سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: کتاب «دا» خاطرات سیدهزهرا حسینی نوشته سیدهاعظم حسینی از روزهای آغازین جنگ تحمیلی در دو شهر بصره و خرمشهر است و خاطرات سالهای محاصره خرمشهر توسط نیروهای عراقی محور مرکزی کتاب را شرح میدهد. این کتاب یکی از صفشکنترین آثار حوزه ادبیات مقاومت است که توانست با سرعت قابل اعتنایی تجدیدچاپهای مکرر را تجربه کند و به همین علت در صدر فهرست مقبولیت و شهرت آثار مشابه خود در حوزه مقاومت نشست.
حسینی در آن زمان دختری ۱۷ ساله بوده و گوشهای از تاریخ جنگ را بازگو میکند که غالباً به اشغال و فتح خرمشهر مربوط میشود.
حسینی در این کتاب، خاطرات خود از روزهای آغاز مقاومت و روزهای پس از آن را با جزئیترین موارد روایت میکند تا آنجا که این گونه جزئینگری و بیان لحظه به لحظه وقایع باعث شده تا بسیاری آن را رمان بنامند، حال آنکه این کتاب سراسر مبتنی بر رویدادهای واقعی و خاطرات حقیقی سیده زهرا از آن روزهاست.
مرتضی سرهنگی میگوید: «سربازی که خاطرات زمان جنگش را نمینویسد، جنگش را ناقص و ناتمام رها میکند و سربازی که خاطرات زمان جنگش را مینویسد، برای ابد ۲۰ ساله باقی میماند. حرف این آدم ۲۰ساله را، همه ۲۰ سالهها میفهمند.»
کتاب دا مصداق عینی این کلام قصار است زیرا راوی با نگارش و نشر خاطراتش توانسته فضای عمومی خرمشهر در آغازین روزهای تهاجم دشمن بعثی به خرمشهر را زنده ساخته و آن را جاودانه سازد.
بنابراین نام و یاد خرمشهر همواره بر تارک تاریخ معاصر و ادبیات پایداری ایران زمین خواهد درخشید و در طول سدههای متمادی، نسلهای کنونی و آتی ملت ایران بر حماسههای جاویدانی که توسط فرزندان دلیر این مرز و بوم در این خطه آفریده شد، مباهات خواهند ورزید و با افتخار از آن یاد خواهند کرد.
راوی در آن روزها تنها ۱۷سال داشته و اهمیت این کتاب شاید در این باشد که وقایع جنگ ما برای اولین بار از زاویه دید یک دختر نوجوان روایت شده است؛ خاطراتی که راوی حدود ۲۰سال آنها را درون سینه خود همچون یک راز حفظ کرد و حرفی از آن نزد. در این کتاب ناگفتههایی از جنگ بیان شده که تاکنون کسی از آنها حرف نزده است.