سرویس تاریخ جوان آنلاین: محمدرضا کائینی، دبیر سرویس تاریخ روزنامه جوان، پیرامون حکم حبس «حسین قدیانی» در صفحه اینستاگرام خود نوشت:
این قلم نزدیک به دو دهه است که با "حسین قدیانی" انس دارد، از سربند کار در روزنامهها و هفته نامههایی که هر یک مدتی از عمر ما را گرفتند! در کودکی پدرش شهید شد و از آن پس نیز، در مجموع زندگی ناملایمی را پشت سر نهاد. اگر تعلق او به ساحت دین و ادبیات و نگارش نبود، شاید مانند برخی از فرزندان شهدا از ناکجا آباد سر در میآورد، اما قدرت نفسانی و میراث پدری او را حفظ و رفته رفته در عرصه سیاسی نگاری مطبوعاتی، به یکی از شاخصترینها مبدل کرد. در وقایع سال هشتاد و هشت به سان بسیاری از همگنان خود، میتوانست زلفی به "سبز"ینه گره زند و وقتی آب از آسیاب افتاد، دوباره برگردد و از موضع غرور و منت با نهادهای فرهنگی نظام قراردادهای کلان ببندد، اما او از روز نخست، هم در کف خیابان پای حرفش ایستاد-که نتیجه آن پاره سنگی بود که به سرش خورد و او را تا نزدیکی مرگ برد-و هم در فضای مجازی، که در این دومی، مخاطبان قدرش را شناختند و تیراژ کتابش در این موضوع را دو رقمی کردند! بر این اشارات بیفزایم که او اگر به جای دو دهه روزنامه نگاری، دو سال سبزی فروشی میکرد، برخورداری بیشتری میداشت! دفاع از ارزشها اگر برای هر نطربوقی مال و منال آورده باشد، برای این رفیق ما اسباب وبال بوده است! احتمالا خوش نداشته باشد که در این فقره بیشتر بنویسم.
این همه گفتم که در پایانش در آیم: دولتی که در این فلاکت اقتصادی و هزار توی تنگناها و مشکلات، همّ خود را بر این متمرکز کند که شش ماه حبس تعلیقی حسین قدیانی را به حبس قطعی تبدیل کند، قطعا حال و روز خوبی ندارد و نیازمند دعای فراوان است! از همین سربند میتوان دندان هایش را شمرد و شرایط اش را فهمید. در این فقره شاکی بیشتر نیازمند توجه است تا قدیانی که لَختی استراحت در زندان برایش خوب است. برقرار باشد.