سرویس ورزشی جوان آنلاین: سال شلوغ والیبال ایران همچنان ادامه دارد و این بار تیم ملی باید قدرتش را در جامجهانی محک بزند. اولین دیدار بلندقامتان در این رقابتها امروز در شرایطی برگزار میشود که بازیکنان خسته کشورمان باید در یک رقابت نفسگیر دیگر شرکت کنند؛ آن هم در حالی که هنوز سهمیه بازیهای المپیک را نگرفتهاند!
اصرار فدراسیون و کادر فنی بر استفاده از همان بازیکنان همیشگی و قدیمی در جامجهانی ژاپن انتقادی است که این روزها از سوی بسیاری مطرح میشود و با یک بررسی اجمالی میتوان حق را به این منتقدان داد. در آخرین روزهای تابستان بود که ملیپوشان والیبال با غلبه بر استرالیا یک بار دیگر قهرمانی در آسیا را جشن گرفتند. کولاکوویچ در این رقابتها نیز اصرار زیادی بر استفاده از نفرات باتجربه داشت و اگرچه برخی چهرههای جوان نیز بعضاً فرصت حضور در میدان را پیدا کردند، اما باز هم بار اصلی روی دوش قدیمیها بود. شرایط به گونهای پیش میرود که ملیپوشان باتجربه به دلیل خستگی مفرط نسبت به گذشته کمتر میدرخشند و حتی در لیگ ملتها دچار مصدومیت هم شدند. والیبال ایران تیرماه در لیگ ملتها با تمام قدرت حضور داشت آن هم در شرایطی که قدرتهای بزرگ دنیا با فرصت دادن به جوانها و نیروهای تازهنفس، از این رقابتها برای بالا بردن تجربه پشتوانهها و همچنین استراحت دادن به چهرههای برتر خود استفاده کردند. با این حال فدراسیون و همچنین ایگور کولاکوویچ تغییری در رویه خود ندادند تا سعید معروف، میلاد عبادیپور، امیر غفور، موسوی، پوریا فیاضی و یکی دو نفر دیگر همیشه در ترکیب ثابت تیم ملی حضور داشته باشند. البته هدف از یادآوری این موارد زیر سؤال بردن تلاش، زحمت و عملکرد ملیپوشان و کادر فنی نیست؛ چراکه تیمهای جوان شده رقبای قدرتمند ما در لیگ ملتها نیز کم از تیمهای اصلیشان نداشتند و کسب رتبه پنجم این رقابتها را به هیچ عنوان نباید زیر سؤال برد.
ولی در عین حال باید قبول کرد که والیبال ایران مدتهاست برنامهای برای سالهای آتی ندارد. فدراسیون والیبال یک سالی است که رئیس ندارد و با سرپرست اداره میشود. هرچند این اواخر مدت مدیریت آقای سرپرست هم به پایان رسید. منتها تعلل وزارت ورزش بر سردرگمیهای این رشته موفق و پرطرفدار دامن زده تا جایی که دیگر خبری از برنامهریزیهای بلندمدت و هدفمند نیست. از ابتدای دهه ۹۰ که درخشش تیم ملی والیبال با ولاسکو کلید خورد هم نگاه مردم و مسئولان به این رشته عوض شده و هم دنیا روی والیبال ما حساب ویژه باز کرده است. سالها زحمت کشیده شده و برنامهریزی شده تا به این نقطه رسیدیم. به همین خاطر نباید با تصمیمهای عجولانه و برای موفق نشان دادن کارنامه کاری عدهای تیم ملی را فدای اهداف فردی کرد. سال سختی را پیش رو داریم و با اینکه هنوز سهمیه المپیک را نگرفتهایم کماکان ملیپوشان با همان ترکیب ثابت به تورنمنتهای دیگر اعزام میشوند. در این دوره جامجهانی نیز تیمهای صاحبنام باز هم دست به جوانگرایی زدهاند در صورتی که در ترکیب اعزامی تیم کشورمان به ژاپن هیچ تغییری به چشم نمیخورد. جز اینکه محمد موسوی شخصاً اعلام کرده به دلیل خستگی به استراحت نیاز دارد!
قطعاً به غیر از موسوی سایرین نیز به ریکاوری اساسی نیاز دارند؛ چراکه آنها از اوایل فروردین تاکنون به صورت مستمر در اردو بوده و رقابتهای سختی را پشت سر گذاشتهاند. فراموش نکنیم که رقابتهای انتخابی المپیک نیز دیماه در چین برگزار خواهد شد. با اینکه قدرت والیبال ما ثابت شده ولی برای آنکه حسرت المپیک ۲۰۲۰ به دلمان نماند باید تیمی آماده و سرحال را راهی انتخابی کنیم. اما اوضاع تا اندازهای نگرانکننده است؛ کولاکوویچ دوست دارد تیمش در جامجهانی هم پرقدرت ظاهر شود و به همین خاطر دوباره به چهرههای جوان اعتماد نکرده. در صورتی که قهرمانی آسیا و جامجهانی ژاپن میتوانست عرصهای باشد برای میدان دادن به چهرههای جوان و کمتجربه تا بازی در حضور قدرتهای جهان والیبال را تجربه کنند و توانایی و آمادگی خود را برای حضور ثابت در تیم ملی محک بزنند. چهرههای باتجربه تیم ملی پا به سن گذاشته و باید به بازنشستگی فکر کنند. سؤال اصلی اینجاست که آیا برای پر کردن جای خالی آنها فکری شده؟ آیا در یکی دو سال گذشته تلاشی برای پشتوانهسازی، پرورش استعدادهای جوان و فرصت دادن به آنها انجام شده؟ اصرارهای بیمورد بر استفاده از بازیکنان تکراری، خسته و مصدوم نتیجهای جز تحلیل رفتن ملیپوشان و از دست دادن فرصتها ندارد. این مسائل با بلاتکلیفی مدیریتی فدراسیون ارتباط مستقیم دارد و درحقیقت تا زمانی که رئیس جدید انتخاب نشود و هدفگذاریهای جدید تعیین نشود نباید منتظر تغییر رویه و تفکر حرفهای در والیبال بود.