اتفاقات و اخبار تلخ در ورزش ایران یکی، دو تا نیست. با این وجود در لابهلای تمام این تلخیها هنوز هم میتوان شاهد رخ دادن اتفاقات یا انتشار اخباری بود که نشان میدهد هنوز هم امیدی به تغییر هست. تغییری که بیشک رشد و موفقیت هرچه بیشتر و بهتر ورزش کشور را به دنبال خواهد داشت. بسیارند مسئولان و رؤسایی که به هر شکلی نام خود و اطرافیان خود را در لیست اعزام به مسابقات مختلف جای میدهند. حال آنکه حضورشان در رویدادهای مختلف بینالمللی نه تنها سودی در پی ندارد که ضرر هم دارد، چراکه از یکسو جای ورزشکاران را تنگ میکنند و مانع اعزام کامل تیم میشوند و از سوی دیگر هزینههای هنگفتی را هم به ورزش تحمیل میکنند. در چنین شرایط تأسفباری، اما اینبار شاهد اتفاق تازهای هستیم که میتواند روزنه امیدی باشد، به همین دلیل هم نمیتوان به سادگی از کنار آن عبور کرد.
درست در روزهایی که اعزام کیفی صدای ورزشکاران را درآورده و فدراسیونهای زیادی را به تکاپو انداخته، رئیس یکی از این فدراسیونهای ورزشی در اقدامی قابل تقدیر از حق خود برای احقاق حق ورزشکارش گذشته است. علی قارداشی، رئیس فدراسیون تنیس روی میز در راستای حمایت از ورزشکاران پاراتنیس با ارسال نامهای به رئیس کمیته پارالمپیک خواستار اعزام یک ورزشکار به جای خودش به هانگژو شده است. تصمیمی که شاید در نگاه نخست عادی و کوچک تلقی شود، اما نه وقتی بدانیم هستند رؤسایی که به قیمت اعزام تیم بدون مربی، نام خود را به جای سرمربی تیم رد میکنند و راهی سفرهای مختلف میشوند، اتفاقی که بارها و بارها رخ داده است.
حضور رئیس یک فدراسیون در رویدادهای ورزشی میتواند به لحاظ روحی و روانی تأثیرگذار باشد، خصوصاً اگر با پرداخت پاداش پای سکو یا وعدهای دهان پرکن همراه باشد. با این وجود این حضور آنقدر ضروری نیست که به قیمت خارج شدن نام یک مربی یا ورزشکار از لیست اعزام تمام شود، اما اینبار برای نخستین بار شاهد آن هستیم که یک رئیس به خواست شخصی خود خواهان خط خوردن نامش از لیست اعزام به بازیهای پاراآسیایی چین و اعزام یک ورزشکار شده است. اتفاقی که نشان از اهمیتی دارد که رئیس این فدراسیون برای ورزشکاران و ملیپوشان رشته خود قائل است. این اتفاق در لابهلای خبرهای تلخ هر روز و معضلاتی که نفسهای ورزش کشور را به شماره انداخته، بیتردید روزنه امیدی است برای آیندهای روشن. بیتردید موافقت با درخواست رئیس فدراسیون تنیس روی میز از غفور کارگری میتواند به تشویق و حتی ترویج این رفتار مسئولانه بینجامد. نگاه مسئولانهای که سالهاست در ورزش کشور کمرنگ شده و جای خود را به منفعتطلبیهای خودخواهانه داده است. نگاهی که برای رشد و موفقیت ورزش کشور هم که شده باید تغییر کند و استارت این تغییر میتواند با قبول درخواست قارداشی از رئیس کمیته ملی پارالمپیک همراه باشد.
