سرویس ورزش جوان آنلاین: هیچ اراده‌ای نیست. هرچه هست حرف است و بس. حرفهای شفاهی که بی‌هیچ پشتوانه‌ای زده می‌شود. شاید برای ماهیگیری از آب گل آلود، موج سواری روی جریانی خاص یا حتی منحرف کردن اذهان عمومی. مهم‌ترین و قانع کننده‌ترین انتقاد به برگزاری اردو‌های خارجی آن هم در این اوضاع نابسامان اقتصادی خارج شدن ارز از کشور است. ارزی که اگر چه گفته می‌شود اسپانسر‌ها برای پرداخت آن دست به جیب می‌شوند، اما بدون شک این ادعا رنگ و بوی واقعیت ندارد و صفر تا صد اکثر اردو‌های خارجی تیم‌های باشگاهی از جیب مردم و بیت‌المال است که هزینه می‌شود. با این وجود مهم‌ترین مسئله این است که چرا شورای برون مرزی با برگزاری این اردو‌ها موافقت می‌کند آن هم در حالی که با برپایی اردو‌های بسیاری از رشته‌های ورزشی و حتی برخی اعزام‌ها مخالفت می‌شود!
عمده دلیل مسئولان باشگاه‌ها برای توجیه برپایی اردو‌های خارجی همواره نداشتن امکانات و زیرساخت‌های مناسب در داخل کشور است. بهانه‌ای که البته نمی‌توان آن را رد کرد، چراکه با وجود چهار فصل بودن ایران و موقعیت خاص جغرافیایی که دارد، هرگز همتی برای ایجاد کمپ‌های ورزشی وجود نداشته تا تیم‌های باشگاهی که دستشان برای خرج کردن از بیت‌المال بازتر از سایرین است، با دستاویز قرار دادن همین مهم، هر ساله برای برپایی اردو‌های تدارکاتی راهی کشور‌های دیگر شوند که در این بین سهم ترکیه و امارات بیشتر از هر کشور دیگری است آن هم در شرایطی که بدون تردید پتانسیل ایران به مراتب بهتر و بیشتر از ترکیه و امارات است برای برپایی اردو‌های تدارکاتی و آماده‌سازی. با این تفاوت که تعداد کمپ‌های ترکیه و امارات در این زمینه با ایران قابل مقایسه نیست!
اگر چه نمی‌توان منکر این مهم شد که انتخاب کمپ‌ها به خصوص در ترکیه و امارات نه براساس نوع امکانات که بر اساس دلالی‌هاست، اما عمده ایراد در این زمینه به مسئولانی برمی‌گردد که طی سال‌ها به جای فراهم کردن زمینه‌های مناسب برای برگزاری اردو‌های آماده‌سازی در داخل، تنها به انتقاد‌های زبانی و دادن شعار‌های رنگارنگ بسنده کردند حال آنکه اندکی همت کافی بود تا شرایط به گونه‌ای پیش رود که نه فقط هیچ تیمی نتواند به بهانه عدم وجود امکانات در کشور بار سفر بندد و راهی اردو‌های خارجی شود که با توجه به شرایط جغرافیایی خاص ایران، کشور‌های همجوار هم به برپایی اردو‌های آماده‌سازی در کمپ‌های ایرانی ترغیب شوند و راهی برای درآمدزایی فوتبال نیز باز شود، اما توجه نکردن به این مسئله مهم نه تنها بهانه خوبی دست برخی باشگاه‌ها داده است بلکه برای خارج کردن ارز از کشور و حیف و میل بیت‌المال که از کنار یکی از مهم‌ترین راه‌های درآمدزایی فوتبال نیز به سادگی هرچه تمام‌تر گذشته است. شاید به این دلیل که همه آقایان به ظاهر منتقد در این راستا تنها نوک بینی خود را دیده‌اند که حاضر به سرمایه‌گذاری در این زمینه نشده‌اند. شاید هم به این دلیل است که از فساد‌های مالی‌شان ریالی برای خرج کردن در زمینه زیرساخت‌ها اضافه نیامده که با وجود گذشت سال‌ها هنوز هیچ کمپ اختصاصی با امکانات ایده‌آل در ایران برای برپایی اردو‌های تدارکاتی نداریم!
سال‌هاست که قبل از آغاز فصل و در تعطیلات نیم فصل که برخی تیم‌های باشگاهی آهنگ برپایی اردو‌های خارجی سر می‌دهند، انتقاد‌های بسیاری مطرح می‌شود چه از سوی اصحاب رسانه و چه از سوی مسئولان بلندمرتبه ورزشی که چه دلیلی دارد اردو‌های آماده‌سازی تیم‌ها در کشور‌های دیگر برگزار شود. انتقاد‌هایی که تا به امروز نه فقط نتوانسته مانع برگزاری حتی یک اردوی خارجی شود که هیچ مسئولی را هم به صرافت آن نینداخته است تا گامی برای ساخت کمپ‌های ورزشی بردارد. کمپ‌هایی که سال‌هاست یکی از مهم‌ترین راه‌های درآمدزایی بسیاری از کشور‌ها از جمله ترکیه و امارات است. کمپ‌هایی که در بسیاری از موارد از امکانات خاصی هم برخوردار نیستند، اما با اندکی رسیدگی به سر و ظاهر آن می‌توانند میزبان تیم‌های بسیاری به خصوص از ایران باشند و درآمد‌های هنگفتی به جیب بزنند. کاری که ایران خیلی سال‌ها قبل می‌توانست انجام دهد، اما همتی در هیچ یک از مسئولان آن در این زمینه دیده نشده است حتی آن‌هایی که خود را منتقد سرسخت اردو‌های خارجی می‌خوانند!
اردو‌های خارجی بدون تردید هزینه‌های هنگفتی در پی دارند، اما واقعیت امر آن است که فساد مالی فوتبال بسیار فراتر از اردو‌هایی است که چند تیم قبل و در میان فصل برگزار می‌کنند، درحالی که بسیاری از آن‌ها برخلاف اردو‌های خارجی دیده نمی‌شوند. برای نمونه سفر‌های پرتعداد مدیران ورزشی با هیئت‌های همراه (افرادی که جز برای تفریح نمی‌روند) با بهانه‌های غیرمنطقی است. سفر‌های پرهزینه با دریافتی‌های بسیار به عنوان حق مأموریت به دلار یا حتی یوور! که می‌توان به سفر‌های مسئولان پرسپولیس برای مذاکره با وکیل و نماینده برانکو در ترکیه اشاره کرد آن هم در حالی که وکیل برانکو دو روز بعد از برگزاری همان جلسات به ایران آمد و توجیهی برای آن سفر‌های پرهزینه نبود. یا سفر دسته جمعی آقایان هیئت مدیره استقلال برای حل و فصل پرونده بازیکنی که طلبش به واسطه بی‌کفایتی‌های مدیریتی چندین برابر شده بود. یا سفر‌های رؤسای فدراسیون‌ها با هیئت‌های همراه پرتعداد که هیچ توجیه منطقی در پی ندارند جز عدم نظارت بر حیف و میل بیت‌المال. حیف و میلی که البته مثل اردو‌های خارجی تیم‌های باشگاهی در چشم هم نیست که دیده شود و انتقادی را در پی داشته باشد مگر آنکه دری به تخته بخورد و به شکلی اتفاقی لو برود تا مورد انتقاد قرار بگیرد بی‌آنکه تأثیری در پی داشته باشد.
برگزاری اردو‌های خارجی در شرایط اقتصادی کنونی که مردم به نان شب محتاجند بدون شک توجیه قابل قبولی ندارد، اما مسئول و مقصر اول و آخر برگزاری این اردو‌ها مسئولانی هستند که در این سال‌ها گامی برای برپایی کمپ‌های ورزشی بر نداشتند تا امروز شاهد خروج بی‌حساب و کتاب ارز از کشور و حیف و میل آن در کمپ‌های بی‌کیفیت ترکیه یا حتی دوبی باشیم!
