سرویس سیاسی جوان آنلاین: حداقل در دو دهه گذشته، هر سال آغاز ماه محرم، آغاز موج شبهه‌افکنی‌های فعالان رسانه‌ای و سیاسی اصلاح‌طلب در مورد عزاداری امام حسین (ع) نیز است. این شبهات گرچه با ادبیاتی تلویحی و صرف پرسیدن سؤال طرح می‌شود، اما می‌تواند ذهن افرادی از جامعه را که مطالعات دقیق در مورد موضوعات دینی و تاریخی ندارند، تحت تاثیر قرار دهد. نگاهی به رسانه‌های اصلاح‌طلب و مواضع فعالان سیاسی و فرهنگی وابسته به این جریان در دو هفته اخیر نشان می‌دهد که امسال نیز آنان فعالیت خود را در مورد ایجاد سؤال و شبهه پیرامون عزاداری اباعبدالله (ع) همچون سال‌های گذشته دنبال کرده‌اند.
دعوای سیاسی پای هیئت
از انتقادات همواره اصلاح‌طلبان به مراسم‌های عزاداری، دادن شعار‌های سیاسی یا ایراد سخنرانی‌های سیاسی در این جلسات است، البته اصلاح‌طلبان صرفاً به آن بخشی که منتقد جریان خودی‌شان است، انتقاد دارند، وگرنه اگر سخنرانان مراسم عزاداری از دولت آنان حمایت کنند یا در حمایت از مواضع اصلاح‌طلبان حرفی بزنند، این جریان نگران آنچه سوءاستفاده ابزاری از دین می‌نامد، نمی‌شود. حسن روحانی روز چهارشنبه (یک روز پس از عاشورا) در جلسه هیئت دولت با تأکید بر اینکه نباید حادثه عاشورا و کربلا به هیچ عنوان جناحی شود، گفت: «اگر در مجالس عزای امام حسین (ع) سخنران و مداح بخواهد حادثه عاشورا را در خدمت خود و جناح خود قرار دهد، این موضوع خیانت به اباعبدالله الحسین (ع) است. امام حسین (ع) برای نجات همه انسان‌ها و الگوی همه بشریت است.» او سپس افزود: «خوشبختانه امسال موارد کمی از سخنان تفرقه‌انگیز شنیده شده و تعداد کسانی که به دنبال ایجاد دوقطبی کاذب بودند، اندک بوده و قابل اعتنا نیست و این از موفقیت‌های بزرگ ملت ایران است.»
این در حالی است که پیش از این خود او از مهم‌ترین قیام خونین شیعه یعنی حادثه کربلا درس مذاکره را برای توجیه مذاکرات سیاسی دولتش و برای تأیید رویکرد دولتش در مذاکره با غرب استخراج کرد و هم موجی از تعجب و اعتراض را میان مردم و کارشناسان سیاسی و تاریخی برانگیخت و هم مورد عتاب رهبری در یک سخنرانی عمومی قرار گرفت: «یک عده‌ای در قضیه مذاکره و مسئله مذاکره سهل‌انگاری میکنند، سهل‌اندیشی میکنند، مطلب را درست نمی‌فهمند... وقتی صحبت مذاکره می‌شود، می‌گویند آقا شما چرا با مذاکره با امریکا مخالفت می‌کنید؟ خب امیرالمؤمنین (ع) هم مذاکره کرد با فلان‌کس، امام حسین هم مذاکره کرد. اولاً امیرالمؤمنین (ع) که با زبیر یا امام حسین (ع) که با ابن‌سعد حرف می‌زند، او را نصیحت می‌کند، بحث مذاکره به معنای امروزی نیست، مذاکره امروزی یعنی معامله، یعنی یک چیزی بده، یک چیزی بگیر. امیرالمؤمنین (ع) با زبیر معامله می‌کرد که یک چیزی بده، یک چیزی بگیر؟ امام حسین (ع) با ابن‌سعد معامله می‌کرد که یک چیزی بده یا یک چیزی بگیر؟ [هدف]این بود؟ تاریخ را این‌جور می‌فهمید؟ زندگی ائمه (ع) را این‌جور تحلیل می‌کنید؟ امام حسین (ع) رفت نهیب زد، نصیحت کرد، گفت از خدا بترس، امیرالمؤمنین (ع) زبیر را نصیحت کرد... امروز مذاکره به این معنا نیست، برای اینکه ما با امریکا که شیطان بزرگ است، باید مذاکره کنیم یک عده‌ای واقعاً با نگاه سهل‌اندیشانه و عوامانه و بدون فهمِ حقیقتِ حال مثال می‌آورند و در روزنامه می‌نویسند، در سایت می‌نویسند و در سخنرانی می‌گویند که چرا امیرالمؤمنین (ع) با زبیر مذاکره کرد، شما با امریکا مذاکره نمی‌کنید؟» لذا با سوءاستفاده ابزاری و استفاده جناحی از قیام کربلا مخالف نیستند و خود آن را انجام می‌دهند. اما اعتراض‌شان آن است که علیه ما انجام ندهید! به دفعات در سخنرانی‌هایی که اصلاح‌طلبان در مراسم عزاداری محرم داشته‌اند، از انتخابات و نظارت استصوابی و هزار و یک موضوع سیاسی دیگر گفته‌اند. در عاشورای همین امسال محمد خاتمی با گذاشتن مطلبی در صفحه اینستاگرام خود، نیرو‌های آتش به اختیار را به یزید بن معاویه نسبت داد. آیا این سوءاستفاده ابزاری و جناحی از واقعه کربلا نبود؟ الهه کولایی هم در مصاحبه‌ای از پیام عاشورا سوءاستفاده کرد تا بگوید زنان باید برای تماشای بازی مردان به استادیوم‌های ورزشی بروند: «زنان ایرانی با بهره‌گیری از درس‌های عاشورا و شجاعت‌های مثال‌زدنی حضرت زینب (س) در انتقال پیام امام حسین (ع) به تاریخ بشری، حقوق انسانی خود را دنبال کرده‌اند. بی‌تردید حضور زنان در ورزشگاه‌ها نه بالاترین و نه مهم‌ترین خواسته آن‌ها بلکه نمادی از پیگیری حقوق قانونی آنهاست.» حال چگونه اصلاح‌طلبان و دولت می‌توانند مدعی مخالفت خود با استفاده ابزاری از واقعه عاشورا برای اهداف جناحی باشند؟! شعار «یاحسین میرحسین» اصلاح‌طلبان در سال ۸۸ هم همچنان در خاطر‌ها مانده است. موج‌سواری آنان بر توهین‌های عاشورای ۸۸ هم خود روضه مفصلی است.
حمله به سیاهپوشی برای اهل بیت (ع)
روزنامه همدلی از رسانه‌های اصلاح‌طلب، روز گذشته سیاهپوشی عزاداران در ماه محرم و همچنین سیاه‌پوش نمودن فضای شهر را مورد حمله شدید قرار داد. در این گزارش آمده است: «این همه رنگ سیاه در محرم از کجا آمده است؟ آیا رنگ سیاه رنگ شیعه است؟ در قرآن هفت بار از رنگ سیاه نام برده شده و همه هفت بار در کراهت آن سخن رفته است. از نظر روانشناسی رنگ‌ها، مشکی حزن و اندوه و افسردگی ایجاد می‌کند و می‌تواند باعث حالت تهوع شود، به همین خاطر است که در هواپیما از رنگ سیاه هیچ استفاده‌ای نمی‌شود. رنگ سیاه، نماد ظلمت است، شادی و انبساط خاطر را از بین می‌برد و زمینه خودکشی در افرادی را که در بحرانند، افزایش می‌دهد.»
در ادامه گزارش، نویسنده ضمن ادعای پوچی که «مدت عزاداری سه روز است» و دیگر عزاداری عاشورایی کارایی خود را از دست داده، نوشته است: «در مقاطع مختلف تاریخی مسجل است که مسلمانان صدر و شیعیان بعد، رنگ سفید یا سبز را برای خود برمی‌گزیده‌اند تا از دشمنان‌شان که معمولاً لباس سیاه بر تن داشتند، تفکیک بشوند. به عنوان نمونه در زمان حکومت عباسیان چنین بود. موافقان سیاهپوشی چنین استدلال میکنند که سیاه پوشیدن برای عزاداری اشکالی ندارد. پاسخ این است که در اسلام عزاداری تنها سه روز جایز است. چرا ما تصور می‌کنیم که تنها می‌توان با عزاداری سالگرد واقعه عاشورا را گرامی داشت؟ عزاداری آن هم در این شکل فعلی‌اش چه نقشی در زنده نگه داشتن پیام عاشورا ایفا می‌کند؟ عزاداری عاشورایی در زمانه‌ای دارای کارکرد بود که شیعیان تحت حاکمیت‌های استبدادی امکان برگزاری مراسمی در تجلیل از امام حسین (ع) را نداشتند و لاجرم از پوشش عزاداری و نماد سیاه استفاده می‌کردند، اما اینک در ایران که این محدودیت برای یادکرد واقعه عاشورا وجود ندارد، عزاداری فاقد کارکرد‌های بایسته در پاسداشت و احیای پیام عاشورا در میان زندگان عزت‌طلب است. تغییر مراسم از آیین عزاداری به آیین آگاهی‌بخشی و انتقال پیام عاشورا به نسل جدید به سیاه‌پوش کردن فضای عمومی نیاز ندارد.»
در بخشی دیگری از گزارش، نویسنده رنگ سیاه را رنگ وهابیون و داعش معرفی کرده و نوشته است: «گروه‌هایی مثل طالبان و داعش و جبهه النصره که ریشه وهابی دارند، در رنگ سیاه غوطه می‌خورند و حتی پرچم داعش سیاه است... سفید رنگ مساوات و سادگی و فروتنی و برابری همگانی و شفافیت و روشنی و نور و... است، در عین حالی که همه رنگ‌ها را در خود نهفته دارد و مادر رنگ‌ها به حساب می‌آید. سیاه‌پوش کردن فضای عمومی بدعتی مخرب در دین است.»
جالب آنکه نویسنده خود اذعان دارد سیاه رنگ عزاست و باز توقع دارد که در مراسم عزای سالار شهیدان از رنگ سیاه استفاده نشود و سفید بپوشیم. بیشتر لباس‌های رسمی و مجلسی در مراسم‌های عروسی یا فستیوال‌های سینمایی سیاه است و آنجا کسی یاد افسردگی‌آور بودن رنگ سیاه نمی‌افتد، لذا ایراد از رنگ سیاه نیست و منتشرکنندگان مطلب هدف دیگری را دنبال میکنند. از سویی کاش اگر نوع دیگری از مجالس برای اهل‌بیت (ع) را می‌پسندند، خود با پایگاه اجتماعی حداکثری که مدعی آن هستند، آن را برپا کنند تا الگوی دیگران هم بشود، تا مبادا تصور شود ناتوانی در جذب عزاداران امام (ع) را اینگونه سرپوش می‌گذارند، ضمن آنکه عزاداری به شیوه کنونی اتفاقاً نه تنها منافات با آگاهی‌بخشی ندارد که از قضا آگاهی‌بخش است.
پیشنهاد تعطیلی یک ساله عزاداری محرم!
در یکی دیگر از این حملات به عزاداران امام حسین (ع)، مسیح مهاجری مدیرمسئول روزنامه جمهوری اسلامی نوشت: «آیا با پخش مطالب سطحی بعضی مداحان تکراری از رادیو و تلویزیون می‌توان هدف نهضت عاشورا را به نسل جوان فهماند؟! چرا رسانه ملی سراغ مداحان سنتی که اشعار فاخر می‌خوانند و از متون معتبر مقاتل مطالبی را برای مردم بازگو میکنند نمی‌رود؟ چرا به جای این همه مداحی بی‌محتوا و حتی انحرافی و پر از مطالب موهن، سخنرانی‌های علمی و پرمغز درباره نهضت عاشورا از رادیو و تلویزیون پخش نمی‌شود؟ چرا عزاداری‌های پرمحتوا اصولاً به صداوسیما راه ندارند؟ با سخن کسانی که اصل عزاداری را نفی میکنند مخالفیم ولی سؤال ما این است که چرا رسانه ملی در قالب عزاداری‌های عاشورا پیام نهضت عاشورا و کربلا را به مردم نمی‌رساند؟» یا آنکه محمد‌تقی فاضل‌میبدی، فعال سیاسی اصلاح‌طلب حتی از تعطیلی یک ساله مراسم عزاداری سخن گفت: «جریانی هم می‌خواهد با تحریف عاشورا از آن منفعت کسب کند. این نوع عزاداری درست نیست و از مسیر خود خارج شده است. علما باید همگی با هم بیانیه داده و نسبت به این نوع عزاداری‌ها واکنش نشان دهند، حتی اگر یک سال هم عزاداری‌ها تعطیل شده و نوع عزاداری اصلاح شود، بهتر از این است که این مراسم به این شکل ادامه یابد.»
اصلاح‌طلبان ناتوان از شکل‌دهی مراسم‌های عزاداری پرشور، مدام پی اشکال‌گیری از کار دیگران هستند.
آنهایی که از منظر جدایی دین از سیاست به هنر مداحی نگاه میکنند حتما کتاب «مداحی و سیاست» را که به تازگی وارد بازار شده مطالعه کنن. 
