انصراف تیم فوتبال امید ایران از حضور در رقابت‌های کشور‌های اسلامی از آن دست خبر‌هایی بود که همه را شوکه کرد. تیمی که قرار است آرزوی دیرینه فوتبال ایران برای رسیدن به المپیک را محقق کند در اوج فقدان بازی‌های تدارکاتی از حضور در یک تورنمنت خوب که می‌توانست نقش بازی تدارکاتی را داشته باشد، انصراف می‌دهد تا اوضاع بغرنج‌تر شود.
دیروز وزیر ورزش با ابراز ناراحتی از انصراف تیم امید از حضور در بازی‌های کشور‌های اسلامی اعلام کرد تا آنجا که عقلش می‌رسیده از تیم امید حمایت کرده، حتی با آن‌ها شام خورده و برای تماشای بازی تدارکاتی‌شان مقابل گل گهر به ورزشگاه رفته است. سجادی حتی گفت در ماه رمضان افطاری کامل‌تری به بازیکنان روزه‌دار تیم امید داده‌اند!
شنیدن این حرف‌ها، آن هم از زبان نفر اول ورزش کشور که اتفاقاً خود نیز ورزشکار بوده باعث تأسف است. مهدی مهدوی‌کیا مدت‌هاست از کمبود امکانات برای آماده‌سازی تیم امید شکایت می‌کند. شکایت‌هایی که حالا با حرف‌های سجادی مشخص می‌شود که اصلاً شنیده نشده، چه برسد به اینکه قدمی برای برطرف کردن آن‌ها برداشته شود. اینکه برداشت وزیر ورزش از امکانات و کمبود‌ها در راه رسیدن به المپیک در یک شام خوردن با اعضای تیم و دادن افطاری کامل‌تر به آن‌ها خلاصه شود، غیر از اینکه باعث یأس و ناامیدی است، بیانگر فاجعه‌ای بزرگ است که در رأس مدیریت ورزش کشور اتفاق افتاده است.
سجادی تقریباً در تمام محافلی که حضور پیدا می‌کند از سابقه ورزشی خود سخن می‌گوید و از اینکه درد ورزشکار را خوب می‌فهمد! حالا سؤال اینجاست؛ جناب وزیر شما که خوب می‌دانی ورزشکار چگونه باید برای حضور در المپیک، بزرگ‌ترین آوردگاه ورزش جهان آماده شود پس چگونه است که اینگونه از یک شام مشترک به عنوان توجه ویژه حرف می‌زنی و منت یک افطاری کامل‌تر را سر تیمی می‌گذاری که قرار است رؤیای المپیک فوتبال را به واقعیت تبدیل کند؟!
با شنیدن حرف‌های سجادی ناخودآگاه یاد حرف‌های محمد بنا، سرمربی تیم ملی کشتی فرنگی می‌افتیم که چند سال قبل گفت: «با عدس‌پلو نمی‌شود قهرمان جهان شد»، اما گویا حالا باید با یک افطاری کامل‌تر به المپیک صعود کرد و حتماً بعد از آن هم آقایان توقع دارند که از گروه صعود هم بکنیم. به هر حال شام خوردن با وزیر افتخاری نیست که نصیب هر کس شود و وزیر هم برای هر کسی دستور تهیه افطاری کامل‌تر را نمی‌دهد.
این واقعیت ورزش ایران است، ورزشی که حتی مسئول بلندمرتبه آن که سابقه ورزشی هم دارد هیچ تعریف درستی از امکانات و نحوه آماده شدن برای حضور در رقابت‌های مهم ورزشی ندارد. با این اوصاف اصلاً ما برای چه می‌خواهیم به المپیک برویم؟ چرا از مهدوی‌کیا و تیمش می‌خواهیم که رؤیای فوتبال را محقق کنند؟ به‌زعم آقایان مسئول، مهدوی‌کیا و شاگردانش باید خوشحال باشند که مورد توجه ویژه وزیر ورزش قرار گرفته‌اند و بروند با همین توجه سهمیه المپیک را کسب و رؤیای فوتبال ایران را محقق کنند و بعد‌ها بگویند که سجادی در زمان وزارتش چه کار‌ها که برای ما نکرد!
