سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: به گزارش «جوان» مسعود دلخواه، کیومرث مرادی و رضا مهدوی‌زاده داوران بخش صحنه‌ای سی‌وهشتمین جشنواره امسال بودند که البته حضور همین داوران هم با حاشیه‌های زیادی همراه شد و مدتی سر آمدن و نیامدن‌شان بحث و گمان بود. آنچه در روز اختتامیه موجب شگفتی اهالی تئاتر شد، برگزیدگان جشنواره بود. داوران بخش صحنه‌ای با بستن چشم‌هایشان به روی چهره‌های جوان و هنرمندان شهرستانی به انتخاب چهره‌های مشهوری از تهران دست زدند.
داوران در این بخش نخواستند تا هنرمندان غیرتهرانی را ببینند و این انتخاب‌ها با انتقادات زیادی مواجه شد.
انتخاب چهره‌های سرشناس و مطرح موضوع مهمی است که تئاتر در شهرستان‌ها را از بین می‌برد و هنرمندان جوان شهرستانی را سرشکسته می‌کند. نادیده گرفتن استعداد‌های غیرتهرانی از سوی استادان و داوران چنین جشنواره‌های مهمی قطعاً در آینده اتفاقات بد و تلخی برای تئاتر کشور رقم خواهد زد. در این دوره از جشنواره، بیشتر برگزیدگان را هنرمندان تهرانی به خود اختصاص دادند و اگر داوران کمی مهربان‌تر دیگر نمایش‌ها را می‌دیدند، سهم هنرمندان شهرستانی از مراسم اختتامیه خیلی بیشتر می‌شد. «بیگانه در خانه» محمد مساوات در این دوره بسیار مورد داوران توجه قرار گرفت و بیشترین جوایز را مال خود کرد در حالی‌که بسیاری از منتقدان نمایش مساوات را چندان متناسب با حال و هوای تئاتر نمی‌دانند. مساوات برای اجرای «بیگانه در خانه» تأکید بسیار زیادی بر عنصر دوربین داشته و سعی کرده ایده همزمان روی صحنه بردن یک تئاتر و فیلم را داشته باشد.
در این نمایش ما بیشتر از آنکه تئاتر ببینیم، فیلم می‌بینیم و آنقدری که کارگردان به دکوپاژ دوربینش اهمیت داده، برای خلق صحنه کار نکرده است. «بیگانه در خانه» جوایز نمایشنامه‌نویسی، بهترین بازیگر زن، کارگردانی و طراحی صدا را مال خود کرد و غیر از این نوید محمدزاده به خاطر بازی در این نمایش جایزه ویژه هیئت داوران در بخش بازیگری مرد را دریافت کرد. نمایش مساوات اثر خلاقانه‌ای است ولی کاری نیست که این تعداد از جوایز را کسب کند. این همان اصلی‌ترین انتقادی است که به انتخاب داوران برمی‌گردد. اگر داوران با نگاهی گسترده‌تر آثار را داوری می‌کردند می‌شد تعدادی از این جوایز به هنرمندان دیگر برسد. در بخش نمایشنامه‌نویسی یا بهترین بازیگر زن داوران می‌توانستند انتخاب‌های بهتری داشته باشند.
انگار داوران تئاتر به معنای واقعی‌اش را فراموش کرده و بیشتر شیفته بازی با دوربین نمایش شده‌اند. همچنین جایزه ویژه هیئت داوران برای انتخاب محمدزاده با شگفتی همراه شد.
محمدزاده در این نمایش در قالب یک پیرزن نقش کوتاهی دارد و خیلی چیز خاصی برای بازی ندارد تا بیننده‌اش را شگفت‌زده کند. می‌شد با انتخاب یک چهره‌کمتر‌شناخته شده ایجاد انگیزه کرد، به ویژه آنکه جایزه بهترین بازیگر مرد را امیر جدیدی برده بود و عملاً دو چهره سینمایی جشنواره تئاتر را قبضه کردند و اجازه دیده شدن به دیگران را ندادند.
داوری سی‌وهشتمین جشنواره تئاتر فجر، تئاتر را در شهرستان‌ها کشت. این دیده نشدن تاثیر عمیقی در روحیه هنرمندان شهرستانی دارد و ممکن است شائبه مقهور شدن داوران در مقابل نام‌های مشهور را پیش بیاورد. جشنواره امسال سرخوردگی بزرگی برای تئاتری‌های غیرتهرانی بود. کسی آن‌ها و هنرشان را ندید و آن‌ها باید یک سال دیگر منتظر بمانند تا ببینند سلیقه هیئت داوران به کدام سمت می‌چرخد.
