سرویس سیاسی جوان آنلاین: ناصر ایمانی در گفتگو با مهر، با اشاره به فرمایش‌های رهبر انقلاب در خصوص روشنفکرنما‌ها در کشور اظهار داشت: شناخت جریان روشنفکری در ایران از زمان اواسط دوران قاجار تاکنون به تنهایی یک پروژه مطالعاتی است تا اساساً جریان روشنفکری را در کشور بشناسیم و ببینیم به چه کسانی روشنفکر یا منورالفکر می‌گوییم و یا به چه کسانی روشنفکرنما گفته می‌شود و ابتدا باید این تعاریف مشخص شود، زیرا وقتی می‌گوییم روشنفکرنما، ممکن است این تصور در ذهن برخی ایجاد شود که اساساً کسی با جریان روشنفکری مخالفت دارد و اعتقاد دارد که همه چیز باید با جریان سنتی اداره شود، به همین دلیل تفکیک این موضوع اهمیت زیادی دارد. مطالعه تاریخی راجع به مسئله روشنفکری و تعریف آن بسیار حائز اهمیت است.
این کارشناس مسائل سیاسی تصریح کرد: جریان روشنفکرنما در یک مقطع کوتاهی پس از پیروزی انقلاب کمتر ابراز وجود می‌کردند، اما پس از آن آرام جریان روشنفکرگرایی تجدید حیات کرد بالاخص اینکه در مصادیق قدرت هم قرار گرفت و اینجا آغاز یک هشدار بزرگ برای کشور بود که افرادی که به نوعی خودشیفتگی نسبت به داشته‌ها و فرهنگ غرب دارند می‌خواهند آن الگو‌ها را در کشور پیاده کنند در مسند قدرت هم قرار گرفتند. اینجا هشداری به همه ما بود. در عرصه‌های فرهنگی و اقتصادی و سایر عرصه‌ها این جریان در کشور رشد پیدا کردند و وجود هم دارند.
ایمانی خاطرنشان کرد: تا زمانی که این جریان در افکار عمومی نخبگان ما و نهاد‌های رسمی حضور داشته باشد اجازه نمی‌دهد که کشور به لحاظ اقتصادی به توانایی‌های داخلی خود متکی باشد و با توجه به امکانات داخلی پیشرفت‌های لازم را به دست بیاورد. این خطری است که مقام معظم رهبری در صحبت‌های نوروزی خود به آن اشاره کردند. این کارشناس مسائل سیاسی اضافه کرد: روشنفکرنما‌ها نمی‌توانند اقتصاد پایدار و توسعه یافته ایجاد کنند، مگر اینکه به داشته‌های داخلی و فناوری‌های داخلی متکی شویم. اگر ما این وابستگی اقتصادی را همچنان داشته باشیم، به هر میزانی که مغرب زمین این شیر تکنولوژی را شل و سفت کند اقتصاد کشور تحت تأثیر قرار می‌گیرد و متناسب با آن بیکاری، اشتغال و تولید ناخالص داخلی و رشد اقتصادی با فرمان غربی‌ها کم و زیاد خواهد شد.
ایمانی در پایان اظهار داشت: ما چاره‌ای نداریم در کشور جز اینکه با داشته‌های بومی داخلی و نیروی انسانی کافی و دست یافتن به علوم جدید به پیشرفت برسیم. تا وقتی به داشته‌های داخلی متکی نشویم اقتصاد پایدار نخواهیم داشت زیرا اقتصاد وابسته است و شاهد هستیم پس از تحریم‌ها که باید میزان تأثیرپذیری ما کاهش داشته باشد همچنان زیاد است که این نشان‌دهنده وابستگی اقتصاد است.
