کد خبر: 961796
تاریخ انتشار: ۲۴ تير ۱۳۹۸ - ۱۷:۴۶
"یاداشت"

هادی زمانی

 

هیچ جامعه ای تغییر نمی کند مگر آنکه تک تک افراد آن جامعه تغییر کنند. آگاهی نقطه مشترک همه مکاتب فکری است. مسلمان و لاییک ؛همه متفق القول اند که اگر آگاهی در جامعه ای تعمیم یابد و مردم آن جامعه بتواننداز سطح مسایل عبور کرده و به عمق موضوع دست یابند و اندیشه ای ژرف گونه یابند. سرنوشت آن ملت در مسیر توسعه قرار می گیرد.

«گونار میردال» برای توسعه چهار عامل مهم را بر می شمرد: نیروی انسانی سالم و خلاق، ثروت، تکنولوژی و مدیریت اما بایستی توجه داشت این چهار عامل زمانی می تواند یک جامعه را به توسعه پایدار سوق دهد که آگاهی حاصل از گفتگوی آزاد و بدون واسطه در جامعه رواج یافته باشد.

در کشوری  که مردم توان گفتگو و ارتباط بین فردی معقول ندارند وبرای رفع کوچکترین مسایل خود به ستیزه و دادگاه و جدل روی می آورند، اگر همه عوامل فوق در حد عالی نیز وجود داشته باشد نهایتا این منابع یا توسط مدیران فاسد به یغما می رود و یا توسط مدیران سیاسی متعهد بدون توانایی و دانش ؛صرف کسب تجربه شده و تلف می شود.

اما این اتلاف منابع نه فقط در هزینه کردن بودجه کشور که به عنوان یک رویه از ابتدا تا انتهای جامعه نهادینه شده است. در سازمان ها بخش عمده ای از وقت کارکنان اتلاف است. نبود مدیریت کارآمدو دانا  سازمان ها را به سمت «پسرفت» سوق داده است.حتی کارکنان توانا و خردمند نیز وقتی تحت مدیریت یک ابله قرار می گیرند مجبورند خود را با خواسته های آن مدیر وفق دهند و این یعنی  اتلاف منابع و زمان.

شاید اگر ما ارزش زمان را درک می کردیم هرگز تا این حد از ژرف اندیشی و اساس گفتگوی آزاد و بدون واسطه دور نمی ماندیم. روحانیت مبارز به عنوان قدرتمندترین و اثرگزارترین گروه اجتماعی در مهمترین و والاترین رسانه جامعه یعنی منبر تنها به اتلاف وقت خود و مردم پرداخته است. مطمئنا اگر در کنار ذکر مصیبت اهل بیت عصمت طهارت علیه السلام به ذکر شیوه های رفتاری و الگوهای زندگی آنها، آن هم به صورت کاملا عملیاتی ، قابل فهم و حکایت گونه برای مردم می پرداخت ،می توانست الگوهای ارتباطی و مدونی را برای رشد اندیشه و خرد در جامعه ایجادکند.

سالهاست به مناسبت هر ولادت و شهادتی فقط ذکر مصیبت است و بس. آن هم تاریخی تحریف شده، برای مثال در خصوص هفتمین نور عالم تاب امامت و ولایت حضرت آقا موسی بن جعفر علیه السلام ، آن بزرگوار 35 سال امام شیعیان جهان بودند که از این میان با اختلاف نظر مورخین، 4 تا 7 سال را در زندان به سر برده اند. در خصوص زندان خود خواسته آن بزرگوار حجه الاسلام و المسلمین دکتر خادمی از اساتید برجسته حوزه در سومین کنفرانس علمی امام موسی کاظم (ع) در اصفهان گفتند: وقتی  امام با خبر شدند که هارون قصد قتل عام شیعیان را دارد از خداوند خواستند که اگر بلایی قرار است بر شیعیانشان وارد شود بر ایشان وارد شود و خود را همچون جدبزرگوارشان آقا اباعبدالله (ع)فدای مردم کردند. اما نزدیک به سی سال آن بزرگوار بزرگترین تولید کننده و چهره اقتصادی زمان خود که برای هزاران نفر اشتغال ایجاد کرده بودند و همزمان رییس دانشگاه پدر بزرگوارشان  بودند که به یک روایتی بیش از 2500  عالم و اندیشمند را تربیت کرده اند که اگرنظر نجاشی در فهرست مصنفی الشیعه را که شاگردان امام جعفر صادق علیه السلام را 4000 نفر قید کرده اند، بپذیریم. بر اساس دیدگاه حسن بن علی بن زیاد وشاء که از شاگردان امام  رضا علیه السلام و از محدثان بزرگ بوده و می گوید: در مسجد کوفه 900 نفر اساتید حدیث مشاهده کردم که همگی از جعفربن محمد (ع) حدیث نقل می کردند پس باید تعداد شاگردان امام موسی کاظم (ع) را بیش از 2500 نفر قلمداد نمود.

به راستی اگر روحانیت مبارز به وظیفه اصلی خود یعنی مبارزه با خرافه پرتی و جهل و رشد آگاهی آن هم از سیره انسان های کامل زمانه می پرداخت و فرهنگ مدارا، تحمل و گفتگوی آزاد و بدون واسطه را ترویج می داد و خود به عنوان نماینده دین مبین اسلام گوش شنوا و چشم بینا می داشت و خردمندی را ترویج می داد ، منبر رسانه ای بود که جز هدایت بشر کاری  نداشت. همانگونه که هستند روحانیونی که این راه را مجدانه دنبال می کنند اما اندک و تنها.

 

نظر شما
جوان آنلاين از انتشار هر گونه پيام حاوي تهمت، افترا، اظهارات غير مرتبط ، فحش، ناسزا و... معذور است
تعداد کارکتر های مجاز ( 200 )
پربازدید ها
پیشنهاد سردبیر