حرف مادر که به میان میآید حداقل برای ما بچه مسلمانها معنای خاصی دارد و تجلیگر و یادآور بانوی گرانقدری است که حاضریم تا پای جان در راهش پیش برویم. مادر واژه مقدسی است که برای درک قداستش تفاوتی نمیکند اهل کدام دیار باشی و کدام دین و مسلک را برای خود برگزیده باشی، اما حداقل برای ما که در شناسنامه تکتکمان آمده است مسلمان و شیعه باید فرق داشته باشد و قدری با تعصب بیشتر به این واژه نگاه کنیم.
اما چه اتفاقی افتاده که این واژه مقدس این روزها به راحتی مورد هجوم قرار میگیرد و به مادران توهین میشود، آنهم در ایران، در جایی که مادران این مرز و بوم روی چشمان تکتک ما جا دارند.
مادر همیشه مادر است، اصل مادر بودن مهم است؛ حالا اگر مادر شهید باشد ارج و قربش بیشتر و احترامش واجبتر، اما در کل مادر، مادر است. عصر پنجشنبه در جریان بازی پرسپولیس و ماشینسازی در لیگ برتر فوتبال، وقتی به یک مادر توهین شد با برنامه یا بدون برنامه قبلی همه حساس شدند. بیانه پشت بیانیه صادر شد، بیانیههایی که تلخی صدور آنها خیلی بیشتر از خود فحاشی و ناسزا گفتن به یک مادر بود.
فدراسیون فوتبال، سازمان لیگ و کمیته انضباطی و اخلاق با آن همه ادعا و منممنم کجا هستند، وقتی مدتهاست که در ورزشگاهها حرمت مادران و خواهران مربیان، بازیکنان، داوران و حتی تماشاگران شکسته میشود؟ سؤال مهمی که امروز باید از این مدیران بیکفایت پرسید، این است که آیا توهین به بقیه مادران مجاز است و به مادران شهدا ممنوع؟!
این چه فدراسیون و سازمان لیگی است که اینگونه سلیقهای بیانیه صادر میکند و این چه باشگاههای فرهنگی - ورزشی هستند که حتی بابت این ناهنجاری و قبحشکنی هم گروکشی میکنند که بله قبلاً به ما هم توهین شده و نگفتیم که مادر فلان بازیکن خواهر شهید است و جوسازی نکردیم. خاک بر سر این فوتبال که حتی حرمت موجودی آسمانی، چون مادر نیز در آن به راحتی شکسته میشود و مدیران نالایق آن فقط نظارهگر هستند. بدون هیچ تردیدی چنین افسارگسیختگی و وقاحت ناتمامی در هیچ جای جهان فوتبال دیده و شنیده نمیشود که اینجا در ورزشگاههایی که تماشاگرانش داعیه مسلمانی دارند، به وضوح دیده و روز به روز بر شدت آن هم افزوده میشود.
امروز فدراسیون فوتبال، سازمان لیگ و کمیته اخلاق در حالی علم محکومیت اقدام توهین به مادر شهید را در دست گرفتهاند که سکوت آنها در توهینهای قبلی به دیگر مادران و خانوادهها باعث بروز چنین رفتار زشت و زنندهای شده است. باید تأسف خورد که در توجیه این عمل زشت بشنویم که تماشاگران نمیدانستند ایشان مادر شهید هستند. این یعنی اینکه اگر مادر شهید نبود هرگونه توهینی به او آزاد بود و هیچ بیانیهای هم صادر نمیشد؟
اگر آن روز که آقای مربی صراحتاً لقمه و نطفه همه را زیر سؤال برد و غیرمستقیم به تمام مادران و پدران توهین کرد، کسی در فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ پیدا میشد و پاسخ مناسب و محکمی به او میداد، امروز شاهد توهین به یک مادر دیگر نبودیم. بگذریم که در این میان هم برخی با مستمسک قرار دادن نام مادر شهید بیشتر در پی اهداف خود هستند تا سعی در اکرام مادران. اتفاق تأسفبرانگیزی است؛ توهین به مادر و خانواده رفتاری که در فوتبال فاسد و بیاخلاق ما به یک عادت جمعی تبدیل شده و کسی هم جلودارش نیست.
اما حالا شاید اتفاق تازهای رخ دهد، شاید همین مورد آخری باعث هوشیاری آقایان خوابزده مسئول شود. شاید این مسئله باعث شود بساط این همه توهین و فحاشی جمع شود. البته بهشرط آنکه کسی در این خانه باشد و این صداها را بشنود، نه اینکه فقط به صدور بیانیههای پوچ و توخالی بسنده کند.