و مادر خود دروغ نگوييد زيرا دروغ گفتن فرزندان به والدين باعث ميشود كه آنها از پدر و مادر خود بيشتر فاصله بگيرند و هر روز از آنها دورتر شوند و حرفهاي خود را با افرادي جز پدر و مادر خود در ميان بگذارند.
هرگز كاري نكنيد كه پدر و مادر شما احساس كنند آنها را فراموش كردهايد. به آنها تلفن بزنيد، آنها را براي گردش به بيرون ببريد و سعي كنيد با آنها وقت بگذرانيد و اينگونه به خواستهها و دلتنگيهاي آنها پاسخ بدهيد. هر قدر هم كه از احترام و محبت به والدين گفته شود باز هم كم خواهد بود زيرا پدران و مادران ارزش قدرشناسي و احترام را دارند و سزاوارترين هستند به اين احترام، پس آنها را دلشكسته و نااميد نكنيم.
خداوند متعال در سوره اسراء تأكيد ميكنند انسانيت و اخلاق ايجاب ميكند كه نگهدار اين دو گوهر ناب و ارزشمند باشيم و در حال حياتشان از نيكي و احسان و پس از مرگشان از صدقات و ياد نيك غفلت نكنيم.
ما امتداد وجودي والدين خود هستيم و فرزندان ما تداوم وجود ما هستند، چگونگي برخورد ما با پدر و مادرمان و احسان و نيكي و محبت و احترام ما به آنها باعث ميشود كه فرزندان ما نيز در آينده همين رفتار را با ما داشته باشند و قدردان و حقشناس باشند و احترام پدر و مادر خود را نگه دارند. در واقع فرزندان ما همانگونه با ما رفتار خواهند كرد كه ما با پدر و مادر خود در گذشته رفتار كردهايم.