سرویس ورزشی جوان آنلاین: اوایل سال ۹۷ بود که فدراسیون فوتبال مدعی شد در راستای حمایت از کالای ایرانی و عمل به فرمایشات مقام معظم رهبری برای ۱۷ رده تیمهای خود از تولید داخلی استفاده میکند. در واقع فدراسیوننشینها و در رأس آن، مهدی تاج تأکید داشتند که در سال «حمایت از کالای ایرانی»، فدراسیون فوتبال از لباس برند داخلی استفاده میکند و از ۱۸ رده تیم ملی، ۱۷ رده برند داخلی را به تن میکنند. تاج فروردین سال گذشته مدعی بود تنها تیم ملی بزرگسالان است که به دلیل قرارداد با آدیداس از برند داخلی استفاده نمیکند و پس از قرارداد با این شرکت آلمانی در جام ملتها، تیم ملی بزرگسالان هم برند داخلی خواهد پوشید.
داورزنی، معاون وزیر ورزش و جوانان نیز مدعی بود که رویکرد اصلی این وزارتخانه استفاده از تولیدات داخلی در عرصه رقابتهای داخلی و خارجی است: «به همه فدراسیونها ابلاغ شده برای حضور در مسابقات بینالمللی هم که الزاماتی دارد از برندهای داخلی استفاده کنند، حتی اگر در برخی رشتهها در کشور با مشکل تولید مواجه هستیم باید شرایطی را فراهم کنیم تا تولیدکنندگان داخلی ما بتوانند مطابق با استانداردهای روز دنیا امکانات ورزشی را در داخل کشور تولید کنند. فدراسیون فوتبال نیز بعد از پایان قراردادش با آدیداس در جام ملتهای آسیا از برندهای داخلی استفاده خواهد کرد.»
در ظاهر نامگذاری سال ۹۷، مسئولان ورزش را به صرافت حمایت از کالای ایرانی انداخته بود. حال آنکه یک سال بعد تاجگذاری دوباره آلاشپورت، برند آلمانی پوشاک ورزشی در فوتبال ایران نشان میدهد هر آنچه مسئولان فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش به زبان آورده بودند، ادعایی بیش نبوده، وقتی بار دیگر شاهد آن هستیم که آلاشپورت لباسهای بیکیفیت خود را که به هیچ خریداری نمیتواند قالب کند بر تن فوتبالیستهای تیم ملی ایران و البته دو تیم پرطرفدار لیگ کرده است. برندی که پایش زمان مدیریت حبیب کاشانی در پرسپولیس به فوتبال ایران باز شد.
برند آلمانی که به واسطه روابط قدرتمند و البته امتیازات زیادی که برای باشگاهها از نظر مالی قائل میشد توانست به فوتبال ایران نفوذ کند. آلاشپورت نه تنها به سرعت سرویسدهی به اکثر تیمهای لیگ برتر را به دست گرفت، بلکه به لیگ یک نیز نفوذ کرد و با پیراهنهایی با کیفیتهای پایینتر، لیگ یکیها را هم ساپورت کرد و دستآخر نیز با عقد قرارداد با سازمان لیگ، وظیفه تأمین توپهای لیگ را برعهده گرفت تا سیطرهای گسترده در فوتبال ایران داشته باشد!
حال آنکه تا یک دهه قبل، هیچ تیم باشگاهی در ایران لباس خارجی بر تن نداشت و پیراهن تمام تیمهای لیگ برتری را تولیدات داخلی تأمین میکردند. این، اما تنها مختص تیمهای باشگاهی نبود و تیم ملی هم بعد از جام جهانی ۲۰۰۶ و جام ملتهای ۲۰۰۷ و اتمام قراردادش با پوما به استفاده از برند داخلی روی آورد و با تولیدی دایی و مجید قرارداد بست.
اما پایین بودن کیفیت لباسهای آلاشپورت و اصرار کیروش، سرمربی وقت تیم ملی دست این برند را از تیم ملی ایران کوتاه کرد و ملیپوشان آدیداس بر تن کردند و پرسپولیس و استقلال هم به دلیل مشابه و البته مشکلات گمرکی به استفاده از برند چینی روی آوردند و دستآخر به سمت برندهای ایرانی برگشتند و برندهای مجید و یوسف را بر تن کردند. حالا، اما بعد از چند سال، بار دیگر پای آلاشپورت به فوتبال ایران باز شده و بعد از پرسپولیس و استقلال که امسال قرار است دوباره آلاشپورت بپوشند، حالا تیم ملی هم با پیراهنهای این برند آلمانی در اردوها شرکت خواهد کرد و راهی مسابقات خواهد شد. این در شرایطی است که طبق ادعای مسئولان انتظار میرفت حداقل تیم ملی برندهای با کیفیت داخلی را به پیراهنهای بیکیفیت آل اشپورت ترجیح دهد، اما همه شعارهای آقایان در خصوص حمایت از کالای ایرانی ادعایی بیش نبود وقتی به وضوح شاهد خلاف گفتههای آقایان هستیم!