شنيدن درددل بازيکن پرسپوليس واقعيتهاي تلخ زيادي را عيان ميکند، واقعيتهايي که تا پيش از اين از آن به عنوان خلأهاي فرهنگي ياد ميشد، اما در شرايط کنوني بايد اذعان کنيم که علاوه بر مشکلات فرهنگي، باورهاي مذهبي نيز در فوتبال پرطمطراق رنگ باخته است. در روزهايي که مستطيل سبز ايران مدلهاي مختلفي از حاشيه و جنجال را به خود ميبيند، شايان مصلح عشق به اهل بيت(ع) را فراموش نکرده و در وصف بزرگي خاندان عصمت و طهارت شعر ميسرايد و مداحي ميکند، اما گويا فوتبال و حال و هواي نامساعدش تحمل وجود چنين بازيکنان معتقد و مؤمني را ندارد! حرفهاي بازيکن پرسپوليس مهر تأييدي بر اين واقعيت تلخ است: «وقتي قرار است يک حرکت مذهبي انجام دهيم، مورد تمسخر واقع ميشويم. خيلي اذيت شديم و حرفهاي زيادي شنيديم. من شايان مصلح شايد اگر بعد مذهبيام را نداشتم، فالوورهايم بيشتر بود. خيلي توهين ميشنويم که شما آدم فلاني هستيد، اما همه اين تهمتها و تمسخرها را به جان ميخريم.»
بله، تحمل اين شرايط واقعاً سخت است؛ براي بازيکناني که هنوز باورهاي مذهبيشان را از ياد نبردهاند. حضور در ميان قشري که متأسفانه با بياخلاقيهايي نظير قليانکشي، حضور در محافل شبانه آنچناني و حتي چاقوکشي انس گرفتهاند، دشوار و نگه داشتن و ماندن بر سر اعتقاد و باورهاي مذهبي در اين جو فاسد قطعاً دشوارتر است. اين روزها کمتر فوتباليستي را ميبينيد که اسير جو حاکم نشده باشد و خصايص اخلاقي را که نسلهاي گذشته تأکيد زيادي روي آن داشتند، رعايت کند. سالهاست فوتبال ايران اسير چالشهايي شده که نهتنها هيچ کس توان مقابله با آنها را ندارد، بلکه به مرور زمان با ورژنهاي پيشرفته اين حاشيهها هم مواجه هستيم. سالهاست که همه از بيفرهنگي فوتبال مينالند، از مدير و مربي گرفته تا بازيکن و هوادار، اما هيچ کس قدمي برنميدارد و چه بسا همين مدير، مربي و بازيکن منتقد نيز سهم زيادي در رواج بيفرهنگي و سوءرفتارهاي گسترده داشته باشد. آنقدر دست روي دست گذاشتند و فوتبال را به حال خود رها کردند كه رفتارهاي مذهبي در بين برخي از اهالي فوتبال نوعي تابو تلقي ميشود و در صورتي که هر کسي درصدد شکستن اين تابو برآيد از سوي همان عده مورد تمسخر و توهين قرار ميگيرد!
آنقدر وقت تلف کردند و روي بياخلاقيها، سرکشيها و تخلفات رنگارنگ سرپوش گذاشتند كه حالا کار به جاهاي باريک کشيده شده، جايي که اگر هرچه سريعتر فکري به حال آن نشود در آينده نزديک بايد شاهد رفتارهايي به مراتب بدتر بود. تمسخر رفتارها و حرکتهاي مذهبي با هيچ تفکري قابل توجيح نيست، چراکه باورهاي مذهبي در کشور ما ريشهاي قوي دارد که بدون شک با به سخره گرفتن چند بازيکن و چند فعال فوتبالي سست نخواهند شد، اما واقعيت به قدري تلخ است که نميتوان به راحتي از کنارش گذشت. تأکيد بر پوشيدن لباسهاي برند، استفاده از ماشينهاي لوکس، بالا بردن رقم قرارداد به هر قيمتي، ارتباط با رمالها و فالگيرها، استعمال دخانيات يا حتي مواد مخدر و حضور کاذب در شبکههاي اجتماعي جو غالب اين روزهاي فوتبال ايران است.
در چنين اوضاعي هضم اين موضوع که تعدادي انگشتشمار از بازيکنان حضوري فعال در هيئتهاي مذهبي داشته باشند و مداحي کنند، قطعاً براي خيليها دشوار و حتي غيرقابل باور است. با اين حال بايد خوشحال باشيم که هنوز هستند عدهاي مثل شايان مصلح كه ترجيح ميدهند فالوورهاي کمتري داشته باشند، اما پا روي ارزشها و اعتقاداتشان نگذارند. در وانفساي فرهنگ، اعتقاد و اخلاق در فوتبال حفظ خطوط قرمز و پافشاري روي اعتقادات تنها کاري است که از دست اين قشر کمجمعيت برميآيد. با این وجود مديرانی که مسئول رسيدگي به حال و روز خراب فرهنگ فوتبال ايران هستند، تماشاگر این وضعیت هستند. این در شرایطی است که اگر در اين مدتی که دم از حرفهايگري و حرفهاي شدن ميزديم، باشگاههاي پرطرفدار و پرخرج درصدي از هزينههاي هنگفت خود را صرف ترويج اخلاق، منش پهلواني و معنويات میکردند، حالا يک فوتباليست به خاطر مداحي و تفکرات مذهبياش به سخره گرفته نميشد!