سرویس جامعه جوان آنلاین: حالا از میان این ۱۰ کشور پژوهشگاهها و مراکز تحقیقاتی فضایی کشورمان با ادعای پیشبرد برنامه موشکهای بالستیک از سوی وزارت خزانهداری امریکا تحریم شد. این در حالی است که تمامی دستاوردهای فضایی ایران بومی بوده و به هیچ کشوری وابستگی نداشتهایم.
دستیابی ایران به چرخه کامل فناوری فضایی و قرار گرفتن کشورمان در زمره ۱۰ کشور برتر دنیا در این حوزه آنچنان موجب بههم ریختن امریکا و غرب شده که وزارت دارایی امریکا در تازهترین اقدام ضدایرانی خود، سه سازمان و پژوهشگاه فضایی این کشور را تحریم کرد. مایک پمپئو، وزیر خارجه امریکا در بیانیهای مدعی شده ایران از سازمانهای فضایی خود برای پیشبرد برنامه موشکهای بالستیک خود استفاده میکند. در واکنش به این اقدام امریکا، وزیر ارتباطات و فناوری اطلاعات با به اشتراک گذاشتن تصویری از فضا، کهکشان و ستارههای این دنیای بیحد و مرز در صفحه توئیتر خود نوشت: «نمیتوانم امریکا را حتی در این تصویر بیابم، چه برسد به اینکه فضا را تحریم کند. جهان و آینده روشن متعلق به همه است، نه یک عده محدود.»
طبق آنچه از فضای مجازی به دست آمده است، پژوهشگاه هوافضا هم درباره تحریم فضایی ایران میگوید: «نگران تحریم نیستیم، چون در این چند سال هیچ وابستگی به امریکا و کشورهای وابسته نداشتیم. امروز از لحاظ سرعت رشد علمی در حوزه فضایی رتبه اول دنیا هستیم، اما با ۳۳ سال تجربه کاری، میگوییم این سرعت رشد تنها ۱۰ درصد از ظرفیت ماست.»
عصبانیت امریکا از پیشرفتهای ایران
پیشرفتهای علمی کشورمان همیشه زیر ذرهبین امریکا و غرب بوده است و گاهی از موضع انکار این پیشرفتها درآمدهاند و گاهی با کارشکنیها و سنگاندازی کوشیدهاند تا مسیر این رشد و پیشرفت را سد کنند. تاکنون بیش از ۷۰ کشور صاحب ماهواره شدهاند، اما فقط ۱۰ کشور جهان توانایی طراحی، ساخت و پرتاب ماهواره به مدار زمین را دارند. ایران هم جزو این ۱۰ کشور دنیا و عضو باشگاه فضایی دنیاست. از بین ۴ هزار پرتاب ماهوارهای که تاکنون صورت گرفته، تعداد پرتابهای ایران به ۲۰ عدد هم نمیرسد، اما نتایج خوب همین ۲۰ پرتاب، توانسته کشورمان را در باشگاه فضایی جهان قرار دهد. باشگاه فضایی شامل کشورهایی میشود که به چرخه کامل ساخت و پرتاب فضاپیما دست یافتهاند.
پیشرفتهای ایران در حوزه هوا و فضا و قرار گرفتن در میان کشورهای برتر دنیا در این حوزه هم آنچنان موجب عصبانیت غرب و امریکا شده که میخواهند برای جلوگیری از پیشرفت کشورمان در تسخیر آسمان بر سازمان فضایی ایران، پژوهشگاه فضایی ایران و پژوهشگاه هوافضای ایران را تحریم کنند. جالبتر از همه اینکه ایران در حالی به بهانه احتمال ساخت موشکهای بالستیک تحریم میشود که در میان ۱۰ کشور عضو باشگاه فضایی جهان، کشور ما تنها کشوری است که کلاهکهای هستهای ندارد!
ایران بارها اعلام کرده تحقیقات و دستاوردهای فضایی کشورمان تنها برای مقاصد علمی و خدماتی است. کشف ۷۰ هکتار مزرعه کشت خشخاش با تصاویر ماهوارهای نمونهای از کاربردهای دانش هوافضا در کشور است. در ماجرای سیل امسال هم توانستیم با به کارگیری فناوریهای فضایی به شکلی دقیق و علمی خسارت ناشی از سیل را برآورد کنیم که این مسئله موجب صرفهجویی ۱۵۰۰ میلیارد تومانی در موضوع پرداخت خسارت سیل شد. گویا این کاربردهای فناوری فضایی در زندگی روزمره مردم ایران به مذاق امریکاییها خوش نیامده است و به بهانههای واهی به دنبال محدود کردن و جلوگیری از پیشرفتهای کشورمان در این حوزه هستند.
پنهان کردن ترس پشت ادعا
در اطلاعیهای که دولت امریکا درباره تحریم سه سازمان و پژوهشگاه فضایی منتشر کرده، آمده است: «ایران از سازمانهای فضایی خود برای پیشبرد برنامههایی استفاده کرده که ناقض قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت سازمان ملل متحد است. فناوریهای رانشگرهای فضایی (اسالوی)، نظیر آنچه ایران در حال ساخت آنها در قالب برنامه فضایی خود است، تقریباً یکسان و عیناً دانش ساخت موشکهای قارهپیماست. برنامه غیرنظامی فضایی ایران و پرتابهای مرتبط با آن، به این کشور اجازه میدهد تجربههای لازم در زمینههای مختلف برای ساخت یک موشک بالستیک را به دست آورد که این شامل چگونگی ساخت سکوی پرتاب، روشن کردن موشک و موتورهای حمل آن در مراحل بالا و همچنین کنترل موشک در مراحل مختلف پرواز آن میشود.»
مایک پمپئو، وزیر خارجه امریکا هم در همین رابطه گفته این تصمیم همچنین به تلاش ناکام ایران برای پرتاب یک ماهوارهبر در روز ۲۹ اوت، هفته گذشته مرتبط بوده است.
این در حالی است که به گفته سخنگوی دولت «مشکل پیش آمده در سکوی پرتاب آزمایشی ماهوارهبر ایران تنها یک نقص فنی بوده است» و اغلب این مشکلات برای آزمایشهای مشابه در جهان رخ میدهد. بازنمای جهتدار این حادثه، اما از ترس امریکا و دنیای غرب از پیشرفت فضایی ایران حکایت دارد؛ ترسی که موجب شده آنها تحقیقات فضایی ایران را تحریم کنند.
ایران در باشگاه فضایی جهان، اما چگونه؟
سابقه این ترس و نگرانی به همان سالهای آغازین عضویت ایران در باشگاه فضایی جهان بازمیگردد. به گونهای که روزنامه نیویورکتایمز در چهارم آوریل ۲۰۰۶ در مقالهای با عنوان «Iran Joins the Space Club, but Why» (ایران در باشگاه فضایی جهان، اما چگونه؟) دلایل قرار گرفتن ایران در این باشگاه را مورد تحلیل قرار داد. این مقاله با بیان مشخصات ماهواره سینای (یک) به عنوان نخستین ماهواره ساخت ایران با مشارکت روسیه، اهمیت پرتاب این ماهواره را عضویت ایران در باشگاه فضایی جهان عنوان کرد. این مقاله به نقل از دکتر جان ب. شلدون، تحلیلگر مرکز دفاع و مطالعات امنیتی بینالمللی در انگلیس، طی گزارشی درباره برنامه فضایی تهران نوشت: «نباید تلاشهای ایران را در این برنامهها نادیده بگیریم، چراکه ایران برای رسیدن به دانش و اهدافش پایداری و شکیبایی زیادی دارد.»