انتقاد از یک رئیس در بدو ورود کار چندان جالبی نیست، اما گاهی اوقات اتفاقاتی می‌افتد و رؤسای تازه از راه رسیده حرف‌هایی به زبان می‌آورند که آدم ناگزیر از انتقاد می‌شود.
اینکه علیرضا دبیر چگونه در حالی که تأیید صلاحیت نشده بود، به‌واسطه حکم مدیریتی وزیر ورزش مجوز حضور در انتخابات را گرفت و با همین مجوز و ۳۱ رأی رئیس فدراسیون کشتی شد، بماند برای بعد. کشتی ۹ ماه بابت نداشتن رئیس عجز و ناله کرد. در این ۹ ماه همه گفتند نمی‌شود فدراسیون ورزش اول کشور با سرپرست اداره شود و ماه‌هاست که کلی کار روی زمین مانده، اما حالا که رئیس پیدا شده...
اولین انتقاد همین‌جاست، اولین کار رئیس جدید سفر به کربلا و دعا برای همه می‌شود!
راستی دیروز کسی پیدا نشد به علیرضا دبیر بگوید کشتی بیشتر از آنکه محتاج دعای او باشد نیازمند برنامه‌ریزی و مدیریت و حضور قوی او در محل کارش است. جامعه کشتی ۹ ماه خون‌دل خورد و این همه حاشیه و جاروجنجال را تحمل کرد تا شما جناب دبیر رئیس شوی و بروی کربلا؛ منت هم بگذاری که دعایمان می‌کنی، پس تکلیف این همه کار زمین مانده چه می‌شود؟!
البته پاسخ رئیس تازه فدراسیون کشتی به این انتقاد مشخص است، اما دبیر باید بداند که کار بسیار سختی را پیش‌رو دارد. اینکه کشتی بعد از ۹ ماه صاحب رئیس فدراسیون شد را باید به فال نیک گرفت، اما این کار سخت و این بار سنگین تنها با دعا و متلک‌پرانی به رقبا به منزل نمی‌رسد. دبیر دیروز از همدلی گفت، از اینکه حتی به مخالفانش هم میدان خواهد داد، اما در میان حرف‌هایش چیز‌هایی را بیان کرد که نشان از وجود اختلاف داشت. اینکه حتی به آن ۱۲ نفری هم که به رقیب رأی داده‌اند، فرصت می‌دهد. اینکه نیازی نبود برای کسب پیروزی در مجمع انتخاباتی به تمام استان‌ها سفر کند!
تمام این‌ها را که کنار هم بگذاریم به این نتیجه می‌رسیم که دبیر برخلاف آنچه عنوان می‌کند چندان هم معتقد به کار گروهی و عدم انجام تغییرات و فرصت دادن به مخالفان نیست و همین مسائل کارش را دشوار می‌کند. هرچند که باید شعارگونه و مثل همیشه بنویسیم حالا که رئیس فدراسیون انتخاب شده بیایید تا کمک‌حالش باشیم و از جامعه کشتی گرفته تا جامعه رسانه دبیر را یاری کنیم تا از این وحدت، کشتی ایران اعتلا پیدا کند. باید کلیشه‌ای وار بنویسیم که امروز و بعد از انتخاب دبیر باید کینه‌ها، دشمنی‌ها و اختلاف‌ها را کنار گذاشت و در کنار رئیس فدراسیون کار کشتی را پیش برد تا به سرمنزل مقصود رسید.
آنچه مسلم است اینکه علیرضا دبیر به تنهایی نمی‌تواند از پس اداره فدراسیون بزرگ کشتی برآید. او نیاز به کمک دارد این را حتی داورزنی، معاون وزیر ورزش هم گفت، اما نکته اینجاست که باید منتظر ماند و دید دبیر شعار امروز وحدت و یکدلی خود را بعد از انجام اولین اقدامش در فدراسیون کشتی که همانا سفر به کربلاست، چگونه عملی خواهد کرد. آیا او به منتقدانش فرصت حضور می‌دهد و از آن‌ها برنامه می‌خواهد؟
حالا که به‌عنوان رئیس فدراسیون برگزیده شده جلوی پای رقبای خود مانند گذشته به احترام از جا برمی‌خیزد یا اینکه شرایط تغییر می‌کند و با دبیری متفاوت روبه‌رو خواهیم بود.
کشتی ایران ماه‌های سختی را پشت سر گذاشت و رقابت‌های بسیار مهمی را پیش‌رو دارد. با تمام این انتقاد‌ها برای رئیس تازه و جوان کشتی کشور آرزوی موفقیت داریم و امیدواریم که پس از انجام اولین کارش با قدرت تمام اداره امور کشتی کشور را به دست بگیرد و با استفاده از تجربیات همه شرایط را به گونه‌ای رقم بزند که در نهایت نام کشتی ایران در عرصه‌های جهانی بیشتر از گذشته پرافتخارش بدرخشد.
