سرویس حوادث جوان آنلاین: یکی از شیوههایی که افراد تبهکار برای رسیدن به مقاصد خود به کار میگیرند، استفاده از لباس پلیس یا عناوین دیگری مثل مأمور وزارت اطلاعات، قوهقضائیه و عناوینی از این دست است. مهمترین دلیل استفاده از این شیوه، ضعف عمومی هنگام مواجهه با مأموران واقعی است، بنابراین ضعف موجود، سبب اعتماد افراد به مأموران قلابی میشود و گرفتاریهای بعد از آن رقم میخورد. فرماندهان پلیس همواره به مردم توصیه میکنند که هنگام مواجهه با افرادی که خود را مأمور پلیس یا مأمور دستگاههای دولتی معرفی میکنند از آنها کارت شناسایی معتبر درخواست کنند. در مقام عمل، اما کمتر مأموری پیدا میشود که حاضر شود کارت شناسایی خود را به دست یک شهروند بسپارد تا بخواهد هویت وی را احراز کند. نکته دیگر اینکه تشخیص کارت شناسایی معتبر از غیر معتبر، فقط ممکن است از سوی یک مأمور پلیس امکان پذیر باشد و نه یک شهروند عادی؛ چراکه به دلیل پیشرفتهایی که در حوزه فناوری و امکان دسترسی به آن وجود دارد، ممکن است این تشخیص از سوی مأموران پلیس هم ممکن نباشد و تحقیقات بعدی منجر به کشف آن شود. یکی دیگر از دلایل تمکین عمده مردم از پلیسهای قلابی مربوط به موضع بالای مأموران پلیس نسبت به رفتار شهروندان است. از آنجا که پلیس همواره از موضع تحکم با مردم سخن گفته است، این رفتار از سوی پلیسهای قلابی بازسازی شده و برای نیل به اهدافشان به کار گرفته میشود.
ذکر این نکته هم ضرورت دارد که عمده مأموران قلابی از اعتماد به نفس بالایی برخوردار هستند و در بسیاری از مواقع تشخیص آنها از پلیس واقعی دشوار است. یکی از مهمترین دلایل این دشواری این است که آنها لباس پلیس به تن دارند، تجهیزات پلیسی از جمله اسلحه، شوکر، کارت شناسایی و برگه مأموریت به همراه دارند و به دلیل تجربههایی که در این راه بهدست آوردهاند، از مهارتهای لازم هنگام مواجهه با سوژههایی که در نظر دارند، برخوردار هستند.
مأموران قلابی البته در چند دسته از جرائم نقش پررنگتری دارند. تخصص عدهای از این مأموران در سرقت در پوشش پلیس مبارزه با مواد مخدر است. این دسته از مأموران به صورت دو یا چند نفره مرتکب جرم میشوند. لباس شخصی به تن دارند و تنها تجهیزاتی که همراه دارند، بیسیم و اسلحه است که ممکن است قلابی باشد. این پلیسهای قلابی بیشترین سوژههای خود را از بین اتباع افغان انتخاب میکنند و به محل زندگی آنها در ساختمانهای در حال ساخت میروند و به بهانه کنترل کردن اوراق هویتیشان، اموال آنها را سرقت میکنند. شیوه دیگر این دسته از مأموران راهزنی است. آنها با پرسه در جادههای خلوت با نشان دادن بیسیم به رانندگان عبوری آنها را متوقف و به بهانه کنترل خودرو، اشیای با ارزش را از داخل لوازم همراه مسافران سرقت میکنند.
دسته دیگری از جرائم در پوشش مأمور، مربوط به شکلگیری پروندههای آدمربایی است. این دسته از مأموران قلابی هم عمدتاً با لباس و خودروی شخصی و در حالی که مجهز به بیسیم یا اسلحه هستند راهی مأموریتدروغین میشوند و مأموریت آنها یا ربودن افراد پولدار برای اخاذی یا برای تسویهحسابهای شخصی است. عمده سوژههای مورد نظر، هنگام مواجهه با این دسته از افراد با آنها همراه میشوند.
پرسش اساسی، اما این است که هنگام مواجهه با این دسته از افراد چه باید کرد؟ یکی از مهمترین ابزاری که برای کشف مأمور قلابی در دست است، راستیآزمایی از طریق تماس با مرکز فوریتهای پلیس۱۱۰ میباشد. منتهی افراد باید شرایط لازم برای برقرار کردن تماس را ایجاد کنند و اجازه ندهند مدیریت ماجرا به دست افراد مقابل بیفتد. قطعاً آگاهی عمومی افراد جامعه از طریق آموزشهای لازم تأثیر مهمی در پیشگیری از بروز آسیبها خواهد داشت و افرادی که از مهارتهای لازم در این باره برخوردار باشند کمتر دچار آسیب میشوند. در حوزه برخورد بر این دسته از جرائم در ماده۵۵۶ قانون مجازات اسلامی مصوب سال۱۳۷۵ در خصوص «استفاده غیرمجاز از البسه، نشانها، مدالها و درجات نظامی» توسط مردم عادی آمده است: «هر کس بدون مجوز و به صورت علنی، لباسهای رسمی مأموران نظامی و انتظامی، نشانها، مدالها یا سایر امتیازات دولتی را بدون تغییر یا با تغییر جزیی که موجب اشتباه شود، مورد استفاده قرار دهد، به حبس از سهماه تا یکسال یا جزای نقدی از یکمیلیون و ۵۰۰ هزار ریال تا ۶میلیون ریال محکوم خواهد شد و در صورتی که از این عمل خود سوءاستفاده کرده باشد به هر دو مجازات محکوم خواهد شد.» هر چند قانون در برخورد با این دسته از جرائم صراحت لازم را دارد، اما پایین بودن میزان مجازات و امکان دور زدن آن سبب شده است تا مرتکبان این دسته از جرائم با اطلاع از مفاد قانون همچنان مرتکب این جرم شوند.