سرویس زنان جوان آنلاین: وقتی که خودروی شخصی نداشته باشی و یا بخواهی فرهنگ شهرنشینی را به عنوان یک شهروند نمونه به جا بیاوری و مراقب آلودگی هوا هم باشی، اغلب سه گزینه برای آمد و رفت‌های شهری روی میزت قرار دارد؛ مترو، اتوبوس و تاکسی.
خیلی‌ها گزینه سوم را ترجیح می‌دهند، چون خیلی وقت‌ها راحت‌تر و سریع‌تر است. بعضی اوقات هم برای تردد در برخی مسیر‌ها هیچ گزینه دیگری روی میز نیست. اما زن که باشی این گزینه حمل و نقل درون شهری هم برایت خالی از دردسر نیست؛ از اجبار به نشستن کنار آقایان برای زودتر رسیدن به مقصد گرفته تا رانندگان تاکسی که اغلبشان مردند و تو در آرزوی آن می‌مانی تا بتوانی با یک تاکسی با راننده خانم به مقصد برسی.
زندگی شهرنشینی هم دردسر‌های خودش را دارد و ترافیک و چالش‌های حمل و نقل عمومی یکی از اصلی‌ترین این دردسرهاست. آقایان در این مورد هم مانند بسیاری از مسائل دیگر با معضلات کمتری مواجهند، اما زن که باشی برای سفر‌های درون‌شهری و تاکسی سوار شدن هم گاهی وقت‌ها با مشکلاتی مواجه می‌شوی که تنها خانم‌ها می‌توانند جنس این مشکلات را متوجه شوند. با تمام اینها، اما ساختار مدیریت شهری نتوانسته چندان تدبیری برای این موضوع داشته باشد و راه حلی بیندیشد که خانم‌ها با آرامش بیشتری سوار تاکسی شوند و به محل کار، تحصیل و یا مهمانی و خریدشان برسند چراکه در ساعاتی از روز تعداد خانم‌هایی که می‌خواهند به محل کار یا تحصیلشان برسند از آقایان کمتر نیست، اما بر خلاف اتوبوس و مترو که بخش‌هایی را به خانم‌ها اختصاص داده‌اند تا بتوانند با فراغ خاطر سفر‌های درون‌شهری‌شان را انجام دهند، در تاکسی‌ها هیچ تسهیلاتی برای بانوان در نظر گرفته نشده است.
تاکسی بانوان از آغاز تا امروز
سال ۸۵ بود که نخستین ناوگان تاکسی بی‌سیم بانوان در پایتخت آغاز به کار کرد تا از ۱۵ میلیون سفر درون‌شهری که نیمی از آن سهم خانم‌هاست برای نقل و انتقال رانندگان خانم به خانم‌های تهرانی سرویس ارائه کنند. بعد از این ماجرا بود که کم‌کم پای برخی خانم‌ها به آژانس هم باز شد، اما روی هم رفته تاکسی‌های بانوان و خودرو‌های شخصی‌ای که راننده‌شان خانم است آن‌قدر زیاد نیستند تا بتوانند به نیمه فعال شهر تهران ارائه خدمت کنند. به همین خاطر است که وقتی صبح از خواب بیدار می‌شوید تا در محل کار یا تحصیل حاضر شوید یا وقت‌هایی که خسته از یک روز کاری سخت می‌خواهید به خانه برگردید به ندرت می‌توانید یک تاکسی ویژه بانوان پیدا کنید.
چالش‌های تاکسی سواری برای خانم‌ها
خانم مرادی ۲۹ ساله و عکاس است. وقتی از او درباره مشکلاتی که برای استفاده از تاکسی در شهر دارد می‌پرسم، می‌گوید: «من حداقل یک بار در روز تاکسی سوار می‌شوم، اما آن‌قدر منتظر می‌مانم تا یک ماشین خالی بیاید که بتوانم در کنار راننده بنشینم.» وی در پاسخ به چرایی این انتظار پاسخ می‌دهد: «من معذب می‌شوم از اینکه مجبور باشم در صندلی عقب تاکسی در کنار یک آقا بنشینم.» به گفته وی حتی اگر با افراد مؤدب و محترم مواجه باشید، وقتی این آقا می‌خواهد برای حساب کردن کرایه تاکسی دست در جیبش بکند باز هم ممکن است آرنجش به کنار دستی برخورد کند و مسلماً اگر یک خانم در کنار این آقا نشسته باشد معذب خواهد شد. خانم مرادی ترجیح می‌دهد حتی اگر قرار است در صندلی جلوی ماشین و کنار راننده بنشیند راننده خانم باشد این در حالی است که به گفته وی در تمام این مدتی که مشغول تحصیل و کار بوده تنها دو بار با راننده خانم مواجه شده که یک بارش هم تاکسی نبوده و خودروی شخصی بوده است.
خانم حسینی هم ۳۳ ساله و کارمند است. وی تأکید می‌کند: «من اگر مجبور باشم شخصی هم سوار می‌شوم، اما ترجیح می‌دهم تاکسی سوار شوم، چون مطمئن‌تر است. وقتی از او درباره انتخابش برای نشستن در صندلی جلو یا عقب ماشین می‌پرسم، می‌گوید: اغلب جلو می‌نشینم مگر اینکه در صندلی عقب هم در کنار یک خانم قرار بگیرم. وی تأکید می‌کند اصلاً دوست ندارد چسبیده به یک آقا بنشیند به خصوص اگر ماشینی که سوار می‌شود پراید باشد.» خانم حسینی ادامه می‌دهد: «اگر تاکسی پژو یا سمند باشد، چون اتاقش کمی بزرگ‌تر است در صورتی که در کنار افراد محترمی قرار بگیرید خیلی با مشکل مواجه نمی‌شوید، اما اتاق کوچک پراید موجب می‌شود هر سه مسافر به هم بچسبند که در این صورت اگر خانم و آقایی در کنار هم قرار بگیرند خیلی سخت است.» او هم تاکسی بانوان را ترجیح می‌دهد، اما می‌افزاید: «اگر بخواهم برای تاکسی با راننده خانم منتظر بمانم تا شب هم به کارم نمی‌رسم.»
خانم اسدی ۵۴ ساله و خانه‌دار است. او هم خیلی وقت‌ها که برای خرید از خانه بیرون می‌آید تاکسی سوار می‌شود. خانم اسدی هم اگرچه ترجیح می‌دهد در کنار یک خانم بنشیند، اما به قول خودش خیلی در بند این حرف‌ها نیست. وی می‌افزاید: «سنی از من گذشته و این جوان‌ها جای بچه من هستند به خاطر همین هم دیگر صبر نمی‌کنم تا حتماً یک ماشین خالی گیرم بیاید و در صندلی جلو سوار شوم. وقتی کار دارم به این چیز‌ها توجه نمی‌کنم و سوار می‌شوم.»
هوای خانم‌ها را داشته باشید
خیلی کار سختی نیست؛ اینکه تعداد تاکسی‌های ویژه بانوان افزایش یابد یا قوانینی برای آرامش و آسایش بیشتر خانم‌ها برای نشستن در تاکسی در نظر گرفته شود. مثلاً اینکه اولویت نشستن در صندلی جلو با خانم‌ها باشد. اگرچه در عمل این‌گونه مسائل فرهنگی است و شاید لازم است خود آقایان هم حواس‌شان بیشتر به خانم‌ها باشد؛ خانم‌هایی که درست مثل مادر، خواهر، همسر یا دختر آن‌ها نیازمند آرامشند.
