سرویس ورزشی جوان آنلاین: برخلاف چهار سال گذشته و ماجرای بازی‌های تیم‌های ایران و عربستان، این بار باشگاه‌های کشورمان موضع قاطعانه گرفته‌اند و در نامه‌ای رسمی به کنفدراسیون فوتبال آسیا اعلام کرده‌اند که در صورت گرفتن حق میزبانی، از حضور در لیگ قهرمانان انصراف می‌دهند. در حالی گفته می‌شود طی امروز و فردا رأی نهایی کنفدراسیون فوتبال آسیا در این زمینه اعلام می‌شود که مصطفی هاشمی طبا، عضو سابق هیئت اجرایی کمیته بین‌المللی المپیک و رئیس اسبق سازمان تربیت بدنی و کمیته ملی المپیک در گفتگو با «جوان»، به بررسی این مسئله پرداخته است.
جناب هاشمی‌طبا! حتماً در جریان تصمیم سیاسی AFC هستید، تحلیل‌تان از پشت پرده این تصمیم به عنوان مدیر برجسته ورزش که سابقه عضویت در نهاد‌های تصمیم‌گیر بین‌المللی ورزش جهان را دارید، چیست؟
بحث، بحث سیاسی است و رئیس بحرینی کنفدراسیون فوتبال آسیا به دنبال این است که عقده‌گشایی کند. جریانات این روز‌ها کمی آن‌ها را هراسان و نگران کرده است و با توجه به اینکه کشور‌های بزرگی نیستند، می‌خواهند بگویند که ایران هم امنیت ندارد، در حالی که ناامنی در کشور‌های خودشان است. در همین راستا دستوری به رئیس AFC داده شد که اعلام کند، ایران ناامن است. این تصمیم کاملاً سیاسی است و مسئله ورزشی نیست. اگر ایران ناامن است، چطور امیر قطر و وزیر خارجه کشور‌های دیگر در هفته‌های اخیر به ایران آمده‌اند؟ بنابراین حرف‌شان کاملاً بی‌پایه است، چون احساس ناامنی در کشورهایشان می‌کنند. می‌خواهند با ناامن خواندن ایران، فرار رو به جلو کنند. این در حالی است که ناامنی در کشور‌های خودشان است و در قصر‌های شیشه‌ای نشسته‌اند.
رد چنین تصمیم‌گیری‌هایی را می‌توان در فعال شدن دوباره لابی سعودی‌ها علیه فوتبال و ورزش ایران هم مشاهده کرد.
لابی سعودی نیست، دستور سعودی است. بحرین تحت حمایت عربستان سعودی است و از حکام این کشور دستور می‌گیرد. آقای شیخ سلمان رئیس کنفدراسیون فوتبال آسیا هم بحرینی و وابسته به این حکومت است و دستوری به ایشان داده شده که اجرا کرده است.
البته برخی معتقدند که سال ۹۴ و پس از حکم AFC برای برگزای بازی‌های ایران و عربستان در کشور بی‌طرف، اگر کوتاه نمی‌آمدیم و واکنش قاطعانه‌تری داشتیم، امروز چنین تصمیمی گرفته نمی‌شد.
البته آن موقع بهانه‌ای داشتند و متأسفانه گروهی به سفارت عربستان حمله کردند و بهانه‌ای دست سعودی‌ها دادند. آن‌ها هم فرصت را مغتنم شمردند و از کنفدراسیون فوتبال آسیا خواستند تا بازی‌هایشان با ایران در زمین بی‌طرف برگزار شود. معتقدم شرایط آن موقع با الان قابل مقایسه نیست. اگر ما هم به سفارت‌مان در کشوری حمله می‌کردند، دو هفته بعدش به آن کشور برای انجام یک رقابت ورزشی سفر نمی‌کردیم.
اما با گذشت چهار سال هم این موضوع حل نشده است؟
برمی‌گردد به اینکه همچنان درباره رابطه با عربستان شرایط تغییر نکرده و آن‌ها همچنان مدعی هستند که ایران برای آن‌ها ناامن است و در خطر هستند.
ضعف دیپلماسی ورزش را در به وجود آمدن چنین شرایطی چقدر تأثیرگذار می‌دانید؟ به خصوص اینکه در سال‌های اخیر ورزش ایران از این مسئله هم کم ضربه نخورده است.
نمی‌شود گفت همه سازمان‌های ورزشی دنیا تصمیماتشان زیر سؤال است. اگر سازمان‌هایی را که تصمیماتی درست می‌گیرند، جدا کنیم، در بقیه مراجع تصمیم‌گیری ورزش جهان، نقش پول و سیاست تأثیرگذار است. بنابراین نمی‌شود که بدون سیاست و پول، تصمیمات این سازمان‌ها را تحت تأثیر قرار داد. در بحث دیپلماسی ورزشی، اشخاص تا حدودی تأثیر دارند، ولی تأثیرگذاری نهایی را مسائل سیاسی و پول تعیین می‌کند.
البته ما آقای تاج و کفاشیان را به عنوان نایب رئیس کنفدراسیون فوتبال آسیا در سال‌های اخیر داشته‌ایم، اما به نظر می‌رسد با اهمال و سستی، حضورشان در چنین پست‌هایی نفعی برای فوتبال ایران نداشته است.
دوستان با توجه به پست‌هایی که دارند، خیلی با صلابت عمل نمی‌کنند. وقتی ما به بحرین رفتیم و به سرود و پرچم‌مان اهانت کردند، ما بی‌تفاوت نظاره‌گر بودیم و در زمین ماندیم، ذلت را پذیرفتیم. تیم را باید از زمین خارج می‌کردند و از مسئولان برگزاری مسابقات می‌خواستند که سرود ملی کشورمان دوباره نواخته شود و تماشاگران به احترام کشورمان بایستند تا تیم دوباره به زمین بازی برگردد. وقتی در منامه چنین ضربه‌ای خوردیم و واکنشی نشان ندادیم، آن‌ها تصور کردند که ورزش ایران صاحب و هیچ حساسیت ملی ندارد. معتقدم در بحرین بیشتر به ما اهانت شد تا امروز به بهانه عدم امنیت، میزبانی را می‌خواهند از تیم‌های ایرانی بگیرند. در مجموع اهمال‌های صورت گرفته از سوی مدیران فوتبال و کسانی که در این زمینه مسئولیتی بر عهده دارند، در به وجود آمدن چنین شرایطی تأثیر داشته است.
اما الان برخلاف چهار سال پیش باشگاه‌ها واکنش قاطعانه‌ای به تصمیم سیاسی کنفدراسیون فوتبال آسیا داشته‌اند، این تصمیم واحد را چطور ارزیابی می‌کنید؟
من موافقم، هدف ورزش در سطح بین‌المللی ارتقای غرور و شخصیت ملی‌مان است، اگر قرار باشد در مسابقاتی شرکت کنیم که باعث ذلت ما باشد، به این مسابقات نرویم بهتر است.
به خصوص اینکه گمانه زنی‌هایی وجود دارد که اگر اینجا کوتاه بیاییم، احتمال گرفتن میزبانی بازی‌های ملی هم وجود دارد.
ما باید به صورت قاطع با این مسئله روبه‌رو شویم و جایی برای کوتاه آمدن وجود ندارد.
چه انتظاری از وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک برای گرفتن حق باشگاه‌های ایرانی وجود دارد؟
باید آقای سلطانی‌فر و آقای صالحی امیری برای این مسئله وارد عمل شوند و اقداماتی را انجام دهند، با این حال شما فکر نکنید که با توجه به دستوری که کنفدراسیون فوتبال آسیا از سعودی‌ها گرفته است، ورود مدیران ارشد ورزش تأثیرگذار باشد. به هر حال باید نسبت به این مسئله ورود پیدا کنند و موضع کشورمان را به صورت رسمی اعلام کنند. البته نه اینکه انتظار داشته باشیم، معجزه کنند.
