سخنان و شعارهاي تندي كه عليه مردان سر داده مي‌شود نشان از اين دارد كه تلاشي مخفيانه براي سمت و سو دادن جنبش اعتراضي زنان در غرب در حال انجام است؛ جنبشي كه جرقه آن از هاليوود، بزرگ‌ترين كارخانه رؤياسازي و البته هنري و فرهنگي جهان غرب‌زده شد و تعدادي از زنان فعال در صنعت سينما به خود جرئت دادند تا از پشت پرده سوءاستفاده‌هاي جنسي يك تهيه كننده بانفوذ و پولدار سخن بگويند. همين جرئت پيدا كردن نصفه و نيمه سبب شد تا موجي بي‌سابقه در غرب شكل بگيرد كه در آن زنان در فضاي مجازي نسبت به سوءاستفاده‌هاي جنسي عليه خود واكنش نشان دهند و از چهره‌هاي مشهوري كه مورد سوءاستفاده قرار گرفته‌اند حمايت كنند. اما اين جنبش هم مانند همه جنبش‌هاي اجتماعي در غرب در حال به انحراف كشيده شدن است.
به نظر مي‌رسد تفكرات انحرافي چون فمنيسم مديريت اين جنبش را در دست گرفته است. فمنيست‌ها در ايجاد نفرت جنسيتي يد طولايي دارند و تلاش مي‌كنند ريشه مشكلات زنان را به سلطه و استيلاي مردان نسبت دهند. پر واضح است كه در چنين وضعيتي نهاد خانواده بيش از پيش با لطمه مواجه خواهد شد. همين رويكردهاي مردستيزانه است كه سبب مي‌شود برخي مردان نسبت به اهداف و انگيزه‌هاي اين جنبش مواضع خوش بينانه‌اي نداشته باشند. از جمله آنها مي‌توان به «ميشائيل هانكه» كارگردان اتريشي فيلم‌هايي چون «روبان سفيد» و «عشق» اشاره كرد كه در مصاحبه‌اي مخالفت خود را با كمپين افشاي تعرض‌ها و تجاوزهاي اتفاق‌افتاده در هاليوود و ديگر نهادها اعلام كرده و از اين اقدام با عنوان «پيوريتانيسم متنفر از مردان» ياد كرده است. (پيوريتانيسم فرقه‌اي از مسيحيت است كه پيروان آن به تعصب‌هاي مذهبي شهره هستند.)
«هانكه» در مصاحبه با روزنامه اتريشي «ديلي كورير» گفته: مسلماً من هر نوعي از تجاوز يا اجبار را قابل مجازات مي‌دانم اما از ديد من، اين جنبش تشنجي متعصبانه و مشمئزكننده است. من نمي‌خواهم بدانم كه چند اتهام اينچنيني كه به اتفاق‌هاي ۲۰ يا ۳۰ سال گذشته برمي‌گردد، واقعاً به آزار جنسي ربطي داشته است.
