سرویس جامعه جوان آنلاین: مجموعه مدیران فعلی شهری، از شورای شهرگرفته تا شهرداری «شهرفروشی» را آفت شهرداری میدانستند و با همین کلیدواژه تمامی اقدامات مدیران سابق شهری را زیر سؤال میبردند، اما حالا ظاهراً خودشان به این موضوع روی آوردهاند آن هم از نوع بدترش؛ فروش تاریخ شهر.
پیروز حناچی، شهردار پایتخت در نامهای به سازمان املاک شهرداری دستور داده تا عمارت اقدسیه را به صورت نقدی به فروش برساند. در نامه هم تأکید شده با فروش این خانه قرار است، بخشی از هزینههای پروژههای عمرانی پایتخت تأمین شود.
چرا باید احیا کنیم؟!
شهرداری پایتخت حتی برای توجیه این اقدام خود جمعی از خبرنگاران را به عمارت اقدسیه تهران برد و مشاور شهردار به خبرنگاران گفت: «امثال این خانهها را کم نداریم. شهرداری به چه دلیلی باید دانهدانه اینها را خریداری کرده و احیا کند؟!»
منتقدان زمان ساخت این عمارت را دوران پهلوی اول میدانند و با تأکید بر تاریخیبودن عمارت اقدسیه، دستور شهردار تهران را مغایر با رویه مدیریت شهری مبنی بر عدم شهرفروشی دانستهاند.
این ساختمان قبلاً متعلق به یکی از وابستگان دربار بوده و استفاده آن به عنوان خانه سالمندان، دبیرخانه فیلم شهر، تالار برای میهمانان خاص یا پذیرش سفیران، محل اسکان تعدادی از شهرداران پایتخت از جمله کاربردهایی است که به این ساختمان در سالهای پس از انقلاب نسبت دادهاند. طبق آنچه در شبکههای مجازی آمده است، مرحوم محمدنبی حبیبی و مرتضی الویری از شهرداران سابق پایتخت در عمارت اقدسیه سکونت داشتهاند.
شهرفروشی با چراغ خاموش
فارغ از سرنوشت این عمارت، شاید اعتراضهای صورتگرفته در این زمینه، نوری دوباره بتاباند بر شهرفروشی با چراغ خاموش در تهران.
نگاه طمعگونه و حساب بازکردن روی جریمه مالی و چشمپوشی از قلع و قمعها خانه باغها این شبهه را تقویت میکند که مدیران شهری با نگاه کالایی به شهر سعی در شهرفروشی به روشهای مختلف دارند.
پیشقدم شده و خریداری میکنیم!
درصد بالایی از منابع شهرداری کلانشهرهای کشور از عوارض ساخت و ساز تأمین میشود، یا به عبارتی همان شهرفروشی؛ یعنی فروختن زمین و استقرار جمعیت بیشتر و خدمات کمتر، تراکم بیشتر شهری.
مشاور شهردار و رئیس مرکز ارتباطات و بینالملل شهرداری تهران به خبر دستور فروش یک بنای تاریخی واکنش نشان داده است. غلامحسین محمدی در صفحه توئیترش به گزارش منتشر شده در مورد دستور حناچی برای فروش خانه شهرداران گفته است: «شهرداری تهران در عمل نشان داده حتی از فروش خانههای تاریخی از سوی مالکان و وراث آنها جلوگیری میکند و وقتی مطلع میشود که این خانهها در معرض تخریب یا فروش قرار میگیرد، پیشقدم شده و خریداری میکند.»
مشاور شهردار هم این موضوع را که از عمارت اقدسیه به عنوان خانه تاریخی نام برده شده، از واقعیت به دور خواند.
موضع شورای شهریها
سکوت شورای شهر هم در این میان جالب است. حجت نظری جوانترین عضو شورای شهر و دبیر دفتر سیاسی حزب اعتماد ملی که در بازدید خبرنگاران از عمارت اقدسیه حضور داشت، تلاش زیادی کرد تا فروش عمارت را عادی جلوه دهد.
سیاست شهرفروشی حتی صدای رئیس شورای شهر سابق تهران را هم درآورده است. مهدی چمران گفته: «اینکه الان شهرفروشی نمیکنیم، درآمد نداریم، نیست. درآمد دارند، درآمد هم ۱۰۵ درصد محقق میشود. از کجا درمیآورند را نمیدانم! بودجه دارند، پروژهها هم هست که باید کار کنند و نمیکنند. آن زمان اسم این شهرفروشی بود و حالا اسم آن شیربرنجفروشی است؟! اسم را نمیتوان عوض کرد. آن زمان شهرفروشی بوده الان هم شهرفروشی است.»
مظلومیت خانههای تاریخی کلانشهرها
شمار خانههای تاریخی در پایتخت و دیگر کلانشهرها به فراموشی سپرده شده است یا اینکه در فراموشی و سکوت خبری فروخته یا ویران شده یا تغییر کاربری دادهاند کم نیست.
برای مثال خانه تاریخی انیسالدوله (همسر ناصرالدین شاه) در لاله زار تهران که محل استقرار اتحادیه قصابان است یا نخستین هتل ایران که در قزوین در حال ویران شدن است، نمونه بارزی در این زمینه هستند.
در حالی که یکی از عوامل جذب گردشگر و توسعه صنعت گردشگری، وجود آثار و بناهای تاریخی است، ولی در شهر تاریخی تبریز هم در سالهای اخیر، روند تخریب اینگونه بناها شتاب زیادی به خود گرفته است. خانه تاریخی کلکتهچی، گنجهای و انصارین و خانه تاریخی واقع در بیلانکوه از جمله این خانههاست.
در مشهد هم هفت خانه تاریخی از جمله خانه حناساب، سرای ترکمنها، خانه زرینزاده و خانه براتی به صورت کامل تخریب شده و بقیه نیز به واسطه پیگیری مالک خانهها از فهرست آثار تاریخی خارج شدهاند.