گروه سیاسی؛ سرانجام روز گذشته شهردار تهران انتخاب شد و محمدباقر قالیباف توانست برای سومین بار پیاپی مجوز حضور در ساختمان خیابان بهشت را از شواری شهر تهران بگیرد، شورایی که این بار برخلاف دور پیشین تعداد نمایندگان اصلاح طلبش بیشتر شده بود و هرچند اکثریت شورا را در اختیار نداشتند اما با این حال توانستند رییسی باب طبع خود بر مسند شورا بنشانند و اندک اندک سودای شهرداری تهران را هم در سر بپرورانند.
به گزارش افکارنیوز ؛ اصلاح طلبان که در ۴ سال گذشته به کلی امید پیروزی در هر انتخاباتی را از دست داده بودند پس از پیروزی حسن روحانی در انتخابات خردادماه سال جاری اعتماد به نفس از دست رفته خود را بازیافتند و برای تکمیل پیروزی‌هایشان دست به اتحادی استراتژیک به آیت الله هاشمی رفسنجانی چهره تاثیرگذار سیاسی کشور زدند.
در واقع هنگامی که محمدرضا عارف نامزد اصلاح طلب در انتخابات ریاست جمهوری به خواست محمد خاتمی از دور رقابت‌ها کنار کشید تا کار برای حسن روحانی تسهیل شود اصلاح طلبان برادری خود را به آیت الله ثابت کرده بودند اما به هر حال هنوز کارهای ناتمام بسیاری در عرصه مملکتی باقی مانده بود که این دو باید به کمک یکدیگر انجام می‌دادند چرا که اگر اصلاح طلبان فراموش کرده بودند هاشمی رفسنجانی به خوبی به خاطر می‌آورد که پروژه تخریب هاشمی از زمان دولت اصلاحات کلید زده شد و روزنامه نگاران اصلاح طلب بودند که ابتدا او را به باد نقدهای گزنده گرفتند و کارهای دوران سازندگی را «مشتی افتتاح‌های نمایشی و بی‌ارزش» خواندند، همچنین آنان بودند که با توسل به خرد جمعیشان تصمیم گرفتند در انتخابات سال ۸۴ به جای حمایت از هاشمی، مصطفی معین را به عنوان نامزد خود برگزینند که نه اقبالی برای انتخاب شدن داشت و نه حتی سابقه‌ای در حزب مشارکت!
شاید به همین دلایل هم بود که در قضیه انتخاب شهردار تهران با آنکه می‌دانستند محسن هاشمی حواشی بسیار دارد و اقبالشان را برای پیروزی در برابر قالیباف به حداقل می‌رساند ترجیح دادند تا بازهم همه جانبه از او حمایت کنند و کار را به جایی برسانند که شرحش در ادامه خواهد رفت.
احمد مسجد جامعی شاید از معدود اصلاح طلبانی بود که همواره احترامش در میان اصولگرایان نیز نگاه داشته می‌شد و از او با عنوان چهره‌ای فرهنگی و مذهبی یاد می‌کردند، از این رو انتخابش به عنوان رییس شورای شهر به جای مهدی چمران چندان هم برای جناح رقیب گران تمام نشد اما درست پس از انتخاب او بود که اصلاح طلبان شورا گویی شمشیر را از رو بستند و بازی خطرناکی را آغاز کردند که در آخر نه تنها چیزی به اعتبارشان نیفزود بلکه حیثیت بزرگانشان را هم در معرض تردید قرار داد.
طمع شهرداری محسن هاشمی و تحقق آرزوی «دیروز پاستور، امروز بهشت، فردا بهارستان» آنقدر از مرزهای اخلاق دورشان کرد که گویی فراموش کردند در مدت ۸ سال دولت احمدی‌نژاد چه ناله‌ها که از رواج بداخلاقی‌ها و بی‌تقوایی‌ها در جامعه سر نداده بودند.
معلمان دیروز اخلاق و شیفتگاه امروز خدمت! ۸ سال تمام دیگران را انسان‌هایی نشان دادند که برای کسب قدرت هیچ مرزی را رعایت نمی‌کنند و هیچ حریمی را نگه نمی‌دارند.
اما همین اصلاح طلبان هنگامی که بر کرسی ریاست شورای شهر تکیه زدند تمام خدمات شهردار را بی‌ارزش شمرده تاجایی که توانستند بر او تاختند.
«می‌خواهیم کسی را انتخاب کنیم که دلش نخواهد رییس جمهور شود!» (۱) ناگهان به یادشان افتاد که «قالیباف مدیریت شهری موفقی ندارد و تونل توحیدش هم سوراخی بیش در دل شهر نیست!» و شاید از همین رو بود که وقتی عباس جدیدی تقاضای امتیازهای ویژه برای قیمت رای تاثیر گذارش کرد مسجد جامعی هم زبانش به نه گفتن نچرخید و پست مهم و کلیدی معاونت نظارت شورای شهر را به قهرمان تشک کشتی پیش کش کرد تا بلکه بتواند یک رای بیشتر برای محسن هاشمی بخرد.
راستی واقعاً یک رای بیشتر که هیچ اصلاً انتخاب هاشمی آنقدر ارزش داشت که معاونت نظارت را به چهره‌ای ورزشی و سوابق کاملاً ورزشی! هبه کنید؟
آقایان اصلاح طلب، شهرداری تهران مگر قرار بود چه دستاورد ویژه‌ای برایتان داشته باشد که به محض ورود برخی اعضای شورای شهر دوره‌اش کردید و مدام نامی را که باید بنویسد در گوشش زمزمه کردید ؟!
و حالا که زمستان رفته است لااقل پیش خودتان قضاوت کنید انصافاً ارزشش را داشت آن همه مظلومیت ۸ ساله را به یک روز بر باد دهید تا همگان ببینند به هنگام تقسیم قدرت شما هم دستکمی از آن کسی که روزی منتقدش بودید نداشتید؟
