سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: علیرضا رئیسیان، کارگردان، تهیهکننده و نویسنده سینما در گفتگو با باشگاه خبرنگاران جوان گفت: افول سینما نتیجه یک دهه طراحی است. البته تقریباً دهه ۷۰ به بعد این اتفاق افتاده بود، اما الان به اوج رسیده و عیان شده است. به تعبیری، جایگزین کردن نگاههای تنگنظرانه به جای تنوع و تکثر دیدگاه هنری، راهی است که مدیران و تصمیمگیرندگان جامعه فرهنگی به بدترین شکل طی میکنند. جشنواره سال گذشته هم یک رویداد بسیار پرحاشیه برای جامعه هنری و سینمایی بود و حتی اگر از این بدتر هم شود باز اتفاقی نمیافتد. یک مصاحبهای از خداداد عزیزی دیدم که از او پرسیده شد؛ چگونه فدراسیون فوتبال وضعیت بهتری پیدا میکند که او پاسخ داد «وقتی کسی به حرف ما اهمیت نمیدهد و هر کاری که خودشان فکر میکنند صحیح است انجام میدهند، نظر دادن فایدهای ندارد.»
رئیسیان در ادامه به این اشاره میکند، زمانی که جامعه از نقد و پویایی خالی شود، خروجی سینما که جزئی از این فرهنگ و جامعه است، پوچ خواهد شد و به شخصه تعجب نمیکنم، چون خودم سال گذشته در جشنواره این هشدار را دادم و نمیدانم شنیده شد یا خیر! با این حال وظیفه من گفتن بود. این جریان پوچ در آیندهای نزدیک، حتی دامن آنهایی را که میز و پست و صندلی دارند هم میگیرد. از سویی، تولیدات به سمت فرمایشی _سفارشی پیش میرود. همچنین جشنواره فیلم فجر که سال گذشته در اوج بیکیفیتی برگزار شد برای اولین بار سینماگران را رودرروی هم قرار داد. البته برخی از سینماگران به اوضاع نابسامان جشنواره دامن زدند و آن را تشدید کردند.
به اعتقاد این کارگردان سینما در بحث تولیدات، دوگانه ساخت فیلمهای سفارشی، گیشهای و پروپاگاندای خبری به نفع آنها، نتیجه خوبی نخواهد داشت، منتها باید تا یکی، دو سال آینده و تغییر دستاندرکاران فعلی، صبر کنیم و ببینیم پس از آن چه اتفاقی میافتد. به شخصه امیدی به وضعیت کلی سینمای ایران ندارم، امیدم فقط به کسانی است که اندیشهای دارند، اهل قصه گفتن و قصه شنیدن درست هستند. البته که این ویژگیها در جامعه کنونی خریدار ندارند. من به عنوان فردی که بیش از ۳۰ سال فعالیت سینمایی دارم، در صنف بودم و کاملاً سینمای کشور را دنبال میکنم، میگویم که زنگ این چراغ قرمز، سالها پیش نواخته شده و دولتهای قبل و بهخصوص این دولت هیچ راهبرد مثبتی برای هیچکدام از شاخههای فرهنگ نداشته و ندارند.
به گفته رئیسیان در طول چند سال اخیر وزیر ارشاد و رئیس سازمان سینمایی یک دیدار با اهالی فرهنگ و سینما به صورت عام و گفتوگومحور نداشتهاند، چراکه گمان میکنند باید گفتگو تعطیل باشد و فقط به انتشار لیست هزینههای سازمانهای تابعه اکتفا میکنند. بنابراین، چون قرار نیست هیچ تغییری رخ دهد، هیچ گفتمانی هم نتیجهبخش نخواهد بود و ضررش را هم مردم، مملکت و آینده فرهنگ خواهد داد. نوعی مدیریت پنهان چند سالی است که همه ارکان سینما را به دست گرفته است.
وی در پاسخ به این سؤال که لجبازیهای فردی بر سر حفظ یا به دست آوردن صندلی مدیریت و قدرت تا چه حد در رساندن سینما به این نقطه دخیل بوده است، میگوید: این نیز ناشی از نگاه مدیریتی است، چون ما مسئولانی آشکار مانند رئیس سازمان داریم، از سویی مدیریت پنهانی وجود دارد که چند سالی است همه ارکان گردش سینما و مسائلش را در دست دارند.