مسئولان کشور نسبت به بروز خطر نشست زمین در اصفهان بی توجه هستند؛
فرونشست ناشی از ازدیاد بهره برداری از منابع آب زیرزمینی نسبت به توان ترمیمی آن در برخی نواحی داخلی ایران، سابقه طولانی دارد. تشدید این شرایط ناشی از خشکسالی‌های مکرر در سال‌های اخیر، علاوه بر نواحی خشک ایران مرکزی، نواحی نیمه خشک یا نسبتاً مرطوب شمال‌غربی کشور را با این پدیده درگیر ساخته است. فراگیری فرونشست در اغلب نواحی مسکون و پرجمعیت کشور و در پی داشتن خسارات فراگیر، این پدیده را در فرم یک مخاطره زمینی برای کشور مطرح ساخته است.
با توجه به فراهم بودن زیرساخت مخاطره آمیز لرزه‌ای برای اغلب نواحی کشور، همزادی و همزمانی رخداد زمین لرزه در اراضی که فرونشست در آن حادث شده، امکان تشدید خسارات و ایجاد تلفات وسیع برای زایش یک فاجعه را فراهم آورده است. این تحقیق با هدف بررسی وضعیت فراگیری پدیده فرونشست در ایران و هم‌نهادسازی آن با الگوی توزیعی سکونتگاه‌ها و زیرساخت‌ها، به تبیین روند تبدیل پدیده به مخاطره پرداخته، سپس با سنجش شرایط مخاطره آمیز ناشی از همزادی آن با سایر مخاطرات، قابلیت پذیری رویداد فاجعه احتمالی را در برخی بسترهای نا امن معرفی نموده است.
فرونشست 18 دشت کشور و 15 دشت نیز توسعه یافته و نشان می دهد که فرونشست علاوه بر تهدیدات و توان خسارت‌زایی و فاجعه آفرینی فراگیر آن در نواحی مسکون، قادر به زایش مخاطره سیل و فاجعه‌سازی در رویداد زمین لرزه‌های کم شدت و عموماً غیر مخرب است.
