سرویس سیاسی جوان آنلاین: جیسون رضاییان این روز‌ها برای مـردم ایـران شناخته‌شده‌تر از گذشته است. روز‌های امضای برجام گرچه نام او به گوش می‌رسید، اما برای توده‌های مردم وی فقط یک نام بود که اگر در شلوغی خبر‌های توافقنامه هسته‌ای شنیده بودند هم، از یادشان رفته بود. حالا، اما با ساخت یک سریال (جاسوسی- امنیتی) که در نوع خود اتفاق بدیعی در ایران محسوب می‌شود، مردم ایران او را بیشتر و بهتر می‌شناسند؛ جاسوسی که امریکا صحبت در مورد آزادی‌اش را به پای ثابت مذاکرات هسته‌ای ایران و ۵+۱ تبدیل کرد و توافق هسته‌ای را منوط به آزادی او دانست.
جیسون؛ جاسوسی در پوشش خبرنگار
از همان زمان دستگیری جیسون رضاییان در ایران توسط نیرو‌های اطلاعات سپاه، امریکایی‌ها او را خبرنگاری ساده از واشنگتن‌پست دانستند و خواستار آزادی او شدند، اما طبیعی است که جاسوس‌ها نمی‌توانند فقط جاسوس باشند و در ظاهری موجه اهداف خود را پیش می‌برند. خبرنگاری برای جاسوسی پوششی بسیار موجه و کار راه‌انداز! است. هم بهانه ورود به کشور می‌شود، هم کنجکاوی‌های یک خبرنگار سؤال‌برانگیز نیست، هم دسترسی‌های خوبی خواهد داشت، اما آنچه همان روز‌ها در مورد جیسون رضاییان توسط نمایندگان عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس بیان شد، نشان می‌دهد اقدامات او واقعاً ربطی به کار خبرنگاری نداشته است، گرچه خبرنگاری هم انجام می‌داده است. اطلاعاتی که این نمایندگان مجلس از جیسون رضاییان بیان کردند، پس از جلسه مشترک اعضای این کمیسیون با رئیس سازمان اطلاعات سپاه و با حضور علی لاریجانی، رئیس مجلس بود.
جواد کریمی‌قدوسی پس از آن جلسه می‌گوید: «دریافتیم که رضاییان از طریق نفوذ بدون اینکه کسی بتواند به او شک کند، کار خود را پیش می‌برد، یعنی اگر روزی دستگیر شد بگویند فعالیت‌های ما کاملاً قانونی بوده است، در حقیقت اعضای شبکه آن‌ها برای قوانین جمهوری اسلامی آموزش‌های ویژه‌ای در خارج از کشور می‌دیدند. جیسون با یکی از عناصر نفاق و مؤثر به نام «آلن ایر» (هم‌اکنون سخنگوی فارسی‌زبان وزارت خارجه امریکاست) ارتباط برقرار کرده و زیر نظر او کار کرده است. جیسون نماینده رسمی شاخه‌ای از اعضای کنگره و سنای امریکا بود که این شاخه در کنگره و سنا معتقدند اگر امریکا روابط با ایران را به قبل از انقلاب بازگرداند، جمهوری اسلامی ظرف مدت ۴۸ ماه سقوط می‌کند. روش فوق، تزی است که اکنون با فرصت برجام در حال عملیاتی کردن آن هستند. از جمله اهداف مهم این شبکه که اکنون نیز در دستور کارشان است فرش قرمز پهن کردن، ورود امریکا به داخل و بازگشت سیاست‌های امریکا به دوره‌های قبل از انقلاب است.»
کریمی‌قدوسی از اعترافات جیسون رضاییان هم می‌گوید: «جیسون در اعترافات خود پس از ۱۹ روز اعلام می‌کند من سرهنگ جنگ نرم و اولین کسی هستم که به امریکایی‌ها اطلاع دادم فتنه ۸۸ راه به جایی نمی‌برد» چراکه به گفته جیسون جمهوری اسلامی توانست در این فتنه صف‌ها را از هم جدا کند و این هنر انقلاب است... جیسون در اعترافات خود از برنامه‌ها و راهبرد جدید خود می‌گوید که «ما باید به گونه‌ای برنامه‌ریزی می‌کردیم که در فتنه‌های آینده خانواده شهدا با عکس شهیدان خود به میدان بیایند و مقابل جمهوری اسلامی بایستند...» جیسون در اعترافات خود می‌گوید: «ما به‌گونه‌ای عمل می‌کردیم که چه کنیم تا مردم به خیابان‌ها ریخته و در مقابل نظام جمهوری اسلامی بایستند.»
کریمی‌قدوسی «گریسیک» را دیگر فردی که در عرصه جاسوسی و بین‌المللی در امریکا بسیار مشهور است معرفی می‌کند که جیسون با او ارتباط بسیار ویژه‌ای داشته و تلاش می‌کرد با ارتباط گرفتن با گریسیک اطلاعاتی از شرایط ویژه نظام رهبری تهیه کند و برای آن‌ها بفرستد که مثلاً جایگزین رهبر چه کسی است یا وضعیت سلامتی رهبر معظم انقلاب چگونه است. به گفته این نماینده، رضاییان همچنین با فردی به نام «ج. ف» در داخل سرزمین‌های جاسوسی مرتبط بوده که آن هم سرپل رژیم صهیونیستی در داخل بوده و روی این موضوع کار می‌کردند که حساسیت جوانان ایرانی را نسبت به حمله اسرائیل به ایران بسنجند، به عنوان مثال اگر اسرائیل به ایران حمله کند جوانان ایرانی چه عکس‌العملی نشان می‌دهند.
به گفته قدوسی یکی از کارهای ویژه‌ای که این جاسوس حرفه‌ای در زمان فتنه ۸۸ انجام داد، جمع‌آوری بسیار وسیع اطلاعات از لحظه به لحظه ناآرامی‌ها و فتنه بود. منطقه به منطقه در خیابان‌ها نیرو گذاشته بود که در هر منطقه اسناد را جمع‌آوری می‌کردند. در واقع آن‌ها عکس گرفته و به او می‌رساندند و بلافاصله این اسناد را منعکس می‌کردند. همچنین ارتباطات وسیعی با وزارت خارجه داشتند.
از کارویژه‌های تیم جیسون رضاییان نفوذ به نهاد ریاست جمهوری و نزدیکی به وزیر خارجه و ریاست جمهوری بود تا جایی که یکی از اعضای تیم جیسون به عنوان عکاس وارد نهاد شده و در پوشش کار عکاسی خبری به جمع‌آوری اطلاعات می‌پردازد. رضاییان در گزارشی به مسئول مافوق خود می‌گوید آنقدر به رئیس‌جمهور نزدیک شده‌اند که حتی طعم آدامس رئیس‌جمهور را هم می‌دانند.
دولتی‌ها چرا همیشه مدعی هستند!
پس از پخش سریال گاندو در مورد پرونده جاسوسی جیسون رضاییان، دولتی‌ها برآشفته شدند؛ گفتند نسبت‌های دروغ در سریال به وزیر خارجه داده شده و تخریب دولت هدف بوده است. سخنگوی وزارت خارجه مستند بودن سریال را رد کرد و حسام‌الدین آشنا هم در توئیت‌های متوالی به تخطئه موسسه سازنده سریال، کارگردان و تهیه‌کننده پرداخت، اما آنچه بیان نشد این بود که اگر آنچه سریال نشان داده دروغ است، درست و راست ماجرا چیست؟ آنچه به دولت مربوط است، در سریال یکی این بود که یکی از نزدیکان با تیم جاسوسی مرتبط است و از طریق او عکاس عضو تیم رضاییان به نهاد ریاست جمهوری راه یافته است. این دروغ بود؟ باید پرسید راست و درستش چه بود؟ دیگر اینکه در سریال نشان داده شد که دولت و وزارت خارجه با دستگیری رضاییان مخالف بوده و بر آزادی و مبادله او تأکید دارند؟ آیا دولت چنین موضعی در آن زمان نداشت؟
زمانی که پرونده جیسون رضاییان به جریان افتاد، دولت با دستگیری او تلویحاً مخالفت کرد. حسام‌الدین آشنا در برنامه‌ای تلویزیونی جاسوس بودن خبرنگاران را رد کرد و نفوذ را مربوط به نهاد‌ها و نیرو‌های امنیتی دانست و نه خبرنگار و دولت. محمدجواد ظریف اردیبهشت ۹۴ که برای شرکت در نشست پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای به نیویورک رفته بود، در گفت‌وگویی در مرکز همکاری‌های بین‌المللی دانشگاه نیویورک شرکت کرد و در مورد رضاییان گفت: «متأسفانه دوست شما و دوست من، جیسون، به یک جرم خیلی جدی متهم شده و من امیدوارم که تبرئه شود، اما او باید در دادگاه با اتهاماتش روبه‌رو شود. او شهروند ایران است. باعث تأسف است که یک عامل پایین رتبه سعی کرده از او بهره‌برداری کند... واقعیت این است که بعضی افراد از نیاز‌های دیگران برای تلاش برای گرفتن یک ویزا برای سفر به امریکا برای خود یا برای همسران خود بهره‌برداری و درخواست‌هایی مطرح می‌کنند که غیرقانونی یا خطرناک است و به حرفه‌ای بودن یک خبرنگار صدمه می‌زند.» در واقع ظریف، جیسون را جاسوس نمی‌داند و او را کسی می‌داند که صرفاً یک مأمور اطلاعاتی امریکا از او سوءاستفاده کرده و اتهام را متوجه همسرش می‌داند!
دولت زمانی که رضاییان در بازداشت و حبس بود، می‌گفت باید آزاد شود و حالا که همان مواضع در قالب دیالوگ‌هایی از یک سریال بیان شده، سریال را زیر سؤال می‌برد. اگر آن مواضع درست بوده که نباید از بیانش ناراحت شوند، اگر هم نادرست بوده که صرفاً باید به اشتباه خود اذعان کنند. با هیاهو و شلوغ‌کاری نمی‌شود با مستندات روشن برخورد کرد.
