فدراسیون فوتبال نه تنها نتوانست جلوی بیانیهنویسی باشگاههای معترض را بگیرد، بلکه خودش نیز به جمع بیانیهنویسها اضافه شد!
بیانیه تند و تیز فدراسیون علیه یک برنامه تلویزیونی در حالی منتشر شده که بالاترین مرجع تصمیمگیری فوتبال، خود دیگران را از این کار منع کرده بود. به نظر میرسد انتقادهای مطرح شده از سوی کارشناسان و مجری برنامه باعث شد فدراسیون هم بیخیال ژستهای مدیریتی شود و به بیانیهنویسی رو بیاورد. اینکه کارشناسان برنامههای ورزشی براساس چه مبنا و با توجه به کدام فاکتورها انتخاب میشوند و مقابل دوربینهای تلویزیونی قرار میگیرند، همواره محل بحث بوده و هست. این روزها افرادی از شرایط این روزهای تیم امید و تیمملی انتقاد میکنند که نتایج دوران حضور خود را چه در عرصه باشگاهی و چه در تیم امید فراموش کردهاند. دقیقاً همین مسئله نیز کار را به جایی رساند تا فدراسیون بدون در نظر گرفتن ملاحظات و البته جایگاه حقوقیاش علیه یک برنامه بیانیه صادر کند. مسائل مطرح شده در آن برنامه جای بحث دارد، اما همه اینها دلیل قانعکنندهای نیست برای آنکه فدراسیون اقدام به انتشار بیانیه تند کند. سیل تند بیانیهنویسی قبل از شروع فصل کلید خورد و هنوز هم ادامه دارد، تا جایی که تعداد بیانیههای صادر شده در این مدت از دست دررفته و هنوز هم هیچ نهادی توانایی مقابله با این جریان را ندارد. در این گیرودار فقط بیانیه فدراسیون را کم داشتیم که متأسفانه آن را هم دیدیم.
جدا از این بحث، بیانیه فوق در حالی منتشر شده که بیان برخی نکات، عجیب و سؤالبرانگیز است. فدراسیون بر توفیقات یک سال اخیر خود تأکید دارد و نمونههایی از آن را بیان کرده است؛ رفع تعلیق باشگاههای ایرانی از حضور در لیگ قهرمانان آسیا، طراحی و اجرای قانون سقف بودجه و قوانین ناظر بر نقل و انتقالات به منظور سازماندهی و برقراری عدالت اقتصادی بین تیمها، بازگرداندن میزبانی از تیمهای عربستانی به کشورمان، رفع موانع موجود در مسیر ورود تکنولوژی VAR، تسهیل ورود بانوان به ورزشگاهها در رقابتهای داخلی، قرار دادن بند حمایتی در حوزه حق پخش باشگاهها با توجه به مذاکرات متعدد با مجلس شورای اسلامی، رفع خطر محرومیت بینالمللی به خاطر اتفاقات بازی تیم ملی مقابل لبنان در مشهد و تخصیص ۳ میلیون دلار بابت پروژههای فوروارد در فیفا که دو سال بود مورد بهرهبرداری قرار نگرفته و مغفول مانده بود؛ اینها مواردی است که از آن به عنوان توفیقات یاد شده، آنهم درحالیکه ادعاهای مطرح شده تا واقعیت فاصله زیادی دارد. سه باشگاه وطنی به سختی مجوز حضور در لیگ قهرمانان را گرفتند و هنوز هم در مورد مدارک ارسالیشان بحثهایی مطرح است. قانون سقف بودجه نیز عملاً دور زده شده و با ترفندهای مختلف شاهد چند برابر شدن رقم دستمزدها بودیم. میزبانی از تیمهای عربستانی نیز حاصل از سرگیری روابط دیپلماتیک دو کشور بوده و عجیب است که فدراسیون اینگونه سنگش را به سینه میزند. VAR وارداتی نیز عاریتی است و هنوز جای خالی آن در لیگ برتر حس میشود. بحث ورود بانوان در ورزشگاهها تنها در موارد خاص مرتفع شده و مراجع ذیصلاح اجازه آن را صادر میکنند، حق پخش هم هنوز به دست فوتبال ایران نرسیده و فعلاً اثری از ثمره پروژههای فوروارد در فیفا در فوتبالمان دیده نشده است.ای کاش فدراسیون برای دفاع از حق خود در مقابل انتقادهای مطرح شده در تلویزیون موارد فنی و دلایل محکمتری را مطرح میکرد، نه اینکه دست به دامن هر موضوعی شود. امیدواریم فدراسیون همانند باشگاههای لیگ برتری در گرداب صدور بیانیه نیفتد، والا دیگر نمیتوان انتظاری از سایر اهالی فوتبال داشت.
