گــرایش بــه مصــرف مــوادمخــدر در دوران نوجوانی و جوانی بیش از سـنین دیگـر اسـت؛ بنابراین، موضوع پیشگیری از سوءمصرف موادمخدر در ایـــن گروههای ســـنی، توجـــه زیـــادی از برنامهریزان و متخصصـان را بـه خـود معطـوف کـرده و ضروری است مباحث پیشگیری از اعتیاد از سن نوجوانی آموزش داده شوند.
آمارهای منتشر شده از سازمانهای بینالمللی، بهخـصوص سـازمان بهداشـت جهـانی، کمیته جهانی کنترل موادمخدر و سازمان یونسکو حاکی از افزایش فزاینـده مـصرف موادمخدر در سطح جهان است و تنها تفاوت موجود بین کشورها در الگوی مصرف آنها اسـت. بدیهی است که گسترش این روند، تیشه بر ریشه بنیادهای فرهنگی، اجتمـاعی و اقتـصادی یک جامعه مـیزنـد و در نهایـت آن را بـه انحطـاط میکشاند. امـروزه ایـن مـشکل چنـان خودنمایی میکند که هیچ کشوری نمیتواند خود را کاملاً از آن مصون بداند و همه منـابع مورد بررسی بدون استثناء ابعاد مسئله را فاجعهآمیز نشان میدهند. بنابراین با توجه به اینکه فعالیتهای فرهنگی و رسانهای بلندمدت بوده و دیر به نتیجه میرسد و اینکه اعتیاد مختص جامعه ایران نیست، امید است در سالهای آتی اقدامات صورت گرفته از سوی ستاد مبارزه با مواد مخدر اثربخشی لازم را داشته باشد و به نتیجه مطلوب برسد که البته اقدامات انجام شده تاکنون خوب بوده است، اما کافی نیست. همچنین با توجه به اینکه دشمن درصدد ترویج فرهنگ مصرف موادمخدر در کشورهای جهان سوم است، تا چند سال پـیش، علـت اعتیاد را «نبـود اراده» مطرح میکردند و تمـامی اقـدامات یـا رویکردها، صرفاً تنبیهی بود، اما زمانی که به اعتیاد به عنوان یـک بیماری مغزی مزمن عودکننده نگریسته شد که میتواند بر روی رفتار انسانها تأثیر بگذارد، افقهای جدیدی روی محققان، سیاستگذاران و برنامهریزان عرصه اعتیاد گشوده شد. علاوه بر فرهنگسازی از طریق رسانههای جمعی، ضروری است فعالیتهای پیشگیری از طریق محل کار و مکانهای تجمع توسط چهار محور «آگاهسازی مدیران، مسئولان و کارفرمایان»، «ایجاد امکانات مشاوره و درمان»، «وضع و اجرای قوانین مربوط به سوءمصرف، حمل یا فروش موادمخدر» و «آموزش و تقویت بهداشت عمومی» اجرایی شود.
* استاد دانشگاه