سرویس ورزش جوان آنلاین: لیگ هجدهم بدونشک یکی از فاجعهبارترین دوره رقابتهای لیگ برتر فوتبال ایران بود که اتفاقات و ناهنجاریهای بسیاری را در خود جای داد.
خودزنی خونین تراکتور
یکی از دیدارهای جنجالی و پرحاشیه لیگ هجدهم به واسطه شکست تراکتور در یادگار امام برابر پیکان در هفته بیست و ششم و مقابل ۴۰ هزار هوادار تبریزی رخ داد. بعد از شکست مقابل سپیدرود رشت که اخراج فروزان را به دنبال داشت، حساسیت این بازی دوچندان بود، اما عملکرد ضعیف بازیکنان دومین شکست پیاپی سرخپوشان تبریزی را رقم زد و شانس قهرمانی این تیم را کاهش داد تا بهانه خوبی برای اعتراض شدید هواداران میزبان شود. جرقه ناآرامی روی سکوها را مردود اعلام کردن پنالتی موعود بنیادیفر در ۳۰ بازی زد، اما اشتباهات بازیکنان در نیمه دوم و شکست در این بازی خانگی باعث شد تا هواداران معترض خود را به زمین بازی برسانند و با اشکان دژاگه و مسعود شجاعی درگیر شوند. به طوری که نیروی انتظامی ناچار به دخالت شد. هر چند که خبرنگاران و تیمها زمان زیادی را در رختکن و جایگاه مخصوصی که برایشان در نظر گرفته شده بود، محبوس ماندند، اما دست آخر چیزی که از این بازی به جا ماند تعداد بسیار زیادی صندلی و ماشینهای شیشه شکسته بود و چند هواداری که دچار سکته و حمله قلبی شدند همچنین چند نفر از نیروهای انتظامی که از ناحیه سر و صورت آسیب دیده بودند و نشان از یک بازی خونین داشتند.
فاجعه آزادی
هنوز کمیته انضباطی و اخلاق به اتفاقات این بازی رسیدگی نکرده بود که فاجعهای تأسفبار در جریان بازی برگشت پرسپولیس و سپاهان در آزادی رخ داد. توقف تیمهای بالای جدولی و تساوی پرسپولیس در چهار بازی متوالی تنور مسابقات را داغتر از قبل کرده بود و بازی پرسپولیس و سپاهان در هفته بیست و هفتم را حساستر؛ دیداری که طی سالهای اخیر همواره با حواشی فراوانی همراه بود. اگرچه بعد از ۹۰ دقیقه گلی در پی نداشت و با تساوی صفر- صفر به پایان رسید، اما ۲۴۵ مصدوم و یک کشته روی دست لیگ گذاشت. آزادی در این بازی به میدان جنگ هواداران دو تیم تبدیل شده بود. هواداران سپاهان تمام صندلیهای جایگاهی را که به آنها اختصاص داده شده بود کنده و به سمت زمین بازی پرتاب کرده بودند و بهترین تیتر برای این بازی رد خون بود، اما داستان به سرهای شکسته و چشمهای درآمده ختم نشد و یزدانی بازیکن زردپوشان پرسپولیسیها را تهدید کرد که برای نیمهنهایی جام حذفی به اصفهان نیایند که خون به پا میشود؛ تهدیدی که نوید از یک دیدار انتقامی در نقش جهان میداد و فاجعهای دیگر که انتظار میرفت آقایان فکری برای آن بکنند!
نیمهنهایی تلخ
پر واضح بود بازی نیمهنهایی بین دو تیم سپاهان و پرسپولیس بیحاشیه نخواهد بود و این را استقبال هواداران سپاهان از اتوبوس پرسپولیس به محض ورود به شهر با پرتاب سنگ و تجمع و شلوغبازی مقابل هتل تیم مهمان در شب بازی و شکنجه یکی از هواداران پرسپولیس توسط تعدادی از هواداران سپاهان که ویدئوی آن دست به دست در شهر میچرخید به خوبی ثابت میکرد. حساسیت بالای بازی حتی باعث درگیری داخلی هواداران سپاهان هم شد و چند سرشکسته از خود به جای گذاشت، اما داستان این بازی متفاوتتر از بازی لیگ بود. در این بازی تساوی معنایی نداشت و یک تیم باید با برتری میدان مسابقه را ترک میکرد و همین مسئله بر حساسیت و هیجان سکوها افزوده بود؛ حساسیتی که با برتری یک بر صفر شاگردان برانکو و صعود پرسپولیس به رغم پنالتی دقیقه آخر بازی به سود میزبان به نیمهنهایی به جنگی تمام عیار تبدیل شد و مصدومان بسیاری از خود به جای گذاشت که سرهای شکسته و صورتهای خونین از جمله آن بودند.
بیکفایتی مدیریتی
اما نه فاجعه خونبار آزادی، نه سرهای شکسته و صورتهای خونین یادگار امام و نقش جهان هیچ کدام تجربه نشد تا آقایان تدبیری برای برگزاری فینال جام حذفی بکنند و مانع از بروز حاشیه و جنجال در آرهنای فولاد شوند؛ دیداری که بعدتر تاج گفت: شورای تأمین دستور برگزاریاش در غدیر را داده، اما گویا به اصرار فدراسیون در ورزشگاه اختصاصی فولاد برگزار میشود. هرچند که مسئله نه محل برگزاری مسابقه که بیکفایتی و بیمدیریتی آقایان بود که جایگاهی برای هواداران داماش در نظر نگرفتند و با بازکردن درهای ورزشگاه اجازه دادند تا بسیاری از تماشاگران بدون داشتن بلیت وارد ورزشگاه شوند. آن هم در حالی که هواداران داماش با وجود داشتن بلیت پشت درها بودند و تیم شمالی به همین دلیل حاضر نشد برای برگزاری بازی وارد میدان شود این کش و قوس تا جایی پیش رفت که گفته شد بازی برگزار نمیشود و عصبانیت هوادارانی را به دنبال داشت که از ساعت ۳ بعد از ظهر در برق آفتاب و با زبان روزه در ورزشگاه حضور داشتند و هشت ساعت بعد به آنها گفته شد که باید راهی خانههایشان شوند؛ تصمیمی که البته با عصبانیت هواداران مواجه شد و آسیب فراوانی به ورزشگاه مدرن و اختصاصی فولاد زد. حال آن که خبر لغو بازی ترفندی برای خالی کردن ورزشگاه و مهیا کردن مکانی برای هواداران داماش بود که در جلسه قبل از بازی جایگاهی برایشان در نظر گرفته نشده بود تا فینال جام حذفی با بیکفایتی آقایان به بدترین شکل ممکن برگزار شود.