سرویس ورزشی جوان آنلاین: تیم ما از یکدستی خارج شده است. در اوزان غیرالمپیکی خوب بودیم، چون وزنه زدن در این اوزان با توجه به اینکه بیشتر تیمها و وزنهبرداران شاخص تمرکزشان روی المپیک است راحتتر است، شاید سیاست تیم ما هم برای کسب یک نتیجه تیمی مقبول همین بود، اما در سالی که المپیک را پیشرو داریم شاید سیاست درست و مناسبی در پیش نگرفته باشیم و باید قبول کنیم که در اوزان المپیکی عملکرد خوبی نداشتیم. هاشمی و بیرانوند تازه از بند مصدومیت رها شدهاند و شرایط ایدهآلی نداشتند. با این حال برای امتیازات تیمی و همچنین المپیکی آنها را اعزام کرده بودیم، اما بهتر بود وزنههای سبکتری برایشان در نظر گرفته میشد، چراکه در مسابقاتی مانند مسابقات جهانی با توجه به نزدیکی به المپیک اگر این آسیبدیدگی تشدید شود، کار سختی برای رسیدن به المپیک در پیش داریم، مانند تصمیمی که وزنهبرداران عراقی گرفتند و با دو حرکت سبک امتیاز لازم برای حضور در المپیک را کسب کردند، اما در مورد ورزشکاران ما اتفاقاتی افتاد که سعی کردیم با وزنههای سنگین برای کسب امتیازات تیمی بیشتر آنها را تحت فشار قرار دهیم. با توجه به جایگاه و قدرتی که ایران در وزنهبرداری جهان دارد و تمام نگاهها در المپیک به وزنهبرداری است، انتظارات از این رشته همواره بالاست. اگر ما روند نسلسازی را در پیش گرفتهایم، نیازمند زمان هستیم و در این مقطع شاید چنین تصمیمی درست نباشد و در طول سالهای بازدهی نسل قبلی باید نسلسازی برای آینده نیز صورت گیرد. با این شرایط، اما به نظر میرسد در صورت داشتن سهمیههای بیشتر برای پر کردن این سهمیهها دچار مشکل میشدیم و فاصله وزنهبرداران ما خیلی زیاد میشد. باید نسلسازی کنیم و اگر این کار را انجام ندهیم، خیلی زود از جمع قدرتهای جهانی خارج میشویم و بدون شک بعد از المپیک ۲۰۲۰ دستمان خالی میماند. اگر از امروز فکر نکنیم، کارمان سخت میشود، اما در ورزش حرفهای چیزی به نام برنامهریزی داریم که پروسههای مختلفی را در دل خود جای داده است. برای نسلسازی باید پروسه خاصی را در زمان مناسبی طی کنیم تا به نتیجه برسیم.