عباس عبدی، تحلیلگر و منتقد اصلاحطلب ایرادهای بسیاری به تلویزیون میگیرد، با آنکه خودش میگوید دو دهه است تلویزیون در خانه ندارد و خود و اعضای خانوادهاش هرگز تلویزیون نمیبینند! البته ممکن است چنین توجیه شود که از طریق فضای مجازی یا واکنش دیگران از محتوای تلویزیون مطلع میشود و بعد نقد خود را مینویسد. حتی اگر این درست باشد، نشانه آن است که تلویزیون جمهوری اسلامی بهکلی برای ایشان بیاهمیت نیست که نقد نکند، اما حاضر نیست بیننده آن باشد و ترجیح میدهد متأثر از واکنش دیگران تلویزیون را نقد کند.
عبدی اخیراً در واکنش به یکی از طنزپردازان تلویزیون که گفته یک پلان از «قهوه تلخ» یا «شبهای برره» دیگر قابل پخش نیست، نوشته «برای اینکه دیگر طنز و خندهدار نیست. واقعیت و گریهآور است.» خب! او که ۲۰ سال است تلویزیون ندیده حتما از مردم کوچهوبازار شنیده که محتوای این سریالها چه بوده و حالا چنین مقایسهای کرده است. همین آقای عبدی در ۲۵ خرداد ۹۸ در روزنامه ایران نوشت: «بنده، چون تلویزیون ایران را نگاه نمیکنم، درباره وضعیت زبان رایج در آن نیز اطلاع خاصی ندارم که بنویسم.»
خب برای یک جامعهشناس و روزنامهنگار پرکار خیلی هم جالب نیست که تلویزیون نبیند، زیرا شناخت از جامعهای که در آن زندگی میکنیم، نیازمند تسلط بر محتوای این رسانه است. با این حال آقای عبدی دهها نقد به تلویزیون در طول هر سال در نوشتهها و توئیتهای خود وارد میکند که معلوم نیست چگونه از محتوای تلویزیون باخبر میشود!