درست در روز‌هایی که همه نگاه‌ها معطوف به نقل و انتقالات باشگاه‌هاست و اخبار مربوط به عقد قرارداد‌های نجومی با بازیکنان و مربیان، یک اظهار نظر بار دیگر سازمان لیگ را بر سرزبان‌ها می‌اندازد. یکی از بخش‌های پر حاشیه فدراسیون فوتبال که سال‌ها است به رغم فشار‌های مردمی و رسانه‌ای زیر بار شفاف‌سازی نرفته و هیچ‌کس به درستی در جریان داستان‌های پر رمز و راز مالی آن نیست. اینکه برچه اساسی برای درآمدزایی از قبال تبلیغات محیطی اقدام به عقد قرارداد می‌کند و چه رقمی به جیب می‌زند که هیچ رقمه حاضر به تقسیم مسالمت‌آمیز درآمد‌های خود با باشگاه‌های فوتبال و پرداخت حق واقعی آن‌ها از تبلیغات اطراف زمین نیست!
فصل گذشته بود که استقلال پا در یک کفش کرد که شخصاً قصد پیگیری این داستان و درآمد زایی از تبلیغات محیطی را دارد و پرسپولیس نیز دنباله‌رو آن، سازمان لیگ را برای دریافت حق طبیعی خود تحت فشار قرار دادند و نمی‌توان گفت موفق هم نبودند، اما نرمش سازمان لیگ تنها مقابل سرخابی‌های پایتخت بود، نه بیشتر. تیم‌هایی که می‌توانستند با اصرار و سماجت کار دست آقایان در این حوزه بدهند که دست آخر باعث ایجاد تفاهماتی فی مابین شد. با این وجود، اما نه فقط هیچ‌گونه شفاف‌سازی در کار نبود که این شرایط به‌رغم تلاش بسیار برای سایر تیم‌ها مهیا نشد.
اما دست گذاشتن روی نقطه ضعف سازمان لیگ باعث شده‌است تا مدیر بازاریابی سازمان لیگ خواهان حضور برخی منتقدان خاص برای دیدن قرارداد‌های بسته شده در این سازمان شود، اما مسئله این است که نه یکی دو منتقد خاص که همه افراد جامعه حق کسب اطلاع در این زمینه را دارند و باید بدانند در سازمان لیگ چه خبر است که آقایان برای حضور در آن و گرفتن پرونده تبلیغات محیطی این گونه سر و دست می‌شکنند. البته هر از گاهی آقایان برای تلطیف اوضاع هم که شده مدعی می‌شوند بخش بازاریابی سازمان لیگ از حضور و مطالعه عملکردش توسط افراد سالم وسینه سوخته فوتبال که دنبال توسعه و شکوفایی آن هستند با جدیت استقبال می‌کند، اما کیست که نداند این تعارفی بیش نیست که اگر غیر از این بود مدیرعامل استقلال با آن همه تجربه و آگاهی به امور برای دست گرفتن حق تیمش در مصاف‌های خانگی با سازمان لیگ سرشاخ نمی‌شد و همکاری‌ها در این زمینه باید در همان وهله نخست به سادگی هرچه تمام‌تر ایجاد می‌شد. اما آیا به راستی این‌گونه بود؟
بحث، اما پیچیده‌تر از این حرف‌ها است. مسئله نه مشارکت در این راستا برای کسب درآمد یا گرفتن حق باشگاه‌ها، که شفاف‌سازی در خصوص قرارداد‌های بسته شده است و ماحصل آن که طی همه این سال‌ها باوجود مطالبه‌گری رسانه‌ها و مردم هنوز مقهور مانده و راه به جایی نبرده است. البته ابهامات سازمان لیگ تنها به پرونده تبلیغات محیطی سازمان لیگ محدود نمی‌شود و بسیار فراتر از این حرف‌ها است. با این وجود، اما با توجه به گردش مالی بالای تبلیغات محیطی، این مورد خاص طی سال‌های اخیر بیش از دیگر موارد مورد توجه و پرسش قرار گرفته است. خصوصاً که برخلاف اعداد و ارقام پایین و پرتی که سازمان لیگ هر از چندگاهی از نتیجه درآمدزایی‌هایش در این زمینه می‌گفت با آنچه امثال آجرلو برای به دست گرفتن آن مطرح می‌کردند، فاصله‌ای از زمین تا به آسمان داشت. تفاوت فاحشی که این سؤال را مطرح می‌کرد که چرا باشگاه‌ها باید تا این اندازه مشکل مالی داشته باشند، وقتی می‌توانند درآمد خوبی از تبلیغات محیطی داشته باشند. درآمدی که یکی از عمده گله‌های باشگاه‌ها عدم سهیم بودن در آن بوده است. گله‌هایی که، اما هرگز راه به جایی نبرد که بتواند منجر به شفاف‌سازی، حداقل در همین یک مورد خاص شود. حال آنکه عدم نظارت در این خصوص و عدم شفاف‌سازی در زمینه درآمدزایی‌های سازمان لیگ به خصوص در زمینه تبلیغات محیطی می‌تواند باعث ایجاد فساد شود. هرچند که این مسئله تنها به سازمان لیگ برنمی‌گردد و عدم نظارت و شفاف‌سازی در هر ارگانی می‌تواند زمینه ساز فساد باشد و سازمان لیگ هم در این خصوص مستثنی نیست، اما چرا سازمان لیگ هرگز زیر بار شفاف‌سازی نمی‌رود؟ مگر نه اینکه آنکه حسابش پاک
از معامله چه باک؟
