سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: در سالهای اخیر و به واسطه مشوقهای فرهنگی که به موسسان مجتمعهای تجاری اعطا میشود با رونق و راهاندازی پردیسهای سینمایی روبهرو هستیم و اگر این روند ادامه پیدا کند میتوان امیدوار بود که در آینده نزدیک و مثلاً ۱۰ سال آینده حداقل از منظر تعداد سالن به حدی منطقی برسیم و این طور نباشد که در یک اکران همزمان، به فیلمی ۴۰۰ سانس برسد و به فیلمی دیگر ۴۰ سانس، ولی در کنار این موضوع لزوم رشد کیفی فیلمها نیز اهمیت دارد.
احمد نجفی بازیگر پیشکسوت سینما که به تهیهکنندگی هم میپردازد با تأکید بر اینکه توسعه سینماسازی فقط یک راه رشد فرهنگی جامعه است، به «جوان» گفت: مطمئناً با ساخت سالنهای استاندارد خواهیم توانست افراد بیشتری را به سینما بکشانیم، به خصوص که برخلاف تصورات سینما، تفریح ارزانی هم هست، مثالی برایتان میزنم. همین حالا اگر بخواهید به یکی از مراکز بازی بروید و لااقل از دو یا سه بازی استفاده کنید برای مدتزمانی یک ساعته باید نفری ۵۰ هزارتومان خرج کنید، در حالی که بلیت سینما برای یک تفریح ۹۰ دقیقهای فقط نفری ۲۰ هزارتومان است، پس مشکل، گرانی سینما نیست. مشکل فقر مخاطب جای دیگری است و باید علت آن را در کیفیت ضعیف آثار جستوجو کرد و بدیهی است که مدیران بالادستی سینما مسئول ضعف کیفیت و فراری دادن مخاطبان سینما هستند. بازیگر «سگ کشی» و «هتل کارتن» ادامه داد: ما نیاز داریم به موازات ارتقای سالنسازی فیلمهایی تولید کنیم که به معنای واقعی کلمه خوراک فرهنگی جامعهمان را فراهم کند. الان پرفروشترین فیلمهایمان کمدیهایی هستند که نه خط داستانی تازهای دارند و نه به لحاظ تکنیکی دستاورد تازهای را به سینما افزون میکنند. به خدا قسم که شأن مردم ایران بسیار فراتر از تماشای این کمدیهاست.
احمد نجفی با اشاره به سهم پایین سینما از سرگرمیهای عمومی گفت: معلوم است که گرفتاری در سوژههای تکراری باعث میشود پرفروشترین فیلمهایمان فقط ۵ میلیون نفر را به سینما بکشانند! فقط هم مشکل سینمای کمدی نیست. در سینمای ملودرام یا سینمای موسوم به اجتماعی هم یک مشکل بزرگ داریم و آن هم کارگردانانی هستند که جرئت ریسک ندارند. کارگردانی داریم که فیلمی ساخته با مضمون اعتیاد و حسابی هم کارش گرفته ولی باز در کار بعدیاش به جای آنکه برود سراغ مضمون تازه همان مضمون اعتیاد را دستمایه کار قرار میدهد و فقط مینالد از ممیزیای که جلویش را گرفته است. من میگویم کارگردان باذکاوت با لحاظ کردن ممیزی میتواند کار قابل قبولی خلق کند. مگر امثال مهرجویی و بیضایی فیلمهایی مانند «هامون» و «اجازهنشینها» و «سگکشی» را بدون ممیزی ساختند؟ اتفاقاً حین تولید، کم با ممیزی درگیر نبودند ولی، چون تجربه داشتند و نبوغ، توانستند محصولاتیتر و تازه بسازند. بازیگر «تاواریش» و «برخورد» خاطرنشان ساخت: همین حالا هم هرازگاهی فیلمهای خوب میسازیم ولی متأسفانه در اکران ذبح میشود. خودم اخیراً در ژانر ورزشی فیلمی به نام «من یک ایرانیم» را تولید کردم که کموبیش همگان خبر دارند که در اکران چه بلایی سرش آوردند و آن قدر عرصه را تنگ کردند که فیلم نتواند بفروشد. پس در کنار توسعه ناوگان سینمایی باید فیلمهای خوب هم تولید کنیم، البته باید شرایط اکران منصفانه فیلمهای خوب را فراهم کنیم.
این بازیگر ۷۰ ساله با تأکید بر فرهنگسازی هنر سینما گفت: ماهیت سینما در کشوری اخلاقمدار نظیر ایران باید این باشد که خدمت خود را به لحاظ فرهنگی انجام دهد ولی اگر قرار باشد در این سرزمین فرهنگی، بیفرهنگی ترویج شود، کاری بس خطرناک و بیحاصل است. مدیران سینمایی مدام پز بالا رفتن آمار فروش را میدهند، هرچند همین بالا رفتن آمار فروش فقط به خاطر بالا رفتن قیمت بلیت است ولی چرا مدیران نمیآیند بگویند سهم فیلمهای فرهنگساز از فروش سالانه سینما چقدر است؟