درحالی که دولتها در سال اول کاری خود، زمان زیادی را صرف برنامهریزی، تغییر برخی سیاستها، احصای مسائل اساسی، تعیین اولویتها، گزینش مدیران ارشد، چینش کابینه و... میکنند، این زمان معمولاً ملاکی برای قضاوت بسیاری میگردد و بر همین اساس عدهای مغرضانه و غیر منصفانه و برخی نیز عجولانه و ناآگاهانه به اظهار نظر میپردازند.
بررسی تطبیقی دولت دوازدهم و سیزدهم جهت یادآور شدن شرایطی که داشتیم و آنچه داریم، به کسانی که به طور طبیعی دچار فراموشی شده و عدهای که میل به فراموشی دارند، کمک میکند تا قضاوت منصفانهتری داشته باشند.
۱. به طور طبیعی خیلیها فراموش کردهاند که وقتی روحانی دولت را تحویل داد، گرمای تابستان در اوج بود که البته به گرمای امسال نمیرسید، اما در آن ایام با پدیده کلافهکنندهای به نام خاموشی و قطعی برق مواجه بودیم که این روزها به لطف الهی نداریم، اما ظاهراً عدهای به شکلی غیر طبیعی خود را به فراموشی زدهاند که این دولت موفق به افزایش ۶ هزار مگاواتی ظرفیت نیروگاهی و کنترل پرمصرفها گردیده تا این مشکل بر طرف شود. به همین علت یادآوری میشود علت اصلی کمبود برق به کم کاری دولت قبلی بازگشته که از سال ۱۳۹۲ تا پایان سال ۱۳۹۹، ظرفیت اسمی تولید برق کشور فقط ۲۳ درصد افزایش داشته است. این کم کاری که در بین دولتهای پس از انقلاب، با فاصله بسیار، بدترین عملکرد محسوب میشود، سبب افزایش نیاز به برق موجود گردیده و مشکل قطعی برق را ایجاد کرده بود.
۲. همچنین خیلیها فراموش کردهاند که در تابستان سال گذشته بزرگترین مشکل کشور جان مردم بود که روزانه شاهد از دست دادن بیش از ۷۰۰ تن از هموطنانمان بودیم و برای واکسن باید راهی کشورهای همسایه میشدیم. عدهای، اما خود را به فراموشی زدهاند که این رقم به مدد الهی به صفر رسید و امروز در اوج هفتم کرونا با تلفاتی حدود ۷۰ نفر مواجه بودیم. در زمینه واکسن نیز خیلیها گمان میکنند اینکه از واردکننده به صادرکننده رسیده ایم و از مردم برای تزریق واکسن خواهش میکنیم، امری طبیعی بوده و برنامه ریزی دولت و هزینههای فراوانی را که صرف آن شده باید فراموش کرد، چنانکه لازم نمیبینند که به وضعیت کرونایی سایر کشورها نگاهی انداخته شود.
۳. خیلی راحت فراموش شده که یکی از بیشترین انتقادات از دولت گذشته این بود که اگر امکانات لازم برای حل مشکلات را ندارد لااقل با حضور در کنار مردم با آنها همدردی کند. اما امروز عدهای نمیخواهند حضور میدانی دولتمردان در سیل، خرابیها و قرار گرفتن میان مردم آن هم با رکورد ۳۱ استان در یک سال را ببینند. برخی نیز گستاخانه آن را زیر سؤال میبرند.
۴. باز هم به شکل طبیعی دچار فراموشی شده ایم که سالها به خاطر عدم تصمیمگیری به موقع بهویژه تصمیمات بزرگ، عدم توجه به ظرفیتهای داخل، گره زدن مشکلات کشور به برجام و تحریم در دولت گذشته رنج میبردیم. اکنون، اما برای خیلیها مهم نیست که دولت هم مسیر مذاکرات را ادامه داده و هم با همه توان برای حل مشکلات مردم تلاش کرده و تصمیمات بزرگی مانند حذف ارز رانتی را اتخاذ کرده که میداند هزینه زیادی باید بابت آن بپردازد تا منافع ناشی از آن در دراز مدت عاید ملت شود.
۵. سیر صعودی فراموشیهای طبیعی در زمینههای مختلف مشهود و قابل درک است، اما اصرار بر خودفراموشی و نادیده گرفتن موفقیتهایی، چون «رشد سه برابری وصول ارز حاصل از فروش نفت و گاز»، «اعطای ۱۶ هزار میلیارد تومان تسهیلات بدون ضامن با سرانه پرداختی ۳۳ میلیون تومان به ۴۷۵ هزار نفر»، «کاهش ۱۸ درصدی نرخ تورم که از ۵۹ درصد در اوایل دولت گذشته به ۴۱ درصد در ابتدای دولت فعلی رسیده»، «رشد ۶۸ درصدی ترانزیت خارجی»، «اقدام به ساخت ۵/۱ میلیون مسکن پس از چند سال مسکن نسازی»، «کاهش ۳/ ۳۵ درصدی رشد نقدینگی معادل ۱/۴ واحد درصد» و... را نه میتوان درک کرد و نه میتوان طبیعی دانست.