دیوار ننگین دوباره با آنچه که فراموش نمی‌شود، یادآوری شد! سعی سفیر و دوستان در رنگ‌کردن شعار‌های قبلی، گریت‌فول! اما آقای سفیر که روزگاری اسلاف او در ایران، شاه عوض می‌کردند و روشنفکران را رنگ می‌کردند، برای ادامه داستان، نباید زحمت عوض‌کردن رنگ دیوار به خود بدهد. به‌جای آن پیشنهاد دیگری داریم. سفیر می‌تواند دست‌کم چهار یا پنج کنفرانس بدهد با این موضوعات: ۱-نقش مستقیم ملکه از دنیا رفته، در کودتای امریکایی ۳۲ علیه دولت مردمی ایران چه بود؛ ۲-نقش چرچیل و ارتش انگلیس در تحمیل قحطی بزرگ در ایران که میلیون‌ها ایرانی را به کام مرگ برد، چه بود؛ ۳-چرا لندن از رسانه‌های ضدایرانی که با مالیات مردم انگلیس و پول بن‌سلمان اره‌کش، اداره می‌شود، میزبانی می‌کند؟ این رسانه‌ها به غیر از کثرت دروغ و فحشای خبری، آموزش تروریسم و ساخت مواد آتش‌زا برای حمله به مراکز دولتی در ایران چه کاری انجام می‌دهند. چرا آنچه برای لندن و تمدن انگلیسی، باید ننگ‌و‌عار باشد، افتخار و مدنیت شده است؛ ۴-نقش لندن در تداوم سخت‌ترین و غیرانسانی‌ترین تحریم‌های تاریخ که از داروی کودکان تا لوازم محققان و دانشمندان را شامل می‌شود، چیست و لندن چگونه همزمان آوای وحش تحریم را با آواز حمایت از مردم ایران سرمی‌دهد؟!
یک مغازه رنگ‌فروشی درست مقابل در شرقی سفارت در آن‌سوی خیابان فردوسی قرار دارد. آقای سفیر می‌تواند هر روز آن صاحب مغازه را با پوند‌های انگلیسی خوشحال کند، اما اگر تمایلی به آن ندارد، به پیشنهاد ما فکر کند. لندن نشان داده است که قادر است خود را به لطایف‌الحیلی از این آزارها-مثل همین دیوارنویسی‌ها- نجات دهد، اما نجات واقعی در راستگویی است. باید راست بود و گفت که چرا انتشار روزانه صد‌ها دروغ در رسانه‌های لندن را به عنوان بخشی از تمدن بریتانیایی، پذیرفته‌اید. این بهترین راه پایان‌دادن به خشم و انزجار ملت ایران است.
روباه پیر به فلاکت افتاده 
