سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: ترانه کوچه نسترن را یغما گلرویی سروده که حدود ۲۰ سال است با برخی خواننده‌های لس‌آنجلسی همکاری می‌کند. در اشعار گلرویی همواره وارونه‌نمایی و قلب مفاهیم ارزشی و انقلابی دیده می‌شود. ترانه کوچه نسترن بیشتر به قرائت سازمان منافقین و سلطنت‌طلب‌ها از موضوع دفاع مقدس شباهت دارد و جالب است خواننده‌ای که در اوج این واقعه مهم تاریخی در لس آنجلس به عیش و نوش مشغول بوده درباره این موضوع کاملاً مقدس و ارزشی وارد میدان شده است. این کلیپ با واکنش برخی از خانواده‌های شهدا در فضای مجازی هم مواجه شد، برای مثال سیده فاطمه موسوى در این باره در توئیتر نوشت: «آقاى ابى و آقاى یغما گلرویى کلیپ اخیرتان را دیدم. به عنوان عضوى از خانواده شهدا این کلیپ را موهن و مبتذل و دروغ‌پردازى اذهان بیمار می‌دانم. شهدا مظهر غیرت، شجاعت، وطن‌پرستى و عشق الهى بودند. شب‌هاى عملیات شب‌هاى باشکوه و ملکوتى بود. متأسفانه از درک آن عاجز هستید، لطفاً زخم نزنید.».
اما ورود منافقین و سلطنت‌طلب‌ها به تولید آثار درباره مضامین کاملاً ارزشی که جامعه ایران برای آن احترام ویژه‌ای قائلند تقریباً رویکردی تازه است. پیش از این کوشش برای قلب حقیقت موضوعاتی، چون حسین فهمیده و حتی تحریف سخنان امام خمینی (ره) از سوی جریان‌های مغرض و معاند خود را نشان داده بود و این بار، اما از طریق هنر سعی می‌شود به نسلی که حافظه تاریخی درباره دفاع مقدس ندارند درباره موضوعی، چون دفاع مقدس خوراک فکری داده شود. ترانه کوچه نسترن اگرچه با ژست دفاع از رزمندگان جنگ ساخته شده، اما در واقع به تفکر بسیج و مقاومت حمله می‌کند و پر از تناقض‌های تصویری است. در این کلیپ از نشانه‌هایی، چون چفیه برای بازیگری که نقش یک شهید را بازی می‌کند استفاده شده است. چفیه در واقع اصلی‌ترین نماد مقاومت در دفاع مقدس است و بیش از همه یادآور نهاد مردمی بسیج است، اما در موزیک ویدئوی کوچه نسترن به طرزی کاملاً نچسب از آن برای نوجوانی استفاده شده که به عنوان یک شهید در حال خواندن نامه‌ای برای مادر و پدرش است و از آن‌ها می‌خواهد تا نام او را روی کوچه نگذارند و اسم کوچه همان نسترن بماند، چون نام نامزد این شهید بوده است. شهید مورد اشاره در ترانه یغما گلرویی صرفاً به انگیزه عشق زمینی‌اش در خیال پدر و مادر زنده شده و وصیتنامه‌اش درباره دختری است که مثلاً قصد داشته با او ازدواج کند. این اصلی‌ترین تناقضی است که در شعر گلرویی وجود دارد و اتفاقاً برای آن‌ها که درک مناسبی از فضای فکری و اعتقادی شهدای دفاع مقدس دارند کاملاً خود را عیان می‌کند.
این نشان می‌دهد که امثال یغما گلرویی در واقع هیچ گاه توان و ظرفیت فهم جهان فکری بسیجیان و رزمندگان دفاع مقدس را پیدا نخواهند کرد چراکه ظرف فکری این افراد صرفاً عشق زمینی را درک می‌کند و وقتی می‌خواهند درباره حماسه دفاع مقدس شعری بسرایند نیز بیشتر در حال غرغر کردن هستند و دوست دارند حماسه را تبدیل به تراژدی کنند. جالب است که این افراد همواره از اینکه مردم نیاز به روحیه دارند و نظام حاکم مردم را گریان و ناراحت می‌خواهند نیز شکایت دارند.
اما تأمل در باب درک نکردن واقعه تاریخی دفاع مقدس را در توئیت سعید صدرائیان به خوبی می‌توان دید. «نسترن و کوچه نسترن‌های واقعی را می‌شود در این بخش از وصیتنامه پدرم یک روز قبل از شهادتش دید... همسر عزیزم،ای مهربانم و‌ای صبورم، من راه خویش را با چشمی باز انتخاب نموده‌ام، اگر شهید شدم وصیتم این است که گل سرخی بر سینه‌ات بزن، زیرا پرچم مزار رهبرمان امام حسین (ع) سرخ است.»
واقعیت مطلب این است که درباره دفاع مقدس و شهدای آن رازی وجود دارد که خواننده لس آنجلسی و شاعر عافیت‌نشین هیچ گاه به درک آن نائل نخواهند شد و آن نسبت دفاع مقدس با واقعه عاشورا و اتصال قلب‌هایی است که امامان شیعه در آن چراغ راه هستند.
عجب 
