نسرین قهرمانی روز چهارشنبه در جمع خبرنگاران افزود: در فصل نخست عملیات نجاتبخشی آثار در معرض خطر سد «پیغام چای»، به درخواست آب منطقهای آذربایجان شرقی، قرار شد بدون انعقاد قرارداد و با پرداخت هزینههای مربوط به کاوش، مطالعات باستانشناختی کورگانها انجام شود و کاوشهای فصلهای بعدی با انعقاد قرارداد بین پژوهشگاه میراث فرهنگی و آب منطقهای آذربایجان شرقی تداوم یابد.
وی با بیان اینکه به دنبال موافقت نکردن آب منطقهای برای انعقاد قرارداد و به جهت باارزش بودن مطالعات فصل اول، فصل دوم با کمکهای پژوهشگاه میراث فرهنگی انجام شد، اظهار کرد: کورگانهای «شاهلیق» و «قره داشلی» ۱ و ۲ که در جنوب روستای «نوجه ده» و غرب روستای «پیغام» شهرستان کلیبر واقع شدهاند، شواهدی مبنی بر سنت جسدسوزی در هزاره اول پیش از میلاد وجود دارد و اندازهی کورگانها هر کدام بیانگر این سنت در گذشته هستند.
این باستانشناس با اشاره به اینکه با آزمایشهای به دست آمده روی خاکستر، این نظریه به طور دقیق تر بررسی می شود، ادامه داد: این کورگانها متعلق به اقوام اسکیت یا سکا است و همانطور که هرودوت توصیف میکند سکاها به گورستانهای خود بیش از همه دارایی خود ارج میگذاشتند.
وی با تاکید بر اینکه آیین تدفین در بین سکاها، رسم فوق العاده مرموز و باشکوهی بوده که با زحمت بسیار فراوانی انجام می گرفت، تشریح کرد: کورگان های سد «پیغام چای» اسنادی در اثبات مدعای مورخین در این خصوص است؛ در بزرگترین کورگان به نام «شاهلیق» وجود ۲۰ لایه سنگ چین، شن و ماسه و گل کوبیده حکایت از انجام این رسم پرتشریفات دارد.
سرپرست هیات کاوش محوطه کورگان های جنوب غربی کلیبر افزود: ابزارهای سنگی یافت شده در این محوطه بیانگر این است که این کورگانها با زحمت و دقت فراوان برپا میشدند و با توجه به وسعت کورگان ها نیاز به یک فصل کاوش مجدد دارند.
وی اظهار کرد: در کورگانی دیگر که از آن نیز خاکستر بدست آمده، سنت قربانی مشاهده شد، به این ترتیب که چهار کودک تکه تکه شده، در سطح بالای خاکستر بین یک سنگ چین منظم دفن شده اند، جنسیت دو کودک مونث بوده و جنسیت دو کودک دیگر نیز به دلیل متلاشی شدن قابل شناسایی نبود.
این باستان شناس با اشاره به اینکه با توجه به سنگساب آرایش، سنجاقهای مفرغی زنانه به نظر میآید این کورگان متعلق به یک بانو باشد، گفت: اشیای به دست آمده شامل پیکرکهای کوچک سفالی، ژتونهای سفالی، سنگ ابسیدین، سربارههای آهن، سنجاقهای مفرغی، قابهای بازی و قطعات سفال، دندانهای اسب و تدفین جانوری است که به صورت نذورات به متوفی هدیه شدهاند.