خبرگزاری جوان استان کردستان/سردار محمدحسین رجبی فرمانده سپاه کردستان؛ ظهور انقلاب اسلامی به عنوان بزرگترین و بینظیرترین واقعه قرن بیستم به دنبال خود حوادث و اتفاقاتی را رقم زد که در طول تاریخ، بینظیر و یا کمنظیر است. حوادثی که هر کدام در دل خود موجی از تغییر و تحول را به دنبال داشته است. بخشی از این حوادث بر اساس حُب و بغضهایی صورت گرفته که افراد، احزاب و جریانات سیاسی و کشورهای مختلف در مواجهه با انقلاب اسلامی اتخاذ میکردند.
پیروزی انقلاب اسلامی تأثیرات شگرفی را در حوزههای مختلف جامعه به جای گذاشت. این انقلاب با رویکردی دینی و اسلامی به همراه خود تحولات فرهنگی، اجتماعی و سیاسی عمیقی را به دنبال داشت. دشمنان انقلاب اسلامی از همان ابتدای ظهور انقلاب، بنا را بر ناسازگاری و مقابله با انقلاب گذاشتند. لذا برنامههای سازماندهیشدهای را جهت ایجاد ناامنی در دستور کار قرار دادند. بدین منظور اختلاف بین قومیتها و اختلافات قومی و مذهبی به عنوان مهمترین بستر ناآرامیها کلید خورد.
کُردستان از جمله استانهایی بود که سالها درگیر غائلهای ناخواسته و تحمیلی شد که قریب به دو دهه این استان را از کاروان توسعه و پیشرفت -که انقلاب راهبری میکرد- عقب ماند.
به استان کردستان باید به عنوان منطقهای که دارای اهمیت ژئوپلتیک و راهبردی فوقالعادهای است نگاه کرد. همین موضوع موجب شده که کُردستان در طول تاریخ ایران از سدههای گذشته تاکنون آبستن حوادث گوناگونی باشد که هر کدام در نوع خود توانسته است تأثیرات شگرفی را بر مردم این استان و مناطق کردنشین آذربایجان غربی و کرمانشاه بر جای بگذارد.
کردستان از حیث جمعیتی، استانی کردنشین و قومیتی است که به جهت همجواری با کردستان عراق، در طول تاریخ از قیامها و جریانات ناسیونالیستی و تحرکات خودمختارانه و تجزیهطلبانه این کشور و حتی کردستان ترکیه تأثیر پذیرفته است؛ خصوصاً در دوران عثمانیها و تحولات سیاسی که منجر به تجزیه این امپراطوری شد و کردستان ایران هم از این فروپاشی متأثر شد.
کردستان در دوران حکومت پهلوی اول و دوم، از حیث توسعه و عمران در حاشیه قرار گرفت. پهلوی اول نه تنها حداقل توجهات را به این استان نداشت، بلکه پا را فراتر گذاشت و کردها را به کوچ اجباری مجبور کرد.
در دوران سلطنت 57 ساله این خاندان، شاخصهای فرهنگی، اقتصادی، آموزشی، فرهنگی و... این استان، در پائینترین سطح خود قرار داشت. لذا مردم این استان با چشم امید به پیشرفت، ترقی و رفع تبعیض، دست یاری به سمت جمهوری اسلامی دراز کردند.
با پیروزی انقلاب اسلامی گروهکهای ضدانقلاب با حمایت بیگانگان در این مناطق دست به اقدامات و تحرکاتی زدند که امنیت و آسایش را از مردم سلب کردند. آنان انگشت ناامنی را بر تفرقه بین شیعه و سنی و کُرد و فارس گذاشتند.
از آنجا که اکثریت ساکنان کردستان ایران سنینشین هستند، طبیعتاً انتظار دشمنان این بود که کردها در مقابل انقلاب اسلامی -که به رهبری حکیمانه حضرت امام خمینی(ره) به وقوع پیوسته بود- موضع بگیرند.
از آنجا که قومیتها و مذاهب مختلف کشور همواره در طول تاریخ چون ید واحده در مقابل دشمنان دست اتحاد داده بودند، لذا نقشه شوم آنان راه به جایی نبرد؛ خاصه، مردم استان کُردستان که پیرو مذهب امام شافعی هستند؛ فرقهای که نزدیکترین اعتقادات را به شیعیان دارند.
غائله کُردستان بستر مناسبی برای این نکته بود که هر دو گروه انقلابیون و ضدانقلاب توانمندیهای خود را به ورطه آزمایش گذاشته و از طرف دیگر شرایطی را برای کسب تجارب گرانبها فراهم آورد.
دشمنان انقلاب برای ساقط کردن نظام اسلامی از تجزیهطلبی و ناآرامی در مناطق مختلف، خصوصاً کردستان شروع کردند. آنان از هیچ تلاش مذبوحانهای فروگذار نکردند.
از طرف دیگر غائله کردستان فرصت مناسبی بود برای رزمندگان تا قبل از شروع جنگ تحمیلی دست به کسب تجربه زده و از میان همین رزمندگان کردستان، شهید همتها، حاج احمد متوسلیانها رشد کردند و توانستند در جنگ با عراق با کولهباری از تجربه از نظام اسلامی دفاع کنند.
از طرف دیگر کردستان عرصه مهمی برای تعامل با مردم بود. در شرایطی که ضدانقلاب لباس مردم کُرد را میپوشید، برقراری امنیت برای مردم بیگناه و کسانی که دل در گرو جمهوری اسلامی داشتند، بسیار مشکل بود. آنان میبایست صف مردم را از صف ضدانقلاب جدا میکردند و این مانند کشیدن مو از ماست بود. این تجربه گرانبها در طول بیش از سه دهه از انقلاب اسلامی توانست در بحرانها و نا آرامیها به کمک دولتمردان و نظامیان بیاید.
با این وجود جمهوری اسلامی هیچگاه رسیدگی به منطقه محروم کردستان را فراموش نکرد بلکه در طول دوران مبارزه، دولتمردان و نظامیان، میبایست در یک دست سلاحی را که ناخواسته و به اجبارِ ضدنقلاب حمل کرده بودند، در دست میگرفتند و در دست دیگر سلاحِ خدمت به مردم مظلوم و ستمدیده را به دست میگرفتند.
در طول دوران ناآرامیهای کردستان خدمت به مردم، تأمین امنیت و آسایش و کمک به توسعه زیرساختها به تلاش و همتی مضاعف نیاز داشت که تنها کسانی میتوانستند این راه را ادامه دهند که به فرموده شهید بروجردی «مردم کُرد را دوست داشته باشند». عرصه تلاش و فعالیت و برقراری امنیت تجارب گرانبهایی را در اختیار دولتمردان و متولّیان امنیّت قرار داد.
غائله کردستان زمینهای را فراهم آورد تا درهای جهاد به روی مجاهدان واقعی باز شود. در این شرایط بود که جوهره وجودیِ مردانی چون بروجردی، کاظمی، شبلی، تعریف، عثمان فرشته، شهسواری، محمدامین رحمانی و صدها و هزاران شهید دیگر که هدفی جز استقرار نظام اسلامی و خدمت به مردم کُرد نداشتند، ظهور و بروز کرد.
در دل غائله کردستان بود که رشادتهای پیشمرگان مسلمان کُرد هویدا شد: افرادی که آن پیر سفر کرده(ره) آنان را لشکر پیغمبر اسلام(ص) نامید.
مگر نه این است که عدهای با نام کُرد ابتداییترین حقوق این مردم را پایمال کردند و از هیچ جفایی بر ضد کُردها فروگذار نکردند؟ در چنین شرایطی بود که کُردهای اصیل و دیندار با نام پیشمرگان مسلمان کُرد دست رد به سینه مدعیان دروغین قوم کُرد زدند.
آنچه که نام این دلاوران کُرد را بلندآوازه کرد، رشادتها، دلاوریها، وفاداریها و رنج و مصیبتهایی است که این انسانهای خدایی در راه اسلام و نظام اسلامی متحمل شدند. رنج آنها مضاعف، دستان آنان بیتوقع، حماسههای آنان ماندگار، هدف آنان پایداری نظام اسلامی و دفاع از کیان اسلامی و قوم کُرد، استقامت آنان چون کوه و مصیبت خانوادههایشان غیرقابل وصف بوده است.
به راستی کدام قلم و بیان توانای وصف نیات پاک و همّتهای بلند و رشادتهای رزمندگان قوم کُرد؛ پیشمرگان مسلمان کُرد را دارد؟ به راستی مگر نه این است حضرت امام(ره) آنان را در صف مجاهدان صدر اسلام توصیف فرمود؟ و به راستی اگر اینان نبودند، مگر پاکسازی کُردستان امکانپذیر بود؟
و در پایان باید گفت؛ قلم قاصرتر از آن است که درد، رنج، مصیبت، غربت و شهادت مظلومانه شهدای استان کردستان را به نمایش بگذارد، شهدایی که نقش آنان در دفاع از اسلام و انقلاب انکارناپذیر است.
انتهای پیام/2330/70