سرویس سبک زندگی جوان آنلاین: مهارت‌های زندگی توانایی‌هایی هستند که با تمرین مداوم و اراده در مقابل روبه‌رو شدن با ناملایمات، پرورش می‌یابند. اینکه بتوان با موانع و مشکلات روزمره زندگی به راحتی کنار آمد و مشکلات و مسائلی مانند ایجاد رابطه با همسر، رابطه با فرزندان، پدر و مادر و دوستان را حل کرد، می‌توان گفت شخص دارای توانایی و مهارت‌های لازم در زندگی است.
مشکلات عدیده‌ای بین افراد ممکن است وجود داشته باشد که می‌توان آن‌ها را در زمره مسائلی قرار داد که با ایجاد و داشتن مهارت‌های ارتباطی از میان برداشته می‌شوند و به راحتی می‌توان با بخش اعظم این موانع مقابله کرد و به کمک اصلاح رفتار، مهربانی، بخشش و آموختن مهارت‌های زندگی، گستره زندگی را در ژرفای آرامش قرار داد. یکی از مهم‌ترین موارد در ایجاد توانایی و مهارت‌های زندگی و ارتباطی، مهربانی است. در حقیقت، رسیدن به مهربانی می‌تواند هدفی بسیار بزرگ برای انسان تلقی شود. مهربانی زمانی شروع می‌شود که آدمی شروع به خوب بودن بدون انتظار کند و توقع جبران نداشته باشد. انرژی مورد استفاده در انجام این نوع فعالیت، بر همه کسانی که به نحو مثبت درگیر آن هستند، تأثیر می‌گذارد. مهربانی می‌تواند با هر عمل توأم با ستایش و حتی انتقاد همراه باشد. نه تنها در مورد آنچه شما انجام می‌دهید، بلکه مهم این است که چگونه این کار را انجام می‌دهید. هنگامی‌که یک عمل از یک جایی از عشق می‌آید، شما مهربانی را تجربه می‌کنید. مهربانی را می‌توان از طریق روش‌های مختلف انتقال داد. روش‌هایی همچون لبخند زدن، دادن یک هدیه غیرمنتظره، تعریف و تمجید کردن، کمک به یک غریبه، به طور فعال گوش دادن به یک همکار، به اشتراک گذاشتن یک خاطره، پخت و پز برای کسی که به آن نیاز دارد، اما توانش را ندارد، کمک مالی به یک مؤسسه خیریه، حمایت از یک کودک، زمان گذاشتن برای خانواده و دوستان و... فراموش نکنیم مهربانی را حتی می‌توان تدریس کرد. این یک مهارت است و قطعاً می‌تواند با فداکاری و تمرین آموخته و یاد داده شود. مهربانی در ارتباط از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. با مهربانی می‌توان در بیشتر موارد وضعیت‌های پرفشار خانوادگی را تخفیف داد یا حتی کاملاً از بین برد. مهربانی علاوه بر جنبه پیشگیرانه‌ای که دارد، می‌تواند در مواقعی که فشار‌های وارد بر محیط خانواده زیاد است، تخفیف‌دهنده این فشار در محیط خانوادگی و بر اعضای خانواده باشد. مکانیسمی که مهربانی از طریق آن بر کاهش سطح استرس ادارک شده تأثیر می‌گذارد، احساس داشتن حمایت عاطفی افراد است. مهربانی و دریافت مهربانی از سوی یکدیگر بر سطح ارزیابی شناختی افراد نیز تأثیرگذار است. بنابراین اعضای خانواده‌های بامحبت و مهربان نسبت به یکدیگر، زمانی که با مسئله‌ای مواجه می‌شوند، احساس داشتن حمایت از جانب دیگران می‌کنند و به همین خاطر آن تنش و نگرانی (برای مثال بیماری) را استرس‌زا دریافت نمی‌کنند یا حداقل در مواجهه با چنین مسئله‌ای، تنش کمتری احساس می‌کنند. چنین خانواده‌هایی احساس صمیمیت، همدلی، دوستی و الفت بیشتری نیز به یکدیگر دارند و این باعث افزایش بار عاطفی بین اعضای خانواده می‌شود. اعضای خانواده، احساسات، هیجانات و عواطف مثبت و منفی خود را با یکدیگر در میان می‌گذارند و این تخلیه هیجانی منجر به کاهش تنش و نگرانی بین اعضای خانواده، کاهش میزان تعارضات بین اعضای خانواده و به طور کلی کاهش میزان طلاق یا جدایی عاطفی افراد نسبت به یکدیگر می‌شود. سطح ارتباطات مثبت بین اعضای خانواده بالا می‌رود، اعضا با دل و جان به صحبت‌های یکدیگر گوش داده و به یکدیگر بازخورد می‌دهند، مسائل‌شان را کاملاً روشن و بدون هرگونه نگرانی و ترس خاصی مطرح می‌کنند، تشویق و تقویت مثبت بین اعضای خانواده بالا می‌رود. علاوه بر این، حس مهربانی و عطوفت افراد خانواده نسبت به یکدیگر باعث داشتن احساس تعلق خاطر اعضا نسبت به یکدیگر نیز می‌شود، اعضای خانواده احساس می‌کنند که با یکدیگر متحد و یکی هستند، با هم صمیمی‌تر هستند، مسائل‌شان، علائق، آرزو‌ها و... به تمام اعضای خانواده مربوط است نه صرفاً یکی از اعضا.
