سرویس سیاست جوان آنلاین: کنشگری در گام دوم انقلاب بدون شناخت جریانات فکری و فرهنگی امری محال است که حتی اگر ممکن شود به خطا، انحراف و التقاط کشیده خواهد شد. بسیاری از این جریانات هر چند سازمان یا سرچشمه‌شان در طول تاریخ حذف شده و در عصر حاضر نام یا سخنی از آن مطرح نیست، اما همچنان تفکر و اندیشه‌شان جاری است و بسیاری دانسته یا نادانسته از منظر فکری با آن‌ها هم‌جهت شده و حتی فکر و اندیشه‌شان را به پای گفتمان اصیل انقلاب اسلامی تمام می‌کنند.
در دو جلد «جریان‌شناسی فکری ایران معاصر» و «جریان‌شناسی ضدفرهنگ‌ها» که به کوشش حجت‌الاسلام عبدالحسین خسروپناه پدیده آمده است، می‌توان با اصلی‌ترین جریانات فکری و فرهنگی ایران معاصر آشنا شد و سرشناس‌ترین افراد هر جریان را شناخت. این کتاب دو جلدی برای نخستین بار در سال ۱۳۹۰ و به همت مؤسسه فرهنگی حکمت نوین اسلامی به چاپ رسیده و طبیعتاً تا به امروز نیازمند اصلاحات و تکمیل است، اما با وجود نواقص همچنان از ارزشمندترین کتاب‌ها در حوزه جریان‌شناسی فکری - فرهنگی به حساب می‌آید.
از ویژگی‌های این کتاب بیان نقد‌ها و آسیب‌های جریان‌ها در کنار زیست‌نامه رهبران، مبانی، ارکان و لوازم آن‌ها است. در جلد نخست این اثر که قریب به ۴۰۰ صفحه است، با جریان‌های عقلانیت اسلامی، روحانیت سنتی، مکتب تفکیک، سنت‌گرایی، تجددستیزی سنتی و فلسفی، فرهنگستان علوم انسانی و روشنفکری آشنا می‌شویم. در کتاب «جریان‌شناسی ضد فرهنگ‌ها» نیز در قالب ۵۶۰ صفحه به جریان‌های فرهنگی معارض با فرهنگ ناب محمدی (ص) همچون شیطان‌پرستی، موسیقی‌گرایی، معنویت‌های سکولار، فمنیسم، بهائیت، وهابیت، کثرت‌گرایی دینی، تصوف فرقه‌ای و انجمن حجتیه پرداخته شده است.
