سرویس ورزشی جوان آنلاین: یافتن مقصر اصلی بدون شک میتواند درصد بالایی از مشکلات را حل کند، اما این شاید کماهمیتترین مسئله در یافتن راهحل مشکلات ورزش ایران باشد. مسئلهای که نادیده گرفتن آن باعث میشود کارها گره بخورد و کار گرهای که با دست باز میشود به دندان بکشد و همه چیز دقیقه نودی شود، درست مثل سناریوی داستان سعیدعلی حسینی و کیانوش رستمی که هر دو کارشان به دقیقه ۹۰ کشیده که البته باید دید مشکلات در همین دقیقه ۹۰ حل میشود یا حسرتی عمیق بر دل وزنهبرداری ایران میگذارد!
نوک پیکان انتقادات را میتوان به سمت کیانوش رستمی گرفت یا حتی حسینی؛ اولی آنقدر سرکش است که هر انتقادی به او میتواند توجیهکننده باشد. دومی هم که بعد از مدتها بازگشته همچنان بدقلقیهای خاص خود را دارد که هرازچندگاهی دستوپاگیر میشود، چه برای خودش و چه برای دیگران. با وجود این بدون شک مقصر اصلی، نه ورزشکاران، بلکه فدراسیون وزنهبرداری است. قرار گرفتن رستمی و سیدعلی حسینی در آستانه حذف از المپیک به بیبرنامگی و عدم مدیریت درست آقایان در رأس فدراسیون برمیگردد. بدون هیچ تردیدی برنامهریزیها با فدراسیون است، نه ورزشکار، اما فدراسیونی که خود بر طبل بازیکنسالاری کوبیده، حالا نه تنها خود که وزنهبرداری ایران را در شرایط بغرنجی قرار داده است. حضور در المپیک مسئله شخصی یا سلیقهای نیست، اما ناکارآمدی مدیریتی آقایان امروز کار را به جایی رسانده که بیم حذف ورزشکاران وزنهبرداری از حضور در المپیک همه را نگران کرده است. ورزشکارانی که باید برای انجام رسالتی که برعهده آنهاست در کنار هم به انجام تمرینات میپرداختند، اما بیکفایتیها در سر به راه کردن آنها و میدان دادن به سرکشیها و کوبیدن بر طبل بازیکنسالاری، حالا اوضاع را آنقدر سخت کرده که آقایان باید برای عدم حذف از المپیک دست به دامان فدراسیون جهانی شوند و از طریق کمیته ملی المپیک پیگیر کارها باشند، چراکه عدم مدیریت درست و نداشتن برنامه باعث شده بار دیگر گرهای که با دست باز میشد، حالا برای باز کردنش متوسل به دندان شوند!