سرویس تاریخ جوان آنلاین: محمدرضا کائینی، دبیر سرویس تاریخ روزنامه جوان، پیرامون «تیمور بختیار» در صفحه اینستاگرام خود نوشت:
بی نیاز از تذکار است که "سیاسیون" نیز به سان سیاست ها، تاریخ مصرف دارند. یکی از علل دخیل در تداوم یا انقضای این تاریخ، تصمیمات و سوگیریهای خودِ آنان است. این قلم اکنون و به اجمال، باز میخواند حکایت یکی از این آمد و رفتهای تاریخی را.
برای نخستین بار خلق الله، از وقتی با نام تیمور بختیار آشنا شدند که از سربند استیصال حکومت مرکزی در جمع و جور کردن شرایط امنیتی پس از بیست و هشت مرداد، او و لشگرش از کرمانشاه به تهران فراخوانده شدند. او از آن دوره با همه توش و توان، خوش خدمتی به شاه را آغازید و در قلع و قمع مخالفین، اعم از مذهبیون و ملیّون و توده ایها و... الخ، سنگ تمام گذاشت و نهایتا بر جایگاه نخستین رئیس ساواک تکیه زد و البته بیش از پیش، مقرّب درگاه شد. علاوه بر علل پیش گفته، خویشی او با ثریا اسفندیاری نیز در این کامیابی موثر بود. در همین احوالات هم بود که از زندگیای محقر، به آلاف و الوف رسید. مثلا یکی از راههایی که برای تلکه تسمه کردن بازاریها به کار میگرفت، این بود که بعضی از مقدسینِ جای مهر بر پیشانی را، به اسم کمونیست دستگیر و پس از گرفتن دو سه هزارتومان، آزادشان میکرد! کار او به جایی رسید که مالکیت جزیره کیش، تنها یک قلم از داراییهای وی بود! این همه بگذشت و لمس ضعف شاه از نزدیک و احساس قدرت شخصی و زد و بند با آمریکایی ها، نهایتا موجب گشت که کم کم به طمع حکومت بیفتد و پس از درز خبر، مغضوب شاه بشود و نهایتا در چنین روزهایی برای همیشه ایران را به قصد اروپا ترک کند. بله، این یادداشت به همین مناسبت به قلم میآید.
بختیار پس افت و خیزهای فراوان، در عراق مستقر شد. با دستی پُر از پول و پایگاه و اسلحه و رسانهء بعثی ها. در رادیوی خود، از لو دادن پنهان داشتههای شاه فروگذار نمیکرد و کتاب او را "ماموریت برای بدنم" میخواند! پرواضح است که پهلوی دوم به دلیل جُبن ذاتی و پایگاه ایلیاتی تیمور، از او خائف بود و هم از این روی، طرح ترور او را در شکارگاهی در استان دیاله عراق ریخت. بعثیها جنازه او را در حرم علوی (ع) دفن و بر قبر او حک کردند: "مدفن تیمور بن فتحعلی البختیاری! ". صدام نیز تا پایان حکومت، هوای خانواده وی را داشت و زندگیای مرفه برای آنان فراهم آورد.
تیمور بختیار را میتوان از سیاست پیشه گان ناکام معاصر شمرد که پس از خوش رقصیهای فراوان برای شاه و البته طمع به جایگاه مخدوم خود، با وی به چالش رسید و توسط هم او راهی دیار عدم گشت!
پ.ن: تصویر فوق آمده، تیمور بختیار را در دوران تصدی فرمانداری نظامی تهران، در کنار فرزندش نشان میدهد.