سرویس ورزشی جوان آنلاین: اسکوچیچ کسی است که خونه به خونه را به فینال جام حذفی رسانده، اما الان هدایت تیم ملی را بر عهده گرفته که به جام جهانی رفته و با تیم‌های بزرگ دنیا بازی کرده است. تیم و مربی یک وزنی دارد که وزن این دو باید به هم بخورد. وقتی بحث تیم ملی یک کشور است، وزن فوتبال آن کشور مطرح است. لژیونر‌های ما از کشور‌های مختلف و صاحب سبک فوتبال در تیم ملی هستند و ایران یکی از مهم‌ترین کاندیدا‌های حضور در جام جهانی از آسیاست. تیم ملی ما سبک ندارد، روش بازی و مانور در زمین ندارد، انتخاب تیم ملی هم براساس هرچه پیش آید خوش آید است. انتخاب قرار بود از گزینه‌های ایرانی باشد، اما حالا مجدداً سرمربی خارجی انتخاب شده و اسکوچیچ در عرض ۲۴ ساعت از سرمربیگری صنعت نفت استعفا داده است. این آقایان هر جور که بخواهند تصمیم می‌گیرند و ما باید تحلیل کنیم. ما هیچ توهینی به آقای اسکوچیچ نمی‌کنیم، اما خطر حذف شدن و نرفتن به جام جهانی بالا رفته و وزن تیم ملی از وزن مربی‌مان خیلی بیشتر است. ما زمانی بازیکنانی مثل علی دایی و کریمی را از تیم‌های تراز اول دنیا به تیم ملی دعوت می‌کردیم که دانش درون اردو از دانش کادر فنی بالاتر می‌رفت و در مجموع یک تیم فرای دانش مربی وارد زمین می‌شد. اسکوچیچ با مربی داخلی چه فرقی دارد، وقتی می‌گوییم مربی خارجی یعنی تفکری که در بیرون از کشور وجود دارد و با محیط باز فوتبال جهانی سینه به سینه می‌جنگد. مربی خارجی، یعنی برند فکری که در فوتبال اروپا یا فوتبال امریکای لاتین بزرگ شده باشد و بازی کرده باشد. وقتی یک مربی شش، هفت سال در داخل ایران با قوانین ایران زندگی می‌کند چیزی برای اضافه کردن ندارد، مثل آقای بگوویچ که ۲۰ سال است در ایران حضور دارد. مربی که از کرواسی می‌آید، می‌تواند با دانش خود لیگ را تغییر دهد، اما تیم ملی ما سواد دارد و به دانش بیشتری نیازمند است.
