مسئله عدم رویارویی ورزشکاران ایران با نمایندگان رژیم غاصب صهیونیستی برگرفته از آرمان و هدف نظام مقدس جمهوری اسلامی و دفاع از مردم مظلوم فلسطین است. این روزها که این بحث با توجه به اتفاقاتی که در مسابقات جودوی قهرمانی جهان رخ داد، دوباره داغ شده است. بد نیست که به چرایی انجام این حرکت قهرمانانه در دفاع از مظلومان جهان بپردازیم.
در ایام سوگواری سرور و سالار شهیدان و در آستانه تاسوعا و عاشورای حسینی قرار داریم. قیام مکتبسازی که انقلاب اسلامی ایران با سرلوحه قرار دادن آن شروع شد، به پیروزی رسید و امروز مقتدرانه با درس گرفتن از عاشورای حسینی به راه خود ادامه میدهد. ۴۰ سال است که ورزشکاران غیرتمند، جوانمرد و پهلوان کشورمان با چشمپوشی از مدالها و عناوین مهم بینالمللی در راستای حرکت در مسیر آرمانهای انقلاب اسلامی از رویارویی با نمایندگان رژیم جعلی صهیونیستی خودداری میکنند، در حالی که همه خوب میدانیم به لحاظ تکنیکی و تاکتیکی بسیار فراتر از آنها هستند و در میدان مسابقه حتماً پیروز خواهند بود.
اما چرا ما با نمایندگان این رژیم کودککش مسابقه نمیدهیم؟ این سؤالی است که این روزها بسیاری از معاندان کشورمان سعی دارند با ارائه پاسخهای جعلی به آن، ورزشکاران ایران را با سرخوردگی روبهرو و آنها را وادار کنند تا با پشت کردن به کشورشان برای انجام مسابقه با نمایندگان رژیم صهیونیستی ترک دیار کنند. اما آیا ما تنها برای دفاع از مردم مظلوم فلسطین این سیاست را در پیش گرفتهایم؟ بدون هیچ شکی این یکی از اصلیترین دلایل انجام این حرکت پهلوانانه است، اما تمام آن نیست.
اول اینکه چنین کشوری از نظر ما وجود خارجی ندارد، در ثانی سابقه دشمنی صهیونیستها با ملت مسلمان ایران ریشه در سالهای دور دارد، حتی پیش از پیروزی انقلاب اسلامی، اما با پیروزی انقلاب این دشمنی علنی شد و از همان روزهای اول انقلاب، رژیم جعلی صهیونیستی شمشیر را برای شکست انقلاب اسلامی و به اجرا درآوردن نقشههای شوم خود که همانا تسلط بر خاورمیانه بود از رو بست. نگاهی به اقدامات ضدایرانی این رژیم منحوس و جعلی در طول ۴۰ سال گذشته به خوبی ثابت میکند که ما با توجه به عداوتی که این رژیم با فرهنگ، دین و آداب و رسوم ایران و ایرانی دارد نباید هم آنها را بهعنوان حریف، آنهم در میادین ورزشی که اصل آن بر فتوت، جوانمردی، صلح و آرامش برپا شده، قبول کنیم.
یک سؤال مهم از آنها که سعی دارند ورزشکاران ایران را به انجام مسابقه با نمایندگان رژیم غاصب صهیونیستی ترغیب کنند و متأسفانه به زبان خود ما هم حرف میزنند، این است که آیا میتوانند به چرایی جشنی که هر ساله صهیونیستها در سالروز کشتار مردم ایران به اسم پوریم برپا میکنند، پاسخ دهند. چگونه ممکن است رژیمی با این عداوت و خونخوارگی بتواند حریف میدان ورزشی باشد. دقت کنید اینجا دیگر بحث دفاع از مردم مظلوم فلسطین که سرزمینشان توسط همین سفاکان اشغال شده، نیست. بحث، بحث ایران است. سرزمینی که تکتک ما و تکتک ورزشکاران پهلوان و قهرمانش حاضریم در راه دفاع از آن سر و جانمان را تقدیم کنیم.
درس عاشورا، درس آزادگی و ظلمستیزی است. تفاوتی نمیکند که این ظلم در حق چه کسی انجام شده باشد و البته خودمان وقتی مورد ظلم قرار گرفته باشیم، داستان کاملاً متفاوت است. رژیم غاصب صهیونیستی دشمن قسمخورده ایران و ایرانی است و باید باور کنیم که این دشمنی هیچ ارتباطی به نظام حاکم بر ایران ندارد و سابقهای به قدمت تاریخ دارد. جدای از تمام این حرفها، این رژیم نه مشروعیت دارد و نه مقبولیت که اگر داشت حتی برترین ورزشکاران جهان نیز از آن ابراز انزجار نمیکردند. پس این حق ماست که به خاطر ایران اسلامی و فرهنگ و باورهای دینیمان هیچگاه آنها را به رسمیت نشناسیم.