سرویس جامعه جوان آنلاین: حالا حکایت این روزهای من است که از گرفتن طرح ترافیک خبرنگاری پس از چند سال بنا به دلایلی محروم شدم و با کفشهای همه مردم بدون طرح راه میروم. یک روز با خودروی شخصی، یک روز با وسیله نقلیه عمومی و روز دیگر با تاکسیهای اینترنتی! اینچنین شد که علاوه بر درک بیشتر مردم توانستم زوایای دیگری از الطاف مسئولان شهری به مردم را بیشتر از قبل لمس و گلایههای آنان را پس از درک عینی، منتقل کنم.
از قضا جزو کسانی هستم که حالا یا از بخت خوب یا بد روزگار ساکن محدوده طرح ترافیک میشوم. بد به جهت سکونت در محدودهای که امکان تردد با وسیله شخصی را ندارم، مگر اینکه از جیب مبارک خرج آن را بپردازم و به قول مسئولان شهری هزینه تهراننشینی را بدهم و خوب به جهت اینکه مثلاً مشمول تخصیص سهمیه ۵۰ درصدی ساکنان محدوده طرح ترافیک در سال ۹۸ میشوم!
نوشتم «مثلاً»، چراکه داستان دارد. ماجرا هم از اینجا شروع شد که من مثل سایر شهروندان مجبور به تردد پولی در محدوده طرح ترافیک شدم! زمانی که برای ثبتنام ساکنان محدوده طرح ترافیک رفتم، طبق جدولی که در دفتر خدمات الکترونیک بود (مطابق عکس) رفتوآمد اینجانب با احتساب ۵۰ درصد در ساعت غیراوج و دریافت معاینه فنی برتر، ۷۲۴۵ تومان برآورد میشد.
ما هم مسرور از این مبلغ از ابتدای آغاز طرح ترافیک ۹۸ که تیرماه محسوب میشد، در ساعات غیر اوج رفتوآمد داشتیم. بعد از دو هفته با مراجعه به سایت تهران من، همین مبلغ در رفتوآمدهای محدوده طرح ترافیک ثبت شده بود، اما بعد از گذشت تقریباً یک ماه، این میزان به دو برابر افزایش یافت، وقتی به سایت مراجعه کردم دیدم مبلغ فوق با شرایط مشابه رفتوآمد در محدوده طرح و ترافیک، ۱۴۴۹۰ تومان درج شده است.
از آنجایی که درصدد خودکنترلی برای رفتوآمدها بودم از یک مرحلهای تصمیم گرفتم خیابانهایی را که در آنها رفتوآمد داشتم و دوربین نصب شده بود به صورت مکتوب بنویسم تا بعداً با ساعتهای رفتوآمد خود تطبیق دهم. بر این اساس با مراجعه به دستنوشتههایم در کمال ناباوری دیدم که برخی از روزهایی که مکتوب دارم، حتی خودروی خود را از در منزل هم جابهجا نکردهام، اما از روزهای تردد فصلیام کسر شده است. ذهنم در این رابطه مشوش شد که چرا باید چنین اتفاقی بیفتد!
ابتدا فکر کردم شاید نوع رفتوآمد را اشتباه نوشتهام، اما با تطبیق دقیق رفتوآمدهای خبری خود متوجه شدم که اینگونه نیست، بلکه برخی روزها بنا بر دلایلی که تنها در ماشین را باز و بسته کردهام، دوربین کنترل رفتوآمد به محدوده طرح ترافیک پلاک خودرویم را ثبت و از روزهای تردد فصلی کسر کرده است. بهطور نمونه تنها در ساعت ۹:۱۸ دقیقه اولین تردد و همان ساعت آخرین تردد ثبت شده است. بیآنکه نه تنها رفتوآمدی صورت گرفته باشد، بلکه حتی خودرو را جابهجا نکردهام!
نکته جالبتر اینجاست که وقتی این ماجرا را در کنار تبریک روز خبرنگار توسط معاون حملونقل و ترافیک شهرداری تهران، در صفحه شخصی خود در اینستاگرام منتشر کردم تا قدری تسکین یابم، سیل گلایهها از ثبت غلط دوربینهای شهرداری و راهنمایی و رانندگی را مشاهده کردم. برخی افراد بودند که چنین گلایهای داشتند. آنها نیز معتقد بودند برخی از روزها حتی خودروی خود را جابهجا نکردهاند، اما دوربین برای آنها ثبت اولین تردد و آخرین تردد زده است. برخی دیگر انتقادهایی از دوربینهای کنترل سرعت داشتند. برخی هم از کسر مبالغ غیرواقعی و منطبق بر واقع گلایه کردند. در این میان یک نفر هم بود که به تمسخر گفت در حالت کلی اصلاً پلاک خودروی خود را در سامانه ثبت نکرده و به صورت آزادانه در محدوده تردد میکند، بیآنکه پلاک وی توسط دوربینها ثبت شود!
خب موضوع به ظاهر منطقی است. اجرای محدودههای طرح ترافیک در محدودههای مرکزی شهر سالهاست که در تمام شهرهای مطرح دنیا به عنوان یک عامل بازدارنده جهت کنترل و مدیریت ترافیک از سوی مدیران شهری اجرایی میشود. در واقع در شهرهای مطرح دنیا شهروندانی که قصد سفر به این محدودهها را دارند بدون خودروهای شخصی و صرفاً با استفاده از وسایل حملونقل عمومی اقدام به ورود به بخشهای مرکزی شهر میکنند، اما مشکل اینجاست که داستان مشکلات حملونقل عمومی در شهر تهران خود قلمی دیگر و فرصتی دیگر میطلبد!
به هر حال سؤالم این است، کدام مسئول چه پلیس و چه شهرداری میتواند ادعا کند که دوربینهای ثبت تخلفات عاری از عیب و نقص است؟!
تا کی و تا کجا مردم باید تاوان کاستیهای مادی و معنوی نهادها را از جیب خود بپردازند؟!
کاش کسی پاسخگو باشد!