کد خبر: 987646
تاریخ انتشار: ۰۲ بهمن ۱۳۹۸ - ۲۳:۱۷
یکی از موضوعات قابل‌توجه در ساختار خودروسازی، نوع روابط مالی و اقتصادی شرکت‌های خودروسازی با شرکت‌های قطعه‌ساز از جمله پرس‌کاران است که باید این نوع روابط به ارتقای بهره‌وری، افزایش کیفیت و قیمت تمام شده محصول نهایی منجر شود.
فرهاد ذاكر
سرویس اقتصادی جوان آنلاین:  روابطی که در شرایط تحریم و با افزایش قیمت‌های مواد اولیه باید بیشتر روی آن متمرکز بود، زیرا بیم آن می‌رود که در مسیر تولید در شرایط تحریم به جای تمرکز بر کاهش قیمت تمام شده، سود‌های بیشتری را در روابط بین خودرو ساز و قطعه‌ساز فراهم کند و به جای کاهش قیمت تمام شده خدای ناکرده بازی دو سر بردی ایجاد شود که ذینفعان آن مردم و دولت به عنوان متولی بازار‌ساز نباشند!

از این‌رو پیشنهاد می‌شود از یک سو اکنون که شرایط تحریم قرار داریم و دیگر مانند گذشته قادر به توزیع رانت ناشی از درآمد‌های نفتی نیستیم بر اساس منطق اقتصاد در تولید محصولات مورد نیاز خودرو‌سازان از دو روش استفاده کنیم که نخست: ارتقای سیستم و کاهش هزینه‌های پرتی مواد اولیه است و از سوی دیگر بهره‌وری را به خصوص در دستگاه‌های دولتی مانند خودرو‌سازی‌ها در همه شقوق ممکن از جمله در تعامل بین پیمانکاران و پرس‌کاران مد نظر قرار دهیم و از سوی دیگر نهاد‌های نظارتی نیز با ورود به این موضوعات زمینه تحول و تحقق نهضت کاهش قیمت تمام شده در صنعت خودرو‌سازی فراهم شود.

به عنوان مثال بررسی‌های اولیه نشان می‌دهد که طبق قرارداد فی مابین شرکت خودروسازی و پیمانکاران پرس کار، بخش اعظم «قراضه» حاصل از برش ورق فولاد توسط پیمانکار به شرکت خودروساز برنمی گردد و اغلب شرکت‌های پرس‌کار آن را در بازار به قیمت آزاد می‌فروشند.

این در حالی است که طبق شنیده‌ها پرس کاری نوعی مقاطعه کاری است که هم قطعه تولیدی و هم قراضه حاصله از ورق‌های مذکور متعلق به خودروسازی باشد؛ چراکه در ابتدا نماینده شرکت خودروساز (ساپکو و سازه گستر) ورق فولاد را از شرکت‌های فولاد مبارکه خریداری می‌کند و در اختیار پرس‌کاران به امانت می‌گذارد.

لازم به ذکر است که در سیستم حسابداری، واژه امانت مفهوم ندارد، بنابراین به اجبار نماینده شرکت خودروساز، حجم ورق داده شده به پرس‌کاران را با یک قیمت پایه به صورت ریالی در حساب‌های مالی درج می‌کند که ممکن است این ثبت حسابداری به مستمسکی برای پیمانکاران پرس کار تبدیل شود. به این معنا که به این بهانه شرکت‌های پرس کارمدعی آن هستند که ورق مذکور به آنان فروخته شده، بنابراین حق فروش قراضه حاصل از آن را نیز دارند.

این در حالی است که شرکت‌های پیمانکار پرس کار بایستی حق اجرت تبدیل ورق فولاد به قطعه را دریافت نمایند و نه از بابت فروش قراضه امانی در بازار سود مضاعف دریافت می‌نمایند.

متأسفانه این رویه چند سالی است که تحت عنوان قیمت شناور به یک قرارداد مرسوم تبدیل شده و غالبا منافع چند صد میلیارد تومانی آن عاید چند شرکت محدود پرس‌کار می‌شود، در حالی که این سود به نوعی می‌تواند به حساب خود‌روساز منظور شده و با برگشت چنین هزینه‌ای به صنعت خودرو منجر به کاهش هزینه‌های خودرو کامل شود.

از یاد نبریم در سیستم تولیدی که معیار‌ها به جای بهره‌وری، افزایش کیفیت و نوآوری در تولید، تنها به کمیت تولید توجه شود، در نهایت یا محکوم به تعطیلی است یا واگذاری!
نظر شما
جوان آنلاين از انتشار هر گونه پيام حاوي تهمت، افترا، اظهارات غير مرتبط ، فحش، ناسزا و... معذور است
تعداد کارکتر های مجاز ( 200 )
پربازدید ها
پیشنهاد سردبیر
آخرین اخبار