سرویس ورزشی جوان آنلاین: پورشیب، کاپیتان تیم ملی کاراته ایران، اما تأکید میکند که بعد از پایین آمدن از سکوی قهرمانی همه چیز را فراموش کرد و تنها خاطره و یک مدال برایش به یادگار ماند، چراکه هدفش را موفقیت در ماراتن سخت، طولانی و سنگین کسب سهمیه المپیک میداند و برای رسیدن به این مهم تلاش میکند: «۱۴، ۱۵ سال است که برای کشور عزیزم مسابقه میدهم و هیچ وقت از مبارزه خسته و در هیچ مدالی نیز غرق نشدم، چون همیشه هدفهای بزرگتری مثل کسب سهمیه المپیک و مدال این رقابتها وجود دارد، خصوصاً حالا که اصلاً نمیتوان با قاطعیت از کسب سهمیه ورزشکاری صحبت کرد. البته هنوز ۹ هزار امتیاز دستنخورده تا پایان مسابقات کسب سهمیه باقی مانده، اما شرایط بسیار سخت و فاصلهها خیلی نزدیک است و امکان تغییر جایگاه ورزشکاران وجود دارد. کاراته ورزش لحظهها و اتفاقات آن تأثیرگذار است و نمیشود با قاطعیت پیشبینی کرد که چه کسی سهمیه المپیک را کسب میکند. شاید روی کاغذ برخی بازیکنان به المپیک نزدیکتر باشند، اما این چیزی را ثابت نمیکند.»