این رسم چهلساله یاور و همرزم و امام شهیدان است که در فجر انقلاب به دوستان و همرزمان خود سر میزند. همرزم بودن با «آقا» نه فقط در روزهای حضور «خامنهای رئیسجمهور» در خطوط مقدم جبهه بود که دیری است امام شهیدان همپای رزمندگان و مردم در خط مقاومت است و آرزوی شهادت میکند.
از حضرت آیتالله جوادی آملی منقول است که «در فرهنگ دین، قبرستان بهمثابه یک مدرسه است؛ در زیارتقبور، ائمه به ما فرمودند این زیارتنامه را بخوانید: یا اهل لاالهالاالله، بحقّ لاالهالاالله، کیف وجدتم قول لاالهالاالله. شما را به حق لاالهالاالله قسم میدهیم به ما بگویید آنجا چه خبر است! معلوم میشود غیر از این حوزهها و مدارس دنیوی، مدرسه دیگری هم هست که میتوان معارف عمیق را از آنجا آموخت و این راه بر اساس ظرفیت هر کسی، برای همه
باز است.»
دنیا سرای گذر است. حکایت عمر، داستان برف است و آفتاب تابستان. اما «گمان مبر کسانی که در راه خدا کشته شدهاند، مردگانند، آنان زندهاند و در نزد پروردگارشان روزی میخورند.» وقتی به زیارت قبور شهدا میرویم، جسم در معرض موت خود را با زندگان ابدی روبهرو میکنیم و از آنان میخواهیم ما را نیز در آنچه خداوند روزیشان کرده، میهمان کنند.
گفت پیغامبر که در بازارها/دو فرشته میکنند ایدر دعا
کای خدا تو منفقان را ده خلف/ای خدا تو ممسکان را ده تلف
خاصه آن منفق که جان انفاق کرد/حلق خود قربانی خلاق کرد
حلق پیش آورد اسماعیلوار/کارد بر حلقش نیارد کرد کار
پس شهیدان زنده زین رویند و خوش/تو بدان قالب بمنگر گبروش.
چون خلف دادستشان جان بقا/جان ایمن از غم و رنج و شقا
