سعیدجلیلی در اولین برنامه تبلیغاتی خود در دور دوم، دیروز به بازار تهران رفت و در جمع نمازگزاران مسجد امام خمینی (ره) بازار گفت: «در ۱۱ سال و مخصوصاً در چهار سال اخیر بیش از ۲۴ جلسه با اصناف مختلف داشته‌ام و جلسات ما چند ساعته بوده و مفصل حرف‌ها و مشکلات آن‌ها را شنیده‌ایم». 
بگذارید مردم به کابینه‌ها رأی بدهند تا به یک شخص
اظهارات هولناک رئیس و معاون ستاد پزشکیان که گفتند «پزشکیان هیچ ذهنیتی از کابینه خود ندارد» و حامل‌های انرژی را «آنچنان» گران می‌کنیم که کسی ناراحت نشود، و نیز سخنان ناراضی‌کننده برخی اطرافیان جلیلی، این مطالبه را پیش آورده که بهتر است نامزد‌ها تا قبل از چهارشنبه کابینه خود یا نفرات اصلی آن را معرفی کنند تا مردم به‌جای رأی به یک شخص، به کابینه‌ها رأی بدهند. این فرصتی است پیش روی نامزد‌ها تا از همین‌حالا هم از افراد افراطی و بی‌سواد که در اطراف‌شان هستند، جدا شوند و هم مردم ببینند و بدانند که قرار است چه اتفاقی برای آنان بیفتد
صعود سعید شگفتی‌ساز بود، زیرا سبد آرای او را ثابت و سقف آن را مشخص می‌دانستند، اما صعود مسعود کمتر شگفتی‌ساز شد، چون اصلاح‌طلبان با نظرسازی‌های کاذب او را پیروز قاطع مرحله اول معرفی می‌کردند و تأکید می‌کردند که مردم به دعوت آنان رکورد مشارکت را می‌زنند!
جوان از روند برگزاری انتخابات ریاست جمهوری چهاردهم گزارش می‌دهد
هر کدام از نامزد‌ها که چه در مرحله اول و چه در مرحله دوم پیروز شوند، این جمهوری اسلامی است که جشن پیروزی خود را با نمایش مردمان خاکی و صفوف وطن‌پرستان همیشه در صحنه برپا می‌کند. هرچند نظام گوشه چشمی هم به صفوف توبه‌کاران و پشیمانان و عذرخواهان که انتخابات‌های گذشته را تحریم کردند ولی جمعه صبح زود «همه آمدند» دارد و این را هم به فهرست موفقیت‌های سلسله‌وار سه سال اخیر خود اضافه می‌کند
سه نامزد پیشتاز مطابق تمامی نظرسنجی‌هایی که در گوشه و کنار منتشر می‌شود، هر کدام بین ۱۷ تا ۲۳ درصد آرای مشارکت‌کنندگان را دارند، مشارکت هم حدود ۵۰ درصد است، به‌اضافه بین ۱۵ تا ۲۰ درصد کسانی که هنوز تصمیم نگرفته‌اند. با این حساب با توجه به جمعیت ۶۰ میلیون‌نفری واجدان شرایط رأی‌دهی، نامزد پیروز که اگرچه نصف به‌اضافه یک آرای مأخوذه را نیاز دارد، باید ۱۵ تا ۱۸ میلیون رأی بیاورد که با این وضعیت، نشدنی است. اما از میان این سه نامزد، بین جلیلی و قالیباف امکان اجماع فراهم است که به دلایلی تردید دارند. ستاد پزشکیان نیز این وضعیت را با دقت رصد می‌کند و مانند آن دو ستاد اولی نگران اجماع است. قالیباف دیروز برای پنج وعده خود با مردم عهد بست. ستاد جلیلی کار خودش را در آرامش به پیش می‌برد و ستاد پزشکیان با یک دوجین از وزیران روحانی این‌سو و آن سو می‌رود، اما هر جا صراحتاً اعلام می‌کند که دولت سوم روحانی نیست! حتی دیروز یکی از سخنرانان همایش ستاد پزشکیان رسماً اعلام کرد که «دولت پزشکیان ربطی به روحانی ندارد، چون ما اصلاح‌طلبان اگرچه روحانی را پیروز کردیم، اما او از جنس ما نبود!» به این ترتیب نقطه مشترک سه نامزد پیشتاز اعلام برائت و انزجار از دولت روحانی است؛ و فقط می‌ماند پزشکیان توضیح دهد که چرا با وزیران روحانی از دولت روحانی اعلام بیزاری می‌کنند؟ آیا این همان صداقتی است که به مردم وعده می‌دهند؟!
محمدجواد اخوان
رهبر معظم انقلاب اسلامی در انتخابات امسال دو اولویت اصلی پیش رو را «افزایش مشارکت» و سپس «کمک به انتخاب خوب» دانسته‌اند. ایشان از زمان شهادت رئیس‌جمهور فقید، در دو سخنرانی به موضوع معیار‌های انتخاب خوب یا شاخص‌های انتخاب اصلح پرداخته‌اند که به نظر می‌رسد امروز مهم‌ترین معیار‌های تشخیص را در اختیار ما قرار می‌دهد.
گزارش جوان از آخرین فعالیت‌های انتخاباتی و سفر‌های استانی نامزد‌ها 
مثلی از سال‌ها پیش در زمان انتخابات زده می‌شد که «جمعیت میدان نقش جهان اصفهان نتیجه انتخابات را معلوم می‌کند! » این البته هرچند با سوابق حضور نامزدها در این میدان تاریخی و پیروزی بعدی آنها مطابقت داشت اما دلیل محکمه‌پسندی نیست. با این حال ریسک بزرگی است که یک نامزد این میدان را برای گردهمایی انتخاباتی خود برگزیند.
رهبر معظم انقلاب در دیدار مسئولان قوه قضائیه: مباحث نامزد‌ها در تلویزیون یا اظهارات دیگر آن‌ها موجب نشود که یک نامزد برای غلبه بر رقیب، حرف دشمن‌پسند و دشمن شادکن بزند
غلامرضا صادقیان 
جواد ظریف با محمود احمدی‌نژاد برای این مردم و نظام عین یکدیگرند، یک روح‌اند در دو جسم. نتیجه هر دو برای نظام یک موجود از آب درآمد. ظریف حالا در سفر حمایتی از نامزد اصلاح‌طلبان، احمدی‌نژاد را «نکبت» نظام می‌نامد (در کاشان: می‌خواهند فراموش کنید تحریم‌ها نتیجه هشت سال نکبت احمدی‌نژاد است)، احمدی‌نژاد هم اصلاح‌طلبان را نکبت و بدتر از نکبت می‌دانست.
مسئله تحریم‌ها همچنان داغ، جذاب. اما بدون پاسخ و را‌ه‌حل منطقی از طرف «تیم روحانی»!
اکنون را ببینید که کجاییم و چه به دست آورده‌ایم. این چیزی بود که منتقدان مذاکره پیش‌بینی می‌کردند. یک حرف هم بیشتر نداشتند: «امریکا کاری نخواهد کرد که سود ما و ضرر خودش در آن باشد و این یعنی مذاکرات تا ما سود خودمان را با توازن قدرت تحمیل نکنیم، هرگز به نتیجه نمی‌رسد» و این توازن قدرت چیزی بود که مذاکره‌کنندگان دنبال آن نبودند و تکیه آن‌ها بیشتر از هر کدام از عناصر اصلی توازن قدرت به زبان مذاکره خودشان بود و چنین شد که عاقبتش را دیدیم و حالا هم یک دور باطل دیگر در بازگشت تیم بازنده بزرگ!
۲